جناب توحیدی را سلام!
نیاز به نوشتن تبصره یی برین نمایشنامهء تاریخی و ارزشمند را شما پوره کردید. خدای تان برکت دهاد!
کار های جناب مامون از کارهای بزرگ اما اندک شماری است که درین ده سال پسین روی داده است. باورمند شده ام به این که روزی، شاید هم نه چندان دیر، این نمایشنامه فلم می شود. تا دیروز کسی نام حبیب الله کوهدامنی را به تکریم برده نمی توانست. امروز نمایشنامه یی در مورد زندگی اش نوشته می شود که حقیقت راستی، شجاعت، بی ریایی، عیاری و پاکبازی این "انگور فروش پوستینچه پوش برهنه پا" را پیش چشم ملیون ها نفر می گذارند تا سرمشق نسل های آینده گردد. دیگر تاریخ نویسی از انحصار حکومت ها برون شده است. مردم خود تاریخ خود را می نویسند- همانگونه که تاریخ می آفرینند.
با آن که در ظاهر دوران به کام کسانی می نماید، اما دید روشنی به حقایق دور و پیش ما بیانگر آنست که سیر تاریخ، تمدن و فرهنگ تنها و تنها به نفع کسانی است که به این پدیده های والای انسانی باور دارند. سیر این پدیده ها به نفع حبیب الله های مظلوم تاریخ است.
کسی خواب آزادی دیده است و این خواب تعبیر می شود...
"من خواب دیده ام که کسی می آید..."
روایت جناب مامون در مورد امیر یکی از روایت هاست. روایت های دیگری نیز از زندگی آن ابر مرد تاریخ مردم ما وجود دارد. می سزد که آن روایت ها نیز به قلم کشیده شوند. شاید هم روزی برسد که از همهء آن روایت ها روایتی بزرگتر، کاملتر و به حقیقت نزدیکتر بدست آید.
و من در رسیدن آن روز هم شکی ندارم...
البته نوشتن در مورد حبیب الله کلکانی تنها در شان کسانی همچو مامون است. جناب مامون ثابت کرده است که نویسنده ییست روشنفکر (خردگرا) و حقیقتجو و در پهلوی اینهمه شهامت بیان و دفاع از باور هایش را دارد. آنهایی که سر به کوزه کرده درد دل می کنند و تنها جرئت نجوا کردن درد دل هایشان با خواهر خوانده های شان را دارند، تنها می خواهند "نویسنده" شناخته شوند. آنهایند که شهرت می خواهند یا مقام و برای بدست آوردنش هزاران حق و حقیقت را فدا میکنند. بزرگی مامون را زمانی میتوان به خوبی درک کرد که به حقارت آن دیگران نظر اندازیم....
جناب توحیدی را سلام!
نیاز به نوشتن تبصره یی برین نمایشنامهء تاریخی و ارزشمند را شما پوره کردید. خدای تان برکت دهاد!
کار های جناب مامون از کارهای بزرگ اما اندک شماری است که درین ده سال پسین روی داده است. باورمند شده ام به این که روزی، شاید هم نه چندان دیر، این نمایشنامه فلم می شود. تا دیروز کسی نام حبیب الله کوهدامنی را به تکریم برده نمی توانست. امروز نمایشنامه یی در مورد زندگی اش نوشته می شود که حقیقت راستی، شجاعت، بی ریایی، عیاری و پاکبازی این "انگور فروش پوستینچه پوش برهنه پا" را پیش چشم ملیون ها نفر می گذارند تا سرمشق نسل های آینده گردد. دیگر تاریخ نویسی از انحصار حکومت ها برون شده است. مردم خود تاریخ خود را می نویسند- همانگونه که تاریخ می آفرینند.
با آن که در ظاهر دوران به کام کسانی می نماید، اما دید روشنی به حقایق دور و پیش ما بیانگر آنست که سیر تاریخ، تمدن و فرهنگ تنها و تنها به نفع کسانی است که به این پدیده های والای انسانی باور دارند. سیر این پدیده ها به نفع حبیب الله های مظلوم تاریخ است.
کسی خواب آزادی دیده است و این خواب تعبیر می شود...
"من خواب دیده ام که کسی می آید..."
روایت جناب مامون در مورد امیر یکی از روایت هاست. روایت های دیگری نیز از زندگی آن ابر مرد تاریخ مردم ما وجود دارد. می سزد که آن روایت ها نیز به قلم کشیده شوند. شاید هم روزی برسد که از همهء آن روایت ها روایتی بزرگتر، کاملتر و به حقیقت نزدیکتر بدست آید.
و من در رسیدن آن روز هم شکی ندارم...
البته نوشتن در مورد حبیب الله کلکانی تنها در شان کسانی همچو مامون است. جناب مامون ثابت کرده است که نویسنده ییست روشنفکر (خردگرا) و حقیقتجو و در پهلوی اینهمه شهامت بیان و دفاع از باور هایش را دارد. آنهایی که سر به کوزه کرده درد دل می کنند و تنها جرئت نجوا کردن درد دل هایشان با خواهر خوانده های شان را دارند، تنها می خواهند "نویسنده" شناخته شوند. آنهایند که شهرت می خواهند یا مقام و برای بدست آوردنش هزاران حق و حقیقت را فدا میکنند. بزرگی مامون را زمانی میتوان به خوبی درک کرد که به حقارت آن دیگران نظر اندازیم....