آنچه که من ازعبدالباری جهانی برداشت کرده ام. به کورخیل عطابز.

هر کسیکه از آدمهای مریض مثل کورخیل عطابز و غیره توقع چیزی مثبت نوشتن را در بارهً پشتونها میکند در اشتباه است. مریضان مثل عطابز خود اقرار میکنند که درد ۲۵۰ سالهُ معقد از دست پشتونها دارند و از طرف دیگر ماماهای شان از شمال آمو برایشان درد های مثنوعی هم میفرستند تا خوب دلشان باد کند و بلاخره انفجار آنگا سرحد نفوذ ماماهیشان حد اقل هندوکش خواهد شد. دزدانیکه رهبری این گرو مبتلا به بواسیر سیاسی را میکنند هم از نفاق اندازی بین مردم افغانستان سود میبرند و اگر افغانستانرا بتوانند تجزیه کنند در شرایط فعلی که هر چیز در دست شان است دوشش میبرآیند. ولی در عین زمان این بدبختان بسیار احمق و ساده هم استند. و از یاد برده اند که تمام زور شان در زمان شر و فساد برای کنترول ۳۰ در صد کابل هم بس نبود. دزدان اگر محاسبهً منطقی کنند در خواهند یافت که برای بدست آوردن آهدافشان باید قدرت شان حد اقل ۲۰ برابر شود. اما حالا صرف میتوانند مثل دوران شوم شان هرج و مرج را خلق کنند۰