نوشت آقای قویاش ارزشی مقاله جداگانه را ندارد. آنچه آقای مزاری در کابلپرس پیام گذاشته اند چیزی که جناب احمد توفیق فایق در خاوران نوشته اند به نظر من کافیست تا پاسخی باشد به همهء مقاله آقای قویاش.
من میدانم که آنچه قویاش ها را به شور آورده است اشارۀ من به تیمور صاحبقران است. من ازان گفتهء خود نه تنها منکر نیستم بلکه بازهم تکرار می کنم اما با یک تفاوت که چون صاحبقران لقب سلطان حسین بایقرا نیز بود و او شخصیت قابل احترامی در تاریخ است بنابران باید "تیمور لنگها" باید می گفتم نه صاحبقران ها.
بنده شاهرخ میرزا و شهزاده بایسنقر را که امر به دوباره نویسی شاهنامه کرده و خدمت بزرگی برای اشاعۀ شاهنامه نموده است سزاوار احترام می دانم. اما تیمور لنگ را همچنان در جایگاه جنایتکاران تاریخ می نشانم و ازین حرف منکر نیستم.
من از آقای قویاش می پرسم که اگر شما تیمور لنگ را به خاطر همتباری می بخشید و جنایاتش را توجیه می کنید پس با کدام وجدان محمد گل خان مهمند و عبدالرحمن خان را محکوم می کنید؟ اگر قدردانی از محمد گل خان مومند را نشانۀ فاشیزم و قومپرستی می دانید تمجید و تکریم از تیمور لنگ پس چرا فاشیزم نباشد؟
بنده در پیوند با مسایل ترک و تاجیک سخن هایی آماده دارم که همه نشانگر همنوایی و همگرایی این دو قوم در طول تاریخ بوده است. اگر تیمور خانه و کاشانۀ میلون ها تاجیک را ویران کرد در عوض کار های فرزندان او در هرات تا بخواهید قابل قدر است. من نه خدمات شاهرخیان هرات را به خاطر جنایات تیمور لنگ ضایع می کنم و نه هم جنایات تیمور را به خاطر خدمات شاهرخ و بایسنقر و سلطان حسین و نوایی و گوهر شاد می توانم ببخشیم. هریک سزاوار پاداش کاری اند که کرده اند.
بنده با شخصیت بزرگواری که برای ترک و تاجیک جامعۀ ما مساویانه مورد احترام است و بنده شخصاً به او احترام دارم مشوره کرده و به فرمان ایشان و به دلیل حساسیت مساله از نوشتن مقاله جداگانه درین مورد خود داری می کنم. اما برای آقای قویاش گوشزد می کنم که یک بار رابطۀ فرهنگ با تمدن را مطالعه بفرمایند وانگهی جایگاه زبان در فرهنگ را دریابند. وانگهی نقش زبان فارسی را در ساختن آنچه ایشان تمدن تورکی می دانند به مطالعه بنشینند تا دریابند که جایگاه تاجیک و زبان تاجیکها یعنی فارسی در ساختن این تمدن ها در کدام حد بوده است. بد نیست یکبار بسنجند که در نبود زبان پارسی آیا ایجاد همچو تمدنهایی که ایشان به آن افتخار می کنند ممکن بود؟ و تنها دران زمان است که می توان دریافت که کی باید سپاسگذار کی باشد؟ فارسی زبانان سپاسگذار سلاطین ترک یا برعکس؟ یا هم این که هردو نقش خود را داشته اند مسالۀ سپاسگذاری اصلاً نمی تواند مطرح باشد....
با عرض معذرت خدمت دوستانی که خواهان مقالۀ مستقل از من درین مورد بوده اند. مصلحت را بنده در همین دانستم که به همین پیام بسنده کنم.
نوشت آقای قویاش ارزشی مقاله جداگانه را ندارد. آنچه آقای مزاری در کابلپرس پیام گذاشته اند چیزی که جناب احمد توفیق فایق در خاوران نوشته اند به نظر من کافیست تا پاسخی باشد به همهء مقاله آقای قویاش.
من میدانم که آنچه قویاش ها را به شور آورده است اشارۀ من به تیمور صاحبقران است. من ازان گفتهء خود نه تنها منکر نیستم بلکه بازهم تکرار می کنم اما با یک تفاوت که چون صاحبقران لقب سلطان حسین بایقرا نیز بود و او شخصیت قابل احترامی در تاریخ است بنابران باید "تیمور لنگها" باید می گفتم نه صاحبقران ها.
بنده شاهرخ میرزا و شهزاده بایسنقر را که امر به دوباره نویسی شاهنامه کرده و خدمت بزرگی برای اشاعۀ شاهنامه نموده است سزاوار احترام می دانم. اما تیمور لنگ را همچنان در جایگاه جنایتکاران تاریخ می نشانم و ازین حرف منکر نیستم.
من از آقای قویاش می پرسم که اگر شما تیمور لنگ را به خاطر همتباری می بخشید و جنایاتش را توجیه می کنید پس با کدام وجدان محمد گل خان مهمند و عبدالرحمن خان را محکوم می کنید؟ اگر قدردانی از محمد گل خان مومند را نشانۀ فاشیزم و قومپرستی می دانید تمجید و تکریم از تیمور لنگ پس چرا فاشیزم نباشد؟
بنده در پیوند با مسایل ترک و تاجیک سخن هایی آماده دارم که همه نشانگر همنوایی و همگرایی این دو قوم در طول تاریخ بوده است. اگر تیمور خانه و کاشانۀ میلون ها تاجیک را ویران کرد در عوض کار های فرزندان او در هرات تا بخواهید قابل قدر است. من نه خدمات شاهرخیان هرات را به خاطر جنایات تیمور لنگ ضایع می کنم و نه هم جنایات تیمور را به خاطر خدمات شاهرخ و بایسنقر و سلطان حسین و نوایی و گوهر شاد می توانم ببخشیم. هریک سزاوار پاداش کاری اند که کرده اند.
بنده با شخصیت بزرگواری که برای ترک و تاجیک جامعۀ ما مساویانه مورد احترام است و بنده شخصاً به او احترام دارم مشوره کرده و به فرمان ایشان و به دلیل حساسیت مساله از نوشتن مقاله جداگانه درین مورد خود داری می کنم. اما برای آقای قویاش گوشزد می کنم که یک بار رابطۀ فرهنگ با تمدن را مطالعه بفرمایند وانگهی جایگاه زبان در فرهنگ را دریابند. وانگهی نقش زبان فارسی را در ساختن آنچه ایشان تمدن تورکی می دانند به مطالعه بنشینند تا دریابند که جایگاه تاجیک و زبان تاجیکها یعنی فارسی در ساختن این تمدن ها در کدام حد بوده است. بد نیست یکبار بسنجند که در نبود زبان پارسی آیا ایجاد همچو تمدنهایی که ایشان به آن افتخار می کنند ممکن بود؟ و تنها دران زمان است که می توان دریافت که کی باید سپاسگذار کی باشد؟ فارسی زبانان سپاسگذار سلاطین ترک یا برعکس؟ یا هم این که هردو نقش خود را داشته اند مسالۀ سپاسگذاری اصلاً نمی تواند مطرح باشد....
با عرض معذرت خدمت دوستانی که خواهان مقالۀ مستقل از من درین مورد بوده اند. مصلحت را بنده در همین دانستم که به همین پیام بسنده کنم.