دوستان محترم شریک در بازتاب نظرات درین مباحثه؛
با درود فراوان،
اگر چه ازین مباحثه وداع گفته بودم ولی چون آداب انسانی تقاضادارد که هیچ سلامی بی علیک و هیچ پیغام و پیامی بی جواب نماند، بناعاً کوشش میکنم نظر و پاسخی آخری را که مربوط به خودم میشود دارئه بدهم:
اولاً اینکه من در چهار پیام قبلی چند نکته را عمداً بصورت قطعی مشخص نساختم چونکه دلیلی داشتم ولی در بیان سخنانم مطمئن باشید که از صداقت بدور نرفته و هرگز نخواهم رفت.
من میخواستم اقلاً برای خودم اگر هم شده ثابت بسازم که با آنکه مدعی خرد، مدنیت و منوریت هستیم ولی خیلی زود احساساتی شده و با شنید چند حرفی بدون اینکه قضیه را از ریشه بررسی نماییم تحقیق و برداشت درست نماییم، با وصف اشتباهات متعددی، عجولانه به قضاوت بی انصافانه نشسته حکم صادر مینماییم.
بطور نمونه؛ دوستی مرا با اظهار نطر در اولین پیامم، در ردیف هواداران آقای سید منصور نادری قرار داد. و در پیام بعدی مخاطب با آقای عطاخیل:
"اگر برداشت و قضاوت شما از چنین مشوره، بنده را در صف هواداران جناب سید منصور نادری قرار میدهد باید به عرض برسانم که بنده هرگز آنقدر نزدیکی با فامیل و خاندان سید منصور نادری کیانی نداشته ام تا بتوانم در بارۀ ایشان معلومات و یا قضاوتی ارائه بدهم".
نظر ایشان تغیر کرد. و با در نظر داشت همین نبشته و نیز با پیشکش اعتراف بعدی در پیام سومی ام یعنی:
"به نظر شخصی بنده ایشان نظر به مجبوریت و شرایط ناگوار وقت با پشتیبانی ارادتمندان شان منجمله فامیل خود بنده به رهبری مقاومت مردم اسمعیلیه در مقابل زد و خوردهای داخلی و خارجی نایل شدند".
گل اجمد جان فیصلۀ نهای شانرا چنین حکم فرمودند:
"آقای الف! در گفتگو با بنده از ارتباطات خویش با این سلاله انکار ورزیدید، ولی به اعتراف خودت که از سالها قبل حامی و طرفدار این خانواده بوده ایداستنباط بنده از نحوۀ کاربرد عبارات تحکم آمیز تان درست بوده است، زیرا ادبیات تحکم گونه وکاربرد عبارات آمرانه از خصوصیات حلقات خاص و دلقکان دربار این سلاله است.چون در مدار حکمروایی این خاندان صداقت وراستی حکم کیمیارا دارد، لذا هرکه با ایشان سرو کار داشته باشد او نیز از صداقت تهی میگردد. باقی حرف ها باشد برای بعد، یارزنده صحبت باقی".
حالا مقصدم را از این گفته ها واضح تر میسازم:
ببینید آقایان محترم، شخص خودم در بین سه روز و با بیان 4 پیام کوتاه مرتکب چقدر اشتباهات شده ام آنرا گل احمد جان لیستوار درج نموده و بر رخم نمایان کردند. از زحمات ایشان ادای سپاس و به خاطر راحتی خاطر شان باید بنویسم که لطفاً یکبار دیگر به اعتراف نامه ام توجه نمایید که گفته ام "منجمله فامیل خود بنده"
درین جا منحیث یک فرد متدین و خردمند یک حقیقت را فراموش نکنید که در دنیای آزاد امروز هر شخص باپای خود راه رفته و خود تصمیم میگیرد و خود او نیز اجازۀ انتخاب دارد اگر میگفتم با پشتیبانی منجمله خودم و فامیلم، آنوقت حرف و موضوع جدا میبود.
طوریکه قبلاً هم نوشته بودم من 32 سال از عمر 51 سالم را متأسفانه از وطن دور بوده و در دوران این همه جریانات و وقایع ناگوار و خشونت بار کشور مسافر بوده ام و هیچگونه ارتباط نزدیکی با ایشان و یا هیچ گروه مقاومتی و یا حملوی دیگری راهم نداشته و نه هم دارم.
مشوره و تاکیدم از روی یک وجیزۀ رایج یعنی هر قدر تُف با بالا بیاندازی بروی خودت بر میگردد. بود
و بلآخره به همین نتیچه رسیده ام که ما انسانها قادر به قضاوت عادلانه و منصفانه نیستیم.
