درود و عرض ادب .
صرفن همین دو واژه نیست که فاتحۀ فکر و اندیشۀ انتقادی را نزد ما برده گان قرون خوانده است ، بلکه تأکید به تز نیاندیشه گی و « ایمان بیاورید ، به گفته ها » است که هزار و چهار سد سال پیش در آیین نامۀ تازی از جانب رمه چران های عرب به ما تحمیل شده است . راز تکامل و پیشرفت اروپاییان ، در تعمیم و پرورش اندیشۀ انتقادی و زیر سوال بردن بوده است و بس .
اندیشمندانی ناقد ادیان وخرافه زدا ، همانند : کپرنیک ، جوردانو برونو ، دکارت ، ولتر ، نیچه ، فویرباخ ، هگل ، مارکس ، انگلس ، اسپینوزا ، گالیله ، کانت ، نیوتن ، داروین ، فروید ، انشتاین و زنجیرۀ همانند اینان ، مشعلداران اروپای دیروز و امروز .
به سو گلی های پروانۀ فرهنگی همچون احسان نراقی « صاحب دانشنامۀ ایرانیکا » و دکتر سیمین « دانشور » نگاه کنید که چنین باب گشایی می کنند :
« با این کلام متین آغاز می کنم که رَبَ اشرَح لی صدری و یَفقَهوُا قَولی ، و دعایم برای همۀ شما این است که سینه هایتان گشاده باد و گفته هایتان حجت . » عبارت عربی از سورۀ طه .
و ترجمه آن اینست : سینه ام را بگشای ، کارم را آسان نمای ، مُهر از زبانم بر گیر تا سخنم را دریابند .
و جلال آل احمد :« اندیشمندان و متفکران بار پیامبران را به دوش میبرند ، یعنی بار امانت را . »
و مولای روم با ذهن که در آن ارضای نیاز های خود را در این یافته و خواسته که مرکوبی راهوار و بی خویشتن برای تاخت های مستانۀ خود دست و پا کند . قصه ای موسا و شبان ، داستان عاشقی کنیز پادشاه با پسر زرگر و قصیده های زیاد از این قبیل .
جان گرگان و سگان از هم جداست / متحد جانهای شیران خداست .
جدا از « باب برزویه » ای عبدالله روزبه در کلیله و دمنه و زکریای رازی، متفکران وروشنفکران معترض به شرع و عرف که ، نداشته ایم اصلن.
فیلسوف نمایان و فلسفه بافان بوده اند بسیار.
خرد ، یار .
درود و عرض ادب .
صرفن همین دو واژه نیست که فاتحۀ فکر و اندیشۀ انتقادی را نزد ما برده گان قرون خوانده است ، بلکه تأکید به تز نیاندیشه گی و « ایمان بیاورید ، به گفته ها » است که هزار و چهار سد سال پیش در آیین نامۀ تازی از جانب رمه چران های عرب به ما تحمیل شده است . راز تکامل و پیشرفت اروپاییان ، در تعمیم و پرورش اندیشۀ انتقادی و زیر سوال بردن بوده است و بس .
اندیشمندانی ناقد ادیان وخرافه زدا ، همانند : کپرنیک ، جوردانو برونو ، دکارت ، ولتر ، نیچه ، فویرباخ ، هگل ، مارکس ، انگلس ، اسپینوزا ، گالیله ، کانت ، نیوتن ، داروین ، فروید ، انشتاین و زنجیرۀ همانند اینان ، مشعلداران اروپای دیروز و امروز .
به سو گلی های پروانۀ فرهنگی همچون احسان نراقی « صاحب دانشنامۀ ایرانیکا » و دکتر سیمین « دانشور » نگاه کنید که چنین باب گشایی می کنند :
« با این کلام متین آغاز می کنم که رَبَ اشرَح لی صدری و یَفقَهوُا قَولی ، و دعایم برای همۀ شما این است که سینه هایتان گشاده باد و گفته هایتان حجت . » عبارت عربی از سورۀ طه .
و ترجمه آن اینست : سینه ام را بگشای ، کارم را آسان نمای ، مُهر از زبانم بر گیر تا سخنم را دریابند .
و جلال آل احمد :« اندیشمندان و متفکران بار پیامبران را به دوش میبرند ، یعنی بار امانت را . »
و مولای روم با ذهن که در آن ارضای نیاز های خود را در این یافته و خواسته که مرکوبی راهوار و بی خویشتن برای تاخت های مستانۀ خود دست و پا کند . قصه ای موسا و شبان ، داستان عاشقی کنیز پادشاه با پسر زرگر و قصیده های زیاد از این قبیل .
جان گرگان و سگان از هم جداست / متحد جانهای شیران خداست .
جدا از « باب برزویه » ای عبدالله روزبه در کلیله و دمنه و زکریای رازی، متفکران وروشنفکران معترض به شرع و عرف که ، نداشته ایم اصلن.
فیلسوف نمایان و فلسفه بافان بوده اند بسیار.
خرد ، یار .