21 جنوری 2011, 14:37, توسط باآمد تغییرنام اوغانستان به خراسان
دختران جوان نسل فعلی هزاره نیز داغ های تازه ی درقلب های شان دارند که وحشتناک ترین صحنه ها را بیاد می آورند. اینکه طالبان چگونه 300 تا از برادران آنها را در یک روز دسته جمعی اعدام کردند. درست در همین جا؛ در بامیان و دقیقن در ژانویه سال 2001 و قبل از اینکه ملا محمد عمر تصمیم بگیرد مجسمه های بزرگ بودا اولین قربانیان دومین هزاره جدید میلادی باشند. همیشه یک سوال مطرح است: اشغال سرزمین هزاره ها.
طالبان مسن ترین فرد قریه، مردی 115 ساله را اعدام می کند
هر روز که هزاره ها از نزدیک قریه “چونی” بامیان عبور می کنند، به کرات تراژیدی سال 2001 را به یاد می آورند و در باره آن صحبت می کنند. زمانی که باشنده گان این قریه در مقابل طالبان شکست خورده و فرار کردند: “عطا” مسن ترین پیر مرد دره ککرک، در قریه اش باقی ماند. تنهای تنها. در 115 سالگی او تنها یادگار بازمانده از تاریخ حمله ی “گرگ های کشمیری” عبدالرحمن بود. قبل از اینکه اموال باشندگان دره توسط طالبان به یغما برود، طالبان او را اعدام کرد تا کهنسال ترین مرد دره ککرک شاهد زنده دو تاریخ نباشد. طالبان پیر مردان دیگری را نیز کشتند. در دوران پنج سال رژیم خودکامه طالبان هزاران هزاره توسط آنها کشته و اعدام شدند. طالبان هزاره ها را درگورهای دسته جمعی دفن کردند و یا درون چاه ها و چاله ها انداختند.
امروزه نیز هزاره ها در دره غوربند، جایی که تکه پاره های تن بودای بزرگ به خواب ابدی رفته، از کنار ارواح کذشته گان خود عبور می کنند. آنها ضرب المثل های قدیمی جالبی دارند که می گوید: «دستت پرباشد ـ پر از زنبور باشد» و بعدش:« دنبال پق پق «بٌز گَرگِی[ii ] » رمه نباش ».
القابی چون«قوم بربر«[iii ] ، «بز گَرگِی» و… یاد آور ضجه ها و درد های کهنه، آینه ی از مصیبت های طولانی مردم هزاره و از برده گی و رنج است. شکنجه و آزاری که بصورت عمدی و هماهنگ شده از یک قرن قبل توسط عبدالرحمن آغاز شده است: تبعیض های سیستماتیک و سازماندهی شده؛ در ساختن مکاتب، بیمارستان ها و پخش انرژی و منع استخدام هزاره ها به عنوان کارمندان عالی رتبه ملکی و افسران اردو.
هزاره ها، سومین قوم بزرگ افغانستان بعد از پشتون ها و تاجیک ها، را بدون شک از قدیم الایام می توان شهروندان نفرین شده ی این کشور خطاب کرد. کاخ نشینان کابل ـ هزاره ها را به عنوان بازماندگان ترک و مغولی لشکر چنگیز خان می نگرند که در قرن سیزدهم میلادی از دامنه های کوه آلتای واقع در مرزهای چین و مغولستان به افغانستان آمده اند. شهروندان مقدس کابل، چشمان بادامی و لهجه ی هزاره گی که گویش مخصوصی از زبان فارسی است و هزاره ها تنها گویشوران آن هستند، رابه مسخره می گیرند. این شهروندان مقدس، هزاره ها را تشبیه به «خران بارکش» می کنند و ملایان سنی کشور حکم «ارتداد» آنها ها را صادر می کنند زیرا تا 90 درصد جمعیت هزاره ها شیعه هستند http://www.hazarapeople.com/fa/?p=4156
دختران جوان نسل فعلی هزاره نیز داغ های تازه ی درقلب های شان دارند که وحشتناک ترین صحنه ها را بیاد می آورند. اینکه طالبان چگونه 300 تا از برادران آنها را در یک روز دسته جمعی اعدام کردند. درست در همین جا؛ در بامیان و دقیقن در ژانویه سال 2001 و قبل از اینکه ملا محمد عمر تصمیم بگیرد مجسمه های بزرگ بودا اولین قربانیان دومین هزاره جدید میلادی باشند. همیشه یک سوال مطرح است: اشغال سرزمین هزاره ها.
طالبان مسن ترین فرد قریه، مردی 115 ساله را اعدام می کند
هر روز که هزاره ها از نزدیک قریه “چونی” بامیان عبور می کنند، به کرات تراژیدی سال 2001 را به یاد می آورند و در باره آن صحبت می کنند. زمانی که باشنده گان این قریه در مقابل طالبان شکست خورده و فرار کردند: “عطا” مسن ترین پیر مرد دره ککرک، در قریه اش باقی ماند. تنهای تنها. در 115 سالگی او تنها یادگار بازمانده از تاریخ حمله ی “گرگ های کشمیری” عبدالرحمن بود. قبل از اینکه اموال باشندگان دره توسط طالبان به یغما برود، طالبان او را اعدام کرد تا کهنسال ترین مرد دره ککرک شاهد زنده دو تاریخ نباشد. طالبان پیر مردان دیگری را نیز کشتند. در دوران پنج سال رژیم خودکامه طالبان هزاران هزاره توسط آنها کشته و اعدام شدند. طالبان هزاره ها را درگورهای دسته جمعی دفن کردند و یا درون چاه ها و چاله ها انداختند.
امروزه نیز هزاره ها در دره غوربند، جایی که تکه پاره های تن بودای بزرگ به خواب ابدی رفته، از کنار ارواح کذشته گان خود عبور می کنند. آنها ضرب المثل های قدیمی جالبی دارند که می گوید: «دستت پرباشد ـ پر از زنبور باشد» و بعدش:« دنبال پق پق «بٌز گَرگِی[ii ] » رمه نباش ».
القابی چون«قوم بربر«[iii ] ، «بز گَرگِی» و… یاد آور ضجه ها و درد های کهنه، آینه ی از مصیبت های طولانی مردم هزاره و از برده گی و رنج است. شکنجه و آزاری که بصورت عمدی و هماهنگ شده از یک قرن قبل توسط عبدالرحمن آغاز شده است: تبعیض های سیستماتیک و سازماندهی شده؛ در ساختن مکاتب، بیمارستان ها و پخش انرژی و منع استخدام هزاره ها به عنوان کارمندان عالی رتبه ملکی و افسران اردو.
هزاره ها، سومین قوم بزرگ افغانستان بعد از پشتون ها و تاجیک ها، را بدون شک از قدیم الایام می توان شهروندان نفرین شده ی این کشور خطاب کرد. کاخ نشینان کابل ـ هزاره ها را به عنوان بازماندگان ترک و مغولی لشکر چنگیز خان می نگرند که در قرن سیزدهم میلادی از دامنه های کوه آلتای واقع در مرزهای چین و مغولستان به افغانستان آمده اند. شهروندان مقدس کابل، چشمان بادامی و لهجه ی هزاره گی که گویش مخصوصی از زبان فارسی است و هزاره ها تنها گویشوران آن هستند، رابه مسخره می گیرند. این شهروندان مقدس، هزاره ها را تشبیه به «خران بارکش» می کنند و ملایان سنی کشور حکم «ارتداد» آنها ها را صادر می کنند زیرا تا 90 درصد جمعیت هزاره ها شیعه هستند
http://www.hazarapeople.com/fa/?p=4156