آيا يک دست نشانده، خود می تواند به دخالت خارجی اعتراض کند؟

اصطلاحی نزد ما مردم وجود دارد که میگویند "بگیریش که نگیرید" و با این نکته بر فراز هشدار های طفلانه ی آقای رئیس جمهور افکار مردم را به قلم می کشم.

چنان شوکه شدم که حتی باری به خنده افتیدم که باز چه شده است رئیس جمهور به اخطار های خود که بیست و چهار ساعت هم دوام ندارد و سپس معذرت میخواهد رو آورده است و چه را میخواهد به اثبات رساند؟ آیا این ما یعنی مردم افغانستان از همه ی احوال و عملکردهایی که درین کشور صورت میگیرد بی خبریم و یا شخص آقای کرزی؟ و خیلی جالب است که ایشان جانب مجلس نماینده گان را مخاطب قرار داده و آنها را از خودشان با خبر میساز دیروز آقای رئیس جمهور در یک نشست مطبوعاتی که در مقر کمیسیون به اصطلاح مسقل انتخابات صورت گرفت بطور ناهنگام و دفعتآ آمده و صدای خود را چنان بلند کرده که به باور من خودش نیز پس از ختم کنفرانس همچون ((کنفرانسی که آقای احمدی نژاد رئیس جمهور ایران در کابل تدویر یافت و چنان سخن زد که آقای کرزی را مخاطب قرار داده که حتی گپ به جایی رسید که از بودجه ملی کشور هم پرسشی از سوی احمدی نژاد به جانب آقای کرزی صورت گرفت که آقای کرزی چون ازین اصطلاحات سر در نمیآورد بر آن شده بود که از مشاورین مقتدر خود جواب را بپرسد که بینی نصفه دیپلوماسی مان را به زمین کوبید)) نفهمید که چه بارش کردند و اینبار هم در عالم بی خبری ندانست که چه بر زبان آورده است و عاقبتش چیست؟ و پس از ختم کنفرانس بهوش آمد!!

واین بار بار رخ داده است که جناب آقای کرزی اول امضا میکند سپس میخواند ویا اول سخن میزند و بعد فکر میکند و جای افسوس است که شخص اول کشور بی مهابا سخن میزند و بعد بهوش میاید، با گفته های احساساتی خود ضربه ی شدید به خود و هم به مردم افغانستان وارد نمود.