پس بهتر خواهد بود که از امر خداوند بزرگ که میفرمایند:
" در کار های دین قضاوت را برای او واگذار شویم و در جای دیگری از قرآن کریم میفرمایند که از خدا، رسولش و اولی الامش اطاعت نموده و اگر نزاع دربین دارید وحل نمیتوانید حل آنرا برگردانید به رسول خدا" و در دنیای امروز به عقیده من به جانشین آن حضرت (ص).
سرکشی ننماییم.
و ضمناً دین اسلام حکم مینماید که مومنان با هم خواهر و برادرند و ارشادات امام زمان هم شامل این امر بوده و برای وحدت و اتحاد در بین موئمنین همیشه دعا مینمایند.
بناعاً بنده تصمیم گرفته و با تکرار چند جمله ذیرین،
با تشکر از برادران و دوستان خوب و دانا همانند مزاری صاحب و دیگر عزیزان خردمند، خدا حافظی مینمایم.
"ای کاش مدعیان روشن فکری به جای دنبال کردن جنایات اتفاق افتاده یا نیافتاده در طی بشتر از سه دهه گذشته؛ انرژی و توانایی، درک و دانش ایشانرا در راه پیشرفت، ترقی و بهبودی کشور بربادرفته ما بکار میبردند و آتش نفاق، کینه توزی و بربریت را شعله ور تر نمیساختند.
درست است که خداوند اجازه قصاص و یا مجازات داده ولی عفو و بخشش، گذشت و تقوی را بیشتر ترجیح میدهند.
آنچه گذشت واپس نیاید ولی ازگذشته آموختن و بر روی آن کاشانه امیدی از محبت ساختن، نتیجه اش، همانند این خواهر محترمه که الگوی آنست،افتخار آوری خواهد بود.
من بیشتر از 32 سال است که از وطن دورم و شخصاً هر ضرر جانی، مالی و یا جنایتی که به دوستان و اقاربم رخ داده است، خدای بزرگ را شاهد دانسته و عاملینش را میبخشم اگر گناه و جنایتی از من و فامیلم رخ داده باشد با شرمساری و ندامت طلب بخشش مینمایم. دعا میکنم که تمام ما مردم افغانزمین بجای خصومت، دست محبت و برادری بسوی یدیگر دراز نموده و یک مشت و یک صدا برای آبادی کشور کمر همت ببندیم و نگذاریم وطن ما و مردم ما بیشتر ازین بدبخت تر و حقیر تر شوند.
دوستان محترم شریک در بازتاب نظرات درین مباحثه؛
با درود فراوان،
اگر چه ازین مباحثه وداع گفته بودم ولی چون آداب انسانی تقاضادارد که هیچ سلامی بی علیک و هیچ پیغام و پیامی بی جواب نماند، بناعاً کوشش میکنم نظر و پاسخی آخری را که مربوط به خودم میشود دارئه بدهم:
اولاً اینکه من در چهار پیام قبلی چند نکته را عمداً بصورت قطعی مشخص نساختم چونکه دلیلی داشتم ولی در بیان سخنانم مطمئن باشید که از صداقت بدور نرفته و هرگز نخواهم رفت.
من میخواستم اقلاً برای خودم اگر هم شده ثابت بسازم که با آنکه مدعی خرد، مدنیت و منوریت هستیم ولی خیلی زود احساساتی شده و با شنید چند حرفی بدون اینکه قضیه را از ریشه بررسی نماییم تحقیق و برداشت درست نماییم، با وصف اشتباهات متعددی، عجولانه به قضاوت بی انصافانه نشسته حکم صادر مینماییم.
بطور نمونه؛ دوستی مرا با اظهار نطر در اولین پیامم، در ردیف هواداران آقای سید منصور نادری قرار داد. و در پیام بعدی مخاطب با آقای عطاخیل:
"اگر برداشت و قضاوت شما از چنین مشوره، بنده را در صف هواداران جناب سید منصور نادری قرار میدهد باید به عرض برسانم که بنده هرگز آنقدر نزدیکی با فامیل و خاندان سید منصور نادری کیانی نداشته ام تا بتوانم در بارۀ ایشان معلومات و یا قضاوتی ارائه بدهم".
نظر ایشان تغیر کرد. و با در نظر داشت همین نبشته و نیز با پیشکش اعتراف بعدی در پیام سومی ام یعنی:
"به نظر شخصی بنده ایشان نظر به مجبوریت و شرایط ناگوار وقت با پشتیبانی ارادتمندان شان منجمله فامیل خود بنده به رهبری مقاومت مردم اسمعیلیه در مقابل زد و خوردهای داخلی و خارجی نایل شدند".
