Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 42919

راسیزم دموکراتیک ِ طرح جامعه چند فرهنگی آلمان

11 جنوری 2011, 18:55, توسط باآمد تغییرنام اوغانستان به خراسان

به تاریخ 7 ثور 1357 روز پنج شنبه در اثر کودتای خونینی که در آن 29 تن از اعضای خانواده داوود خان به قتل رسید حزب دیموکراتیک خلق افغانستان مرکب از جناهء خلق و پرچم که یک سال قبل ائتلاف نموده بودند، به همکاری و طرح روسیه به حکومت نیم قرنهء محمد زایی ها در افغانستان خاتمه داد. رهبر این کودتاچیان نور محمد ترکی بود. هنوز یک ماه از کودتاه نگذشته بود که اختلاف در حزب حاکم ایجاد شدو تره کی و حفیظ الله امین دست به تصفیه کاری زدند و پرچمی ها را از قدرت راندند. تره کی در اولین اقدامش سلطانعلی کشتمند را که فردی از ملیت هزاره و عضو هیأت حاکمهء حزب کمونیست بود، باز داشت نمود. وی نخست محکوم به اعدام و بعد با پادرمیانی مسکو به حبس ابد محکوم شد. تره کی؛ نور احمد نور وزیر داخله و ببرک کارمل معاون صدراعظم را به ترتیب به حیث سفیر به واشنگتن و چکوسلواکیا منصوب کرد. (دولت آبادی، 1387)

سیاست های رادیکالی، قتل عام، غارت و تجاوز به ناموس ملت توسط تره کی و حفیظ الله امین بیشتر اقلیت های قومی را بیزار کرد و نواحی کوچکتر کشور را به صورت مراکز انقلابی درآورد. وقتی مقامات رسمی محلی حزب خلق، عمدتاً پشتونها، ناگهان دست به مقدمات اصلاحات زدند، این فعالیت های حزبی خلق باعکس العمل های مردم مواجه شد و به عنوان موج جدیدی از مداخلهء پشتون ها تلقی شد نه رهایی توده ها از رنج حاکم در زندگی آنها. در خزان 1978 بود که نیرو های هزاره و افغان (پشتون) در دره بامیان باهم درگیر شدند. (پولادی، 1381 و دولت آبادی، 1387)

هزاره ها از جمله اولین گروه هایی بودند که برضد رژیم چپگرای کابل قیام کردند. در حالیکه توجه جهانیان روی فعالیت گروه های مجاهدین در مرزهای غربی افغانسان متمرکز شده بود، هزاره ها در نواحی مرکزی کشور سرگرم جنگ با عمال اجنبی بودند. در آخرین روز های سال 1979 رهبران مذهبی، تحصیل کرده ها و روسای مناطق و اقوام هزاره ها، حکومت شورای انقلاب اتفاق اسلامی (شورا) تاسیس نمودند، و سید علی بهشتی (پدر سید محمد جمال فکوری بهشتی عضو مجلس نمایندگان از ولایت بامیان. نجوا) را به عنوان رئیس جمهور خود انتخاب کردند. همه مقامات دولتی افغان (پشتون) یا کشته ویا از منطقه اخراج شدند و جای آنها را کارمندان منتخب مردم گرفتند. این حکومت رسمی بود (با ساعات کاری معمول و یک روز تعطیلی در هفته)، دارای ارتش، تسهیلات تحصیلی و طبی، بخش های قضایی، شبکه تیلفونی که با مراکز شهر های بزرگتر در ارتباط بود و نمایندگانی در کشور های چون ایران و پاکستان. (پولادی، 1381)
http://ferdausnajwa.blogfa.com...
http://www.youtube.com/watch?v...
http://www.youtube.com/watch?v...

جستجو در کابل پرس