يک دعوای حقوقی: محمد ظاهر، شاه وقت، صدها هزار جريب زمين اجداد ما را به جبر غصب کرده است
16 آگوست 2007, 09:17
بیداری ملت ما را به همه مظلومان و ستمدیدگان تبریک میگویم.
به کسانی که دادخواهان را ستمی میخوانند باید بگویم که ستمی بودن صد بار شرف دارد نسبت به افغان ملتی بودن. چرا که ستمی حق و عدالت میخواهد و افغان ملتی تمامیت. ستمی مردمسالاری میخواهد و حقوق برابر برای همه اما افغان ملتی قومسالاری و پشتونسالاری. بنا بران ستمی بودن (صرفنظر ازین که چه وسایلی را برای بدست آوردن اهداف خود به کار میبرند) عملی است شرافتمندانه و انسانی.
با اینهمه اگر کسی حقخواهان و دادخواهان را ستمی مینامد، به این فکر آنها را متهم کند، کور خوانده است. گیرم که مردم کاریز میر همه ستمی باشند، آیا ستمی بودن آنها را از حقوق شان محروم میسازد؟ هرگز!
ستمی نی ستمی! مردم حق خود را میخواهند. اگر کسی با طالب بودن و طالب شدن و از طالب دفاع کردن از حقوق انسانی (؟!) اش محروم نشود، ستمی را با کدام دلیل میتوان از حقش محروم کرد؟
مردم کاریز میر ستمدیدگان تاریخی اند. وارثین درد و داغ وحشت و تاراج حکومت نادری اند. آنها حق خود را میخواهند و باید این حق برای شان داده شود.
آنهایی که حق مردم کاریزمیر را مورد سوال قرار میدهند، باید بگویند که آل یحیی و سایر سرداران محمدزایی و حواریون شان این زمین ها را از کجا کرده اند؟ از چه کسی خریده اند و چگونه خریده اند؟ با کدام پول؟ این زمین ها همه عصب شده اند. چور شده اند. هزاران انسان این سرزمین به خاطر بی زمینی و بی سرپناهی زندگی اش در خطر است و این آغا زادگان هزاران جریب زمین مردم را که پدران ستمگر و ظالم شان غصب کرده بودند، میخواهند به فروش برسانند.
کسانی که به حق مالکیت که از حقوق اولیه انسانی و بشری است معتقد اند ازین خواست برحق مردم کاریز میر پشتیبانی میکنند.
دوستانی که "اسناد" طلب میکنند، باید به این نکته توجه داشته باشند، دعوا میان وارثین یک رژیم خون آشام و مردم مظلوم میباشد. آیا ممکن است سردمداران رژیم وقتی ملکیت مردم را غصب میکنند، برای شان سند و اسنادی باقی بگذارند؟ آیا ممکن است عاصبین برای خودشان "سند" نساخته باشند؟
آن پشتون هایی که از زحمت دسترنج خودش با خرید ملک و زمینی و آن هم در رضایت هردو طرف فروشنده و خریدار، صاحب زمین در شمالی و یا هرجای دیگر کشور شده اند، مورد بحث نیستند. چرا که آنها مطابق قانون و بدون جبر و اکراه و برپایهء تمامی اصول معاملات میان مسلمانان به خرید زمین پرداخته اند. هیچکسی ادعای این را ندارد و نمیتواند بکند که کسی به خاطر قومیت و زبانش حق خرید ملکیت را دارد و یا ندارد. اگر چنین ادعایی داشته باشد، فاسد است، فاشیست است، و ناحق.
اما مسالهء محمدزایی ها ویاران شان که ملک مردم را در بدل خدمت به رژیم های غاصب و ظالم بدست آورده اند، ولو به هرقوم وملیتی که تعق داشته باشند، محکوم اند و نه تنها باید زمین ها و ملکیت ها از نزد شان گرفته شود بلکه باید آنچه درین مدت ازین زمین ها خورده اند نیز واپس بپردازند.
حصرت های مجددی در منطقهء الغویی شمالی صد ها جریب زمین دارند. باید این زمین ها واپس به مردم الغویی مسترد شود.
