شروع اینکه - قومندان یک چریک داشت . یک لک افغانی معاش ، دو بوجی آرد ، دو پیپ روغن ، آرد نمک تیل بوره و غیره استحقاق ماهانه چریک بود . هر چه از چور و چپاول به غنیمت گرفته میشد هم استحقاق چریک علیحده بود . به رسم پیروی از قومندان دیگر افرادش هم تا حد توان دست به این کار میزدند . کسانی بودند که زن و بچه شان گرسنه میخوابیدند ولی معاش پای پاک در جیب بچه بی ریش میرفت که بیگانه نشه . . . از این نوع گپ ها زیاد شنیده اید .
قنداری ها درین کار درجه ماستری دارند . قنداری ها به شیوه کلاسیک بچه بازی میکنند . شیوه کار قنداری ها مختلف است . برادراان قنداری ما تهداب گذار روش بچه بازی در افغانستان استند . قنداری ها همه امکانات را بکار میبرند تا بچه را زیر لحاف خویش کش کنند . یعنی خوش باشی یا خفه باشی کارت تمام است . گویند مسافری از موتر پیاده شد و یک قنداری دنبالش راه افتاد . مسافر ترسید و گریخت . قنداری دوید و تعقیبش کرد . تا آنجا که به کوچه یک طرفه رسیدند . مرد جوان گفت نزدیک نیا چیغ میزنم کومک میخایم . قنداری گفت بدا بحالیت اگه چیغ بزنی همه به کمک ما میاین . همچنان گویند که یک نفر به قندهار مسافر شد و خانه یک آشنای قنداری رفت . شب در را زدند . قنداری در را گشود و لحظه ای بعد با قهر واپس آمد . مهمان پرسید چه شده برادر ؟ قنداری گفت همسایه بود میگفت واسیلین کار داریم . ببین که مردم فکر نمیکنن که ما خود مهمان داریم ... پس به بچه های تان بیاموزانید که هرگز با قنداری بزرگتر از خودشان دوستی نکنند . علاقه قنداری ها به بچه بازی از روی عادت و به طور عموم ژنیتیک است . این عادت را میتوان مرض هم نامید . ترک عادت موجب مرض است ،در قندهار صدق میکند . اگر این کار را ترک کردند بدانید که بچه بازان قنداری همه خود به خود میمیرند .
مقام دوم این روزها از آن برادران مزاریست . ایشان به شیوه رومانتیک در کار خویش استاد اند . عده ای هم از زور کار میگیرند نه از پول و چال و فریب ، که میتوان گفت تحت تاثیرات جوی قرار گرفته اند . ولی همه بچه بازهای مزاری از زور کار نمیگیرند ، فقط آنهایی که اسلحه دارند . اگر یک مزاری بچه باز مسلکی از یک بچه خوشش بیاید از همه چیز تیر میشود تا به مراد برسد و اگر نرسید فقط خفه میشود اما به او آزار نمیرساند . به این میگویند عشق به بچه .
مقام سوم از برادران اوزبیک ما است . هرچند که در دهه نود مقام دوم را کمایی کرده بودند ولی امروز مزاری ها در اینکار از ایشان سبقت جسته اند . اوزبیک های ما از بچه بازی کلاسیک چیزی نمی دانند ، علاقمند رومانتیک هم نیستند ، انها از زور کار میگیرند . مردهای بچه باز اوزبیک نه عشق را میفهمند نه عادت به کاری میگیرند آنها بولهوس اند و جنون خودمردبینی دارند . اتفاق افتاده که یک بچه باز اوزبیک بعد از انجام عمل لواطت بچه را کشته است .
این رشته به مناطق دیگر افغانستان دویده است . در لوگر و وردک کتله عظیمی از بچه بازان داریم . آنها خپک استند .
لغمانی ها فراموشم نشود زیاد استعداد فریب بچه ها را دارند . با هزار مداری گری سر بچه را زیر بالشت میکنند . آنها حیله گر استند .
