Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 7788

دموکراسی یا رقاصه سازی

30 دسامبر 2007, 21:35, توسط تراب از کابل

با عرض سلام به خوانندگان کابل پرس? ! نکات مطرح شده در مقاله محترم قاری صاحب قابل تایید و تامل است ولازم است تا مراجع ذیربط درمورد کارنمایند .اساسا دشمنان بظاهر دوست کشور ما در زمان های مختلف مقاصد خود را گوناگون به پیش بردند و متا سفانه ما گول خورده ایم لاکن همین حالا هم وقت است که بتوانیم جلونقص را بگیریم .درزمانی که قانون اساسی تصویب میشد نماینده های را که درواقع بسیار کم شان نماینده واقعی مردم بودندبالای مسایل همچون سرود ملی که به کدام زبان باشد و.... مصروف ساختند و در موارد مانند ازادی بیان و نوعیت اقتصاد کشور بدون چون وچرا قانون را به نفع خود تصویب کردند که ما امروز در هردو مورد شاهد پیامد های ان هستیم و مبینیم که جامعه ما به کدام طرف روان است و نظر به قانون اساسی دست وپای وزارت اطلاعات وفرهنگ را بسته کرده اند که کاری نتواند وهیچ مرجع دولتی نتواند کاری هیچ مرجع خصوصی را تحت کنترول داشته باشد در بوجود اوردن فرهنگ خارجی تلویزیون های خصوصی رول مهم دارندروز اول عید قربان از تلویزیون نورین از سرویس خبری دری شان شنیدم که به عوض وزارت انکشاف دهات میگفت وزارت توسعه روستا ها !!! هردو حین حرف است ودر معنی مشکل ندارد اما چرا اصطلاح ایرانی مورد کاربرد قرار میگیرد و با یک حرکت اگاهانه یا نااگاهانه نام یک وزارت را تغییر میدهند و وقتی دری سچه وجود داشته باشدچرا از کلیمات و اصطلاحات ایرانی استفاده شود ؟ که این گونه مثالها بیشمار وجود دارد... در بعضی موارد برنامه های خوب هم نشر میشود که نباید از ان انکار کرد اما نقطه مورد توجه اینست که هدف بزرگ اکثریت تلویزیون ها و رادیو های خصوصی کمایی نمودن پول وتجارت است واصلا اینکه بالای جامعه چه اثرات وارد خواهد امدبه ایشان ارتباط ندارد ومتاسفانه تلویزیون های شخصی اگاهانه یا نااگاهانه در بعضی موارد به ضرر کشور ومقدسات ان تمام خواهد شد واینکه اهسته اهسته تهاجم فرهنگی که دارد توسط همین رسانه های صوتی و تصویری صورت میگیرد غیر قابل تحمل است وشاید این تهاجم بدتر از مواد مخدره باشد همین اکنون روزانه از ساعت شش ونیم شام تا ده شب در تلویزیون های مختلف سریال های مختلف که بیشترین شان هندی است نشر میشود بدون اینکه عواقب ان مدنظرگرفته شود اینکه بالای روحیه اطفال ما اهسته اهسته چه اثر میکند در اینده ها معلوم میشود طور مثال طفلی در یکی از فامیلها وقتی در همسایگی شان جوانی درحادثه انتحاری مقابل ولایت کابل شهید شده بود درجواب سوالی میگوید جنازه را اورده اند مگر تاهنوز در نداده اند(نه سوختانده اند ) ویا طفلی دیگری که عروسی عمه اش است از مادرش میپرسدچی وقت عمه ام را زردچوبه میزنند ویا طفلی دیگری به مادرش میگوید مادر کاشکی ما وشما هم در خانه بت میداشتیم تا دعا های ما زود نتیجه میداد و شاید صد ها مثال دیگر .... این مثالها درظاهر بسیار ساده به نظرمیرسند اما در حقیقت نشان دهنده عواقب خطرناکی است که باید به ان توجه شود واینکه با دیدن این سریالها اطفال ماچقدراز درس و تعلیم باز میمانند سوال دیگر است که هرکسی میتواند به ان پاسخی داشته باشدویک بحث قابل تامل است که درمکاتب ما روزانه وقتی که برای درس وتعلیم باید سپری گردد در بحث روی سریالها و قسمت های گذشته واینده ان ضایع میشودوشاگران وحتی معلمین در همین بحثهای بی نتیجه سهم میگیرند که جای تاسف ودرد است اما منفعت ان صرف برای یکتعداد محدود است وبس که بانشر سریالها و اشتهارات جیب هایشان پرمیشود ودر حالات کنونی یکی از اهداف دیگردرنشر نمودن سریالها وازاد نگهداشتن رسانه ها درنشرات شان مصروف نگهداشتن مردم ما میباشد که وقت تفکر در مسایل مهم کشور را پیدانکنند ومصروف باشند ازعبادات خویش دور بمانند بطور مثال شبها درمساجد درجماعت خفتن یک یا دوصف از نمازگذاران جمع میشوند که قابل تاسف است وهمشهریان ما دیدن سریالها رابرنمازجماعت ترجیح میدهند که ممکن اهسته اهسته با فوت ریش سفیدان که اکنون حیات هستند مقتدیان مسجد به صفر تقرب کند و زمانی فرا برسد که صرف امام درمسجد بماندوبس در حالیکه در وقت نماز خفتن همه همشهریان در منازل خود تشریف دارند واین خیلی دردناک است که مابه امر خالق خودتوجه نکنیم وبه خواست های نفس شیطانی توجه بیشتر نمائیم که بلاخره یک روزی خواهد رسید که ما همه چیز خود را ازدست داده باشیم وبه اصطلاح عامیانه مردم ما نه زن اخرت شویم ونه مرددنیا .هنوزهم وقت است که متوجه شویم وسررا به گریبان نموده اندیشه نمائیم که ما از کجا امده ایم ؟به چه مقصد امده ایم ؟پس به کجا میرویم ؟چه را با خود برده میتوانیم وچه توشه ای باید داشته باشیم و... تاچه وقت به لهو ولهب سرو کار داشته باشیم وتاسف دیگر اینکه یکتعدادمردم ما فقط نکات منفی سریالهارایاد میگیرندواز مود هاولباسهای سریالها استفاده میکنند همین اکنون اگر بازارها ولباس فروشی های شهر که اکثرا از بیرون دکانها ها قابل دید هستند دیده شودتعداد زیادی از لباسهای که عرضه میدارند با پیروی از سریالهای هندی تهیه شده واز کشورها هند وپاکستان تورید میشوند که قیمت یک جوره لباس ان ممکن دو برابر معاش یکماهه یک مامورباشد وناگفته نماند که لباسهای مذکوربدون رعایت اصول وفقه اسلامی تهیه میشوندکه این هم قابل تامل واندیشه است وممکن روزی فرا برسد که این لباسها بصورت کامل جای لباسهای افغانی را بگیرد و....از طرفی دیگر نشرات رسانه های ازادبهانه ای برای جلب وجذب افراد در انسوی مرز ودر داخل کشور برای مخالفین دولت شده میتواند. امروزه تغییرات که در ثبت اهنگها بوجود امده ودر خارج کشور با رقاصه های خارجی و لباس افغانی اهنگها ثبت میشوند قابل بحث است و همه اشخاص ذیربط مسوول خواهند بود که نباید بخاطر پول اوازخوانان ما هرکاری دل شان شد انجام دهند و از عاقبت ان خود را بیخبر جلوه دهند .بااحترام

جستجو در کابل پرس