گل اجمد جان فیصلۀ نهای شانرا چنین حکم فرمودند:
"آقای الف! در گفتگو با بنده از ارتباطات خویش با این سلاله انکار ورزیدید، ولی به اعتراف خودت که از سالها قبل حامی و طرفدار این خانواده بوده ایداستنباط بنده از نحوۀ کاربرد عبارات تحکم آمیز تان درست بوده است، زیرا ادبیات تحکم گونه وکاربرد عبارات آمرانه از خصوصیات حلقات خاص و دلقکان دربار این سلاله است.چون در مدار حکمروایی این خاندان صداقت وراستی حکم کیمیارا دارد، لذا هرکه با ایشان سرو کار داشته باشد او نیز از صداقت تهی میگردد. باقی حرف ها باشد برای بعد، یارزنده صحبت باقی".
حالا مقصدم را از این گفته ها واضح تر میسازم:
ببینید آقایان محترم، شخص خودم در بین سه روز و با بیان 4 پیام کوتاه مرتکب چقدر اشتباهات شده ام آنرا گل احمد جان لیستوار درج نموده و بر رخم نمایان کردند. از زحمات ایشان ادای سپاس و به خاطر راحتی خاطر شان باید بنویسم که لطفاً یکبار دیگر به اعتراف نامه ام توجه نمایید که گفته ام "منجمله فامیل خود بنده"
درین جا منحیث یک فرد متدین و خردمند یک حقیقت را فراموش نکنید که در دنیای آزاد امروز هر شخص باپای خود راه رفته و خود تصمیم میگیرد و خود او نیز اجازۀ انتخاب دارد اگر میگفتم با پشتیبانی منجمله خودم و فامیلم، آنوقت حرف و موضوع جدا میبود.
طوریکه قبلاً هم نوشته بودم من 32 سال از عمر 51 سالم را متأسفانه از وطن دور بوده و در دوران این همه جریانات و وقایع ناگوار و خشونت بار کشور مسافر بوده ام و هیچگونه ارتباط نزدیکی با ایشان و یا هیچ گروه مقاومتی و یا حملوی دیگری راهم نداشته و نه هم دارم.
مشوره و تاکیدم از روی یک وجیزۀ رایج یعنی هر قدر تُف با بالا بیاندازی بروی خودت بر میگردد. بود
و بلآخره به همین نتیچه رسیده ام که ما انسانها قادر به قضاوت عادلانه و منصفانه نیستیم.
پس بهتر خواهد بود که از امر خداوند بزرگ که میفرمایند:
" در کار های دین قضاوت را برای او واگذار شویم و در جای دیگری از قرآن کریم میفرمایند که از خدا، رسولش و اولی الامش اطاعت نموده و اگر نزاع دربین دارید وحل نمیتوانید حل آنرا برگردانید به رسول خدا" و در دنیای امروز به عقیده من به جانشین آن حضرت (ص).
سرکشی ننماییم.
و ضمناً دین اسلام حکم مینماید که مومنان با هم خواهر و برادرند و ارشادات امام زمان هم شامل این امر بوده و برای وحدت و اتحاد در بین موئمنین همیشه دعا مینمایند.
بناعاً بنده تصمیم گرفته و با تکرار چند جمله ذیرین،
http://kabulpress.org/my/spip....
با تشکر از برادران و دوستان خوب و دانا همانند مزاری صاحب و دیگر عزیزان خردمند، خدا حافظی مینمایم.
"ای کاش مدعیان روشن فکری به جای دنبال کردن جنایات اتفاق افتاده یا نیافتاده در طی بشتر از سه دهه گذشته؛ انرژی و توانایی، درک و دانش ایشانرا در راه پیشرفت، ترقی و بهبودی کشور بربادرفته ما بکار میبردند و آتش نفاق، کینه توزی و بربریت را شعله ور تر نمیساختند.
درست است که خداوند اجازه قصاص و یا مجازات داده ولی عفو و بخشش، گذشت و تقوی را بیشتر ترجیح میدهند.
آنچه گذشت واپس نیاید ولی ازگذشته آموختن و بر روی آن کاشانه امیدی از محبت ساختن، نتیجه اش، همانند این خواهر محترمه که الگوی آنست،افتخار آوری خواهد بود.
من بیشتر از 32 سال است که از وطن دورم و شخصاً هر ضرر جانی، مالی و یا جنایتی که به دوستان و اقاربم رخ داده است، خدای بزرگ را شاهد دانسته و عاملینش را میبخشم اگر گناه و جنایتی از من و فامیلم رخ داده باشد با شرمساری و ندامت طلب بخشش مینمایم. دعا میکنم که تمام ما مردم افغانزمین بجای خصومت، دست محبت و برادری بسوی یدیگر دراز نموده و یک مشت و یک صدا برای آبادی کشور کمر همت ببندیم و نگذاریم وطن ما و مردم ما بیشتر ازین بدبخت تر و حقیر تر شوند.
ای وطندار دوستت دارم. ای وطن دلم برایت میسوزد".