در مناطق جنوب و جنوبشرقی افغانستان ، خصوصا در سرحدات با پاکستان بچه بازی به شکل طفیلی اش در همه دوره ها سیر نزولی و سعودی خویش را پیموده است ولی هرگز به مقام اول دوم یا سوم نرسیده است . میتوان حایز جایزه مقام چهارم را در آن مناطق جستجو کرد . در آنجا یک بچه باز به مجرد کمخرچ شدن بچه بی ریش اش را میفروشد عوضش موتر سایکل یا یک موتر زیل هشت سلندره میخرد و سواری تا و بالا میبرد . تا آنزمان که صاحب بچه شود طفیلی خور دیگران است . مثل کفتار در جنگل .
در هرات غور فراه و هلمند بچه بازی از نوع شوقی اش و گاهی مجبوریت بیشتر رواج دارد تا مسلکی . آنها از هر نوع بچه باز دارند .
آنطرف های دیگر چاریکار جبل السراج گلبهار پنجشیر و در مجموع شمالی ، بچه بازی حتی تا امروز نوعیت دیگری دارد . در این مناطق ، در گذشته ها به بچه باز به شفر و رمز ، لقب (صوفی) را داده بودند . منظورم دوره های ظاهر و پیش از او ، امان الله خان و داود ، تره کی و غیره است . این صوفیان ناصوفی ، به طور غیرمسلکی با دمبوره یا زیربغلی یا یکی از آلات موسیقی محلی دسترسی داشت یعنی شوقی موسیقی هم بودند .و آهنگهایی همچو (بچه ماشی ماشی ، ای پسر خوشنما ، او بچه جانم استی ، او بچه کاکل بزن یا مره خنجر بزن و غیره ...) را زمزمه میکردند . این عمل در شمالی تقریبا منحصر به شخصیت افراد است و اغلب بچه بازان با چشم حقارت دیده میشوند .
بچه بازی در دورترین مناطق افغانستان ، در دره های بدخشان الی سرحدات چین ریشه دوانده است . یعنی مردهای بدخشان نیز چندان بی علاقه به این عمل نیستند . اکثر آهنگهای محلی مردهای بدخشان میتواند صحت این گفته را تایید کند . در دهه گذشته قومندان های بدخشان و کسانی از ولسوالی کشم ولایت بدخشان در کابل بچه بازی هایی از نوع چپه-راسیسزم را تمرین میکردند . یعنی آنها فقط با بچه های بدخشی خودشان که باخود آورده بودند بچه بازی میکردند نه با دیگران . مردهای مناطق مرکزی افغانستان از جمله کابل گاه گاهی مزه این عمل را چشیده اند ولی گمان این نمیرود که در نهایت از فیصدی 5 بالا برود .
حال که این همه از بچه بازی گفتیم ، آیا شما از بازی زن با زن در افغانستان اطلاع دارید ؟ همینقدر میآورم که در مناطق متعددی از افغانستان زن ها همان کاری را بلد بودند واستند که در غرب برایش لیس-بین مینامند . گویا که در افغانستان بین طبقه اناث همیشه صلح و آتش بس دایمی برقرار بوده است که کسی بالای مقام اول و دوم سر را نمیشکند . اما نخیر ، این چنین نیست . هرگاه مشت زن ها باز شود ، دیگر نه ملا و نه روشنفکر ، نه دهاتی و نه شهری ، نه قومندان و نه چریک و هیچ مردی در افغانستان اجازه تنفس به زن را نمی دهد . بی سرو صدا ماسک عزراییل را میپوشد و میفرستدش آنطرف خط زندگی . وارخطا نشوید ، هنوز که هنوز است ، فیصدی بسیار کم - یعنی 2 - 3 فیصد زن های زنکه باز در افغانستان موجود است . در حالیکه فیصدی بچه بازان ممکن بیشتر از بیست فیصد باشد . تصدیق خواهید کرد که زنان خیلی باهوش تر و رازنگهدارتر از مردان استند . آنها فقط در ظاهر یک زاغ را چهل زاغ میسازند .
گپ آخرم اینکه ، هیچ ناراحت نباشید . خداوند خودش قوم لوط را به دنیا آورد ، خودش به جهنم فرستاد . تا روزی که دولت و منتقدان دولت وجود فزیکی دارند ، ما سیل بین هستیم .
