حکیم ابوالفتح عمربن ابراهیم خیام نیشابوری یا خیمه نشین پروین گاه خِرد خراسان زمین

هر نوشته آقای محترم راوش عالی است ، مطالعه آن لذت بخش است و درخور ستایش

من فقط برای فعلا دو مسله را ذکر میکنم

• پارتی ، پارتیان ، پارتی ها را نباید با فارس ها اشتباه کرد— در رابطه با پارسیوان که در وطن ما بیشتر رایج است دائره المعارف اسلامی صفحات 561 به بعد مطالب خیلی جالب دارد که باید خوانده شود.

• نام های متداول در ایران بیشتر ریشه در اوستا دارد

یکی دو مثال حالا میاورم و اگر کسی آرزو داشت بقیه آنرا هم مینویسم

فروردین:

در اوستا و پارسی باستان فرورتینام، در پهلوی فرورتین و بلاخره فروردین گفته شده . بنا به عقیده پیشینیان، ده روز پیش از آغاز هر سال فروهر در گذشتگان که با روان و وجدان از تن جدا گشته، برای سرکشی خان و مان دیرین خود فرود می آیند و ده شبانه روز روی زمین به سر می‌برند. به مناسبت فرود آمدن فروهرهای نیکان، هنگام نوروز را جشن فروردین خوانده اند.

اردیبهشت:

طبیعت

در اوستا اشاوهیشتا و در پهلوی اشاوهیشت و بلاخره به اردیبهشت تغیر شکل داده شده است — مرکب از دو جزء: جزء اول “اشا” یا راستی و درستی، پاکی و بسیار هم در اوستا به کار برده شده است. و واژه “وهیشت” باشد. صفت عالی است به معنای بهترین، بهشت فارسی به معنی فردوس از همین کلمه است. در عالم روحانی نماینده صفت راستی و پاکی و تقدس اهورامزداست و در عالم مادی نگهبانی کلیه آتش های روی زمین به او سپرده شده است. در معنی ترکیب لغت اردیبهشت “مانند بهشت” هم آمده است

نوت: اینها از مغز و شکم من !!! تراوش نکرده بلکه از نوشته هایدیگران گرفته شده است

با احترام

صالح محمد برفکوچ