چند درصد شعر؟

میر هزار ، آغا جان ! جگر خون نباش . از خجات نمی شود به پشت سر نظر انداخت . با انسان های فروخته ، فوسیل شده ، مسخ شده . بایست آینده را سر از نو ساخت . عجب از روی این آدم ها ، براستی که روی نیست بلکه سنگ پای قزوین است . اینان گدا صفتان ، یتیم های خانه زاد و بزرگ شدۀ دسترخوان شیخ هستی اند ، تو از آنان چه گله داری ؟ تو در زندگی شخصی اینان وارد نیستی . واصف باختری یک میزوف معتاد است . دو بوتل ودکا اماله اش کنی ، او شاعری است که صد ها شاعری دیگری را کشف کرده . قربانعلی نداف شاعری بود در بارانه ، که دیوان شعرش از بین رفته و چند نمونه ی کلامش بدینگونه است . نصف عمرش را در خانه اعظم رهنورد ، با رویین و چند میخواره شراب خورده و داد سخن داده اند هر یک . بیچاره سپوژمی رووف ، چه شب ها که تا صبح نه خفته ؟ بخصوص « خلیفه اعظم » که اهل خمر است و قمار است پیوسته . در بلاک 27 میکروریان کهنه در یک دو اطاقه تا صبح همینان بودند با شراب و قمار . یک شب با غلام علی امید خلیفه جنگ کرد ، چهار فیر تپانچه در آشپزخانه ، و فردا سقف آشپز خانه را انقلابی سرخ رنگ کرد . سپوژمی رفت فرانسه ، یک سال بعد خلیفه رفت ماسکو ، خانه عالم دانشور ، هرشب شراب ودکا ، تا رفت فرانسه و افتضاحی هرشبه . اسپوژمی طلاق گرفت با نگین و شبنم و دختر کوچک و خلیفه آمد کابل مشاور . و دیدیم که باز هر روز نشه . باختری را در خانقاه ها با دو پا میبرند و با چهار پا زیر بغل گرفته در تاکسی به خانه می آورند . در خرگاه خاکسترش بشاشد سگ . در تلویزیون مثل آدم می شورند و می پوشانند اش ، نیکتای اش میزنند ، سوالات را به زبان کتاب جواب میدهد . کاظمی در شرایطی که مردم خون میخورند ، او از سری شکم سیری در ایران مکتب بیدل شناسی باز کرده است . اینان که حقیقت را می شناسند و پنهان می کنند ، خیانت کار مسلمی هستند .