مقبول شاه
شروع اینکه - قومندان یک چریک داشت . یک لک افغانی معاش ، دو بوجی آرد ، دو پیپ روغن ، آرد نمک تیل بوره و غیره استحقاق ماهانه چریک بود . هر چه از چور و چپاول به غنیمت گرفته میشد هم استحقاق چریک علیحده بود . به رسم پیروی از قومندان دیگر افرادش هم تا حد توان دست به این کار میزدند . کسانی بودند که زن و بچه شان گرسنه میخوابیدند ولی معاش پای پاک در جیب بچه بی ریش میرفت که بیگانه نشه . . . از این نوع گپ ها زیاد شنیده اید .
قنداری ها درین کار درجه ماستری دارند . قنداری ها به شیوه کلاسیک بچه بازی میکنند . شیوه کار قنداری ها مختلف است . برادراان قنداری ما تهداب گذار روش بچه بازی در افغانستان استند . قنداری ها همه امکانات را بکار میبرند تا بچه را زیر لحاف خویش کش کنند . یعنی خوش باشی یا خفه باشی کارت تمام است . گویند مسافری از موتر پیاده شد و یک قنداری دنبالش راه افتاد . مسافر ترسید و گریخت . قنداری دوید و تعقیبش کرد . تا آنجا که به کوچه یک طرفه رسیدند . مرد جوان گفت نزدیک نیا چیغ میزنم کومک میخایم . قنداری گفت بدا بحالیت اگه چیغ بزنی همه به کمک ما میاین . همچنان گویند که یک نفر به قندهار مسافر شد و خانه یک آشنای قنداری رفت . شب در را زدند . قنداری در را گشود و لحظه ای بعد با قهر واپس آمد . مهمان پرسید چه شده برادر ؟ قنداری گفت همسایه بود میگفت واسیلین کار داریم . ببین که مردم فکر نمیکنن که ما خود مهمان داریم ... پس به بچه های تان بیاموزانید که هرگز با قنداری بزرگتر از خودشان دوستی نکنند . علاقه قنداری ها به بچه بازی از روی عادت و به طور عموم ژنیتیک است . این عادت را میتوان مرض هم نامید . ترک عادت موجب مرض است ،در قندهار صدق میکند . اگر این کار را ترک کردند بدانید که بچه بازان قنداری همه خود به خود میمیرند .
مقام دوم این روزها از آن برادران مزاریست . ایشان به شیوه رومانتیک در کار خویش استاد اند . عده ای هم از زور کار میگیرند نه از پول و چال و فریب ، که میتوان گفت تحت تاثیرات جوی قرار گرفته اند . ولی همه بچه بازهای مزاری از زور کار نمیگیرند ، فقط آنهایی که اسلحه دارند . اگر یک مزاری بچه باز مسلکی از یک بچه خوشش بیاید از همه چیز تیر میشود تا به مراد برسد و اگر نرسید فقط خفه میشود اما به او آزار نمیرساند . به این میگویند عشق به بچه .
مقام سوم از برادران اوزبیک ما است . هرچند که در دهه نود مقام دوم را کمایی کرده بودند ولی امروز مزاری ها در اینکار از ایشان سبقت جسته اند . اوزبیک های ما از بچه بازی کلاسیک چیزی نمی دانند ، علاقمند رومانتیک هم نیستند ، انها از زور کار میگیرند . مردهای بچه باز اوزبیک نه عشق را میفهمند نه عادت به کاری میگیرند آنها بولهوس اند و جنون خودمردبینی دارند . اتفاق افتاده که یک بچه باز اوزبیک بعد از انجام عمل لواطت بچه را کشته است .
این رشته به مناطق دیگر افغانستان دویده است . در لوگر و وردک کتله عظیمی از بچه بازان داریم . آنها خپک استند .
لغمانی ها فراموشم نشود زیاد استعداد فریب بچه ها را دارند . با هزار مداری گری سر بچه را زیر بالشت میکنند . آنها حیله گر استند .