گیلانی ها (پیر) نیز در ننگرهار، و جا های دیگر زمین دارند که متعق به دیگران است و باید از آنها واپس گرفته شود.
بیداری ملت ما را به همه مظلومان و ستمدیدگان تبریک میگویم.
به کسانی که دادخواهان را ستمی میخوانند باید بگویم که ستمی بودن صد بار شرف دارد نسبت به افغان ملتی بودن. چرا که ستمی حق و عدالت میخواهد و افغان ملتی تمامیت. ستمی مردمسالاری میخواهد و حقوق برابر برای همه اما افغان ملتی قومسالاری و پشتونسالاری. بنا بران ستمی بودن (صرفنظر ازین که چه وسایلی را برای بدست آوردن اهداف خود به کار میبرند) عملی است شرافتمندانه و انسانی.
با اینهمه اگر کسی حقخواهان و دادخواهان را ستمی مینامد، به این فکر آنها را متهم کند، کور خوانده است. گیرم که مردم کاریز میر همه ستمی باشند، آیا ستمی بودن آنها را از حقوق شان محروم میسازد؟ هرگز!
ستمی نی ستمی! مردم حق خود را میخواهند. اگر کسی با طالب بودن و طالب شدن و از طالب دفاع کردن از حقوق انسانی (؟!) اش محروم نشود، ستمی را با کدام دلیل میتوان از حقش محروم کرد؟
مردم کاریز میر ستمدیدگان تاریخی اند. وارثین درد و داغ وحشت و تاراج حکومت نادری اند. آنها حق خود را میخواهند و باید این حق برای شان داده شود.
آنهایی که حق مردم کاریزمیر را مورد سوال قرار میدهند، باید بگویند که آل یحیی و سایر سرداران محمدزایی و حواریون شان این زمین ها را از کجا کرده اند؟ از چه کسی خریده اند و چگونه خریده اند؟ با کدام پول؟ این زمین ها همه عصب شده اند. چور شده اند. هزاران انسان این سرزمین به خاطر بی زمینی و بی سرپناهی زندگی اش در خطر است و این آغا زادگان هزاران جریب زمین مردم را که پدران ستمگر و ظالم شان غصب کرده بودند، میخواهند به فروش برسانند.
کسانی که به حق مالکیت که از حقوق اولیه انسانی و بشری است معتقد اند ازین خواست برحق مردم کاریز میر پشتیبانی میکنند.
دوستانی که "اسناد" طلب میکنند، باید به این نکته توجه داشته باشند، دعوا میان وارثین یک رژیم خون آشام و مردم مظلوم میباشد. آیا ممکن است سردمداران رژیم وقتی ملکیت مردم را غصب میکنند، برای شان سند و اسنادی باقی بگذارند؟ آیا ممکن است عاصبین برای خودشان "سند" نساخته باشند؟
آن پشتون هایی که از زحمت دسترنج خودش با خرید ملک و زمینی و آن هم در رضایت هردو طرف فروشنده و خریدار، صاحب زمین در شمالی و یا هرجای دیگر کشور شده اند، مورد بحث نیستند. چرا که آنها مطابق قانون و بدون جبر و اکراه و برپایهء تمامی اصول معاملات میان مسلمانان به خرید زمین پرداخته اند. هیچکسی ادعای این را ندارد و نمیتواند بکند که کسی به خاطر قومیت و زبانش حق خرید ملکیت را دارد و یا ندارد. اگر چنین ادعایی داشته باشد، فاسد است، فاشیست است، و ناحق.
اما مسالهء محمدزایی ها ویاران شان که ملک مردم را در بدل خدمت به رژیم های غاصب و ظالم بدست آورده اند، ولو به هرقوم وملیتی که تعق داشته باشند، محکوم اند و نه تنها باید زمین ها و ملکیت ها از نزد شان گرفته شود بلکه باید آنچه درین مدت ازین زمین ها خورده اند نیز واپس بپردازند.
حصرت های مجددی در منطقهء الغویی شمالی صد ها جریب زمین دارند. باید این زمین ها واپس به مردم الغویی مسترد شود.
گیلانی ها (پیر) نیز در ننگرهار، و جا های دیگر زمین دارند که متعق به دیگران است و باید از آنها واپس گرفته شود.