در مناطق جنوب و جنوبشرقی افغانستان ، خصوصا در سرحدات با پاکستان بچه بازی به شکل طفیلی اش در همه دوره ها سیر نزولی و سعودی خویش را پیموده است ولی هرگز به مقام اول دوم یا سوم نرسیده است . میتوان حایز جایزه مقام چهارم را در آن مناطق جستجو کرد . در آنجا یک بچه باز به مجرد کمخرچ شدن بچه بی ریش اش را میفروشد عوضش موتر سایکل یا یک موتر زیل هشت سلندره میخرد و سواری تا و بالا میبرد . تا آنزمان که صاحب بچه شود طفیلی خور دیگران است . مثل کفتار در جنگل .
در هرات غور فراه و هلمند بچه بازی از نوع شوقی اش و گاهی مجبوریت بیشتر رواج دارد تا مسلکی . آنها از هر نوع بچه باز دارند .
آنطرف های دیگر چاریکار جبل السراج گلبهار پنجشیر و در مجموع شمالی ، بچه بازی حتی تا امروز نوعیت دیگری دارد . در این مناطق ، در گذشته ها به بچه باز به شفر و رمز ، لقب (صوفی) را داده بودند . منظورم دوره های ظاهر و پیش از او ، امان الله خان و داود ، تره کی و غیره است . این صوفیان ناصوفی ، به طور غیرمسلکی با دمبوره یا زیربغلی یا یکی از آلات موسیقی محلی دسترسی داشت یعنی شوقی موسیقی هم بودند .و آهنگهایی همچو (بچه ماشی ماشی ، ای پسر خوشنما ، او بچه جانم استی ، او بچه کاکل بزن یا مره خنجر بزن و غیره ...) را زمزمه میکردند . این عمل در شمالی تقریبا منحصر به شخصیت افراد است و اغلب بچه بازان با چشم حقارت دیده میشوند .
بچه بازی در دورترین مناطق افغانستان ، در دره های بدخشان الی سرحدات چین ریشه دوانده است . یعنی مردهای بدخشان نیز چندان بی علاقه به این عمل نیستند . اکثر آهنگهای محلی مردهای بدخشان میتواند صحت این گفته را تایید کند . در دهه گذشته قومندان های بدخشان و کسانی از ولسوالی کشم ولایت بدخشان در کابل بچه بازی هایی از نوع چپه-راسیسزم را تمرین میکردند . یعنی آنها فقط با بچه های بدخشی خودشان که باخود آورده بودند بچه بازی میکردند نه با دیگران . مردهای مناطق مرکزی افغانستان از جمله کابل گاه گاهی مزه این عمل را چشیده اند ولی گمان این نمیرود که در نهایت از فیصدی 5 بالا برود .
حال که این همه از بچه بازی گفتیم ، آیا شما از بازی زن با زن در افغانستان اطلاع دارید ؟ همینقدر میآورم که در مناطق متعددی از افغانستان زن ها همان کاری را بلد بودند واستند که در غرب برایش لیس-بین مینامند . گویا که در افغانستان بین طبقه اناث همیشه صلح و آتش بس دایمی برقرار بوده است که کسی بالای مقام اول و دوم سر را نمیشکند . اما نخیر ، این چنین نیست . هرگاه مشت زن ها باز شود ، دیگر نه ملا و نه روشنفکر ، نه دهاتی و نه شهری ، نه قومندان و نه چریک و هیچ مردی در افغانستان اجازه تنفس به زن را نمی دهد . بی سرو صدا ماسک عزراییل را میپوشد و میفرستدش آنطرف خط زندگی . وارخطا نشوید ، هنوز که هنوز است ، فیصدی بسیار کم - یعنی 2 - 3 فیصد زن های زنکه باز در افغانستان موجود است . در حالیکه فیصدی بچه بازان ممکن بیشتر از بیست فیصد باشد . تصدیق خواهید کرد که زنان خیلی باهوش تر و رازنگهدارتر از مردان استند . آنها فقط در ظاهر یک زاغ را چهل زاغ میسازند .
گپ آخرم اینکه ، هیچ ناراحت نباشید . خداوند خودش قوم لوط را به دنیا آورد ، خودش به جهنم فرستاد . تا روزی که دولت و منتقدان دولت وجود فزیکی دارند ، ما سیل بین هستیم .
مقبول شاه