بدوستان درود ! اگر این شعرگونه ، شعر خوب و میهنی باشد که انتحار و منطق انتحار را در چوکات یک سروده به دید نوجوانان پختون میدهد ، نفرین به این شعر خوب میهنی ! درونمایه این شعرگونه بر اصل دینداری ، وطنپرستی و احترام به مادر استوار است که آقای باری جهانی دانسته آنرا جمعبندی نموده اند .
نخست دینداری : استدلال انتحاری سرچشمه از آیات سورۀ صف میگیرد که می فرماید (ای مسلمانان آیا دلالت کنم شمارا به تجارتی که برهاند شما را از عذاب درد دهنده (10) ایمان آرید به خدا ورسول او و جهاد کنید درراه خدا با اموال خود و با جان های خود این بهتر است برای شما اگر میدانید (11)) آیا ملای پختون این فهم ، درک و دانش اسلامی و مذهبی را دارد که مفهوم (جهاد با جان ها ) را به غیر از انتحار و خود کشی ، انسانی تر و عقلانی تر آنرا تعبیر و تفسیر نموده به مغز جوانان پختون پیچکاری نماید ؟ آیا مسلمانی توانایی ستیغ و بغاوت با این آیات را دارد ؟ هرگز ، حتی پدر و مادر حق ندارند فرزند خود را مانع عملی ساختن خط قرآن گردند !
دوم وطنپرستی : منطق جوان انتحاری ، دفاع از وطن ، جنگ با اشغالگران و کافران به خور شنونده گان و خواننده گان داده شده که اگر از دیدگاه و منطق باری جهانی ، روستار تره کی و هاشمیان به مطلب ببینیم ، به حقیقت کشور مان اشغال شده است و وظیفۀ هر باشنده این سرزمین است که جهاد کند و وطن خویشرا از شر کافران و بیگانه گان برهاند و نجات دهد . اما ، پیآمد پیروزی این جهاد ، انتحار و مبارزه علیه اشغالگران به چی می انجامد ؟ درین جاست که منطق و استدلال انتحاریان و تشویق گران قانون انتحار می لنگد . ایشان به خوبی میدانند که هدف نهایی شان چیست ولی هرگز به این نکته باریک تماس نمی گیرند تا مبادا مشت شان باز شود .
سوم احترام به مادر : جوان پشتون با پشتوانه آیات و وظیفه میهنی و وطنی به جهاد و انتحار میرود و آرزوی گرفتن اجازه از مادر را دارد . مادرش با آنکه شیرش را نمی بخشد که فرزندش اگر کسی را بی گناه بکشد و رفتش به سوی انتحار و خود کشی را پلان دشمنان پاکستانی و ایرانی میداند ، با آنهم فرزند دلیرش به قیام خود استوار است و دلیلش قناعت بخش . مادر پختون فرض عین فرزندش را که همان دفاع از دین و وطن است را فراموش میکند و دلیلی میآورد که در پیش دینداران بی آزرم کفر است . این چگونه مادر است که فرزندش را مانع عملی ساختن سخن خدایش میشود ؟ این چگونه مادر است که فرزندش را مانع حراست از خاک وطن نیکه و بابایش شده ؟ منطق مادر در مقابل فرزندنش به پشیزو کاهی نمی ارزد . این زاری وتقلای مادر بیچاره بی منطق و تصمیم نهایی فرزانه فرزند با استدلالش را آقای باری جهانی بشکل بسیار زنده به شعرگونه اش گنجانید است که آقای صبور سیاهسنگ هم به همین نکته ، انگشت نقد و انتقاد گذاشته است . شعرگونه آقای باری جهانی تشویق کننده جوانان پختون بسوی انتحار ، خودکشی و بسوی عملی نمودن آیات قرآنیست . اینکه فردا چی میشود و با این انتحار اسلامی این پختون مسلمان ، جان چقدر مسلمان دیگر اوغانستانی گرفته میشود برای آقای جهانی بی ارزش است . آنکه میداند هدف چیست نقد میکند و آنکه نمی داند فکر میکند شعر خوب میهنی خوانده است . درین برگه با شمائیم آقای سیاهسنگ پیروز باشید . احمد خلیل نبیل مزاری
بدوستان درود ! اگر این شعرگونه ، شعر خوب و میهنی باشد که انتحار و منطق انتحار را در چوکات یک سروده به دید نوجوانان پختون میدهد ، نفرین به این شعر خوب میهنی ! درونمایه این شعرگونه بر اصل دینداری ، وطنپرستی و احترام به مادر استوار است که آقای باری جهانی دانسته آنرا جمعبندی نموده اند .
نخست دینداری : استدلال انتحاری سرچشمه از آیات سورۀ صف میگیرد که می فرماید (ای مسلمانان آیا دلالت کنم شمارا به تجارتی که برهاند شما را از عذاب درد دهنده (10) ایمان آرید به خدا ورسول او و جهاد کنید درراه خدا با اموال خود و با جان های خود این بهتر است برای شما اگر میدانید (11)) آیا ملای پختون این فهم ، درک و دانش اسلامی و مذهبی را دارد که مفهوم (جهاد با جان ها ) را به غیر از انتحار و خود کشی ، انسانی تر و عقلانی تر آنرا تعبیر و تفسیر نموده به مغز جوانان پختون پیچکاری نماید ؟ آیا مسلمانی توانایی ستیغ و بغاوت با این آیات را دارد ؟ هرگز ، حتی پدر و مادر حق ندارند فرزند خود را مانع عملی ساختن خط قرآن گردند !
دوم وطنپرستی : منطق جوان انتحاری ، دفاع از وطن ، جنگ با اشغالگران و کافران به خور شنونده گان و خواننده گان داده شده که اگر از دیدگاه و منطق باری جهانی ، روستار تره کی و هاشمیان به مطلب ببینیم ، به حقیقت کشور مان اشغال شده است و وظیفۀ هر باشنده این سرزمین است که جهاد کند و وطن خویشرا از شر کافران و بیگانه گان برهاند و نجات دهد . اما ، پیآمد پیروزی این جهاد ، انتحار و مبارزه علیه اشغالگران به چی می انجامد ؟ درین جاست که منطق و استدلال انتحاریان و تشویق گران قانون انتحار می لنگد . ایشان به خوبی میدانند که هدف نهایی شان چیست ولی هرگز به این نکته باریک تماس نمی گیرند تا مبادا مشت شان باز شود .
سوم احترام به مادر : جوان پشتون با پشتوانه آیات و وظیفه میهنی و وطنی به جهاد و انتحار میرود و آرزوی گرفتن اجازه از مادر را دارد . مادرش با آنکه شیرش را نمی بخشد که فرزندش اگر کسی را بی گناه بکشد و رفتش به سوی انتحار و خود کشی را پلان دشمنان پاکستانی و ایرانی میداند ، با آنهم فرزند دلیرش به قیام خود استوار است و دلیلش قناعت بخش . مادر پختون فرض عین فرزندش را که همان دفاع از دین و وطن است را فراموش میکند و دلیلی میآورد که در پیش دینداران بی آزرم کفر است . این چگونه مادر است که فرزندش را مانع عملی ساختن سخن خدایش میشود ؟ این چگونه مادر است که فرزندش را مانع حراست از خاک وطن نیکه و بابایش شده ؟ منطق مادر در مقابل فرزندنش به پشیزو کاهی نمی ارزد . این زاری وتقلای مادر بیچاره بی منطق و تصمیم نهایی فرزانه فرزند با استدلالش را آقای باری جهانی بشکل بسیار زنده به شعرگونه اش گنجانید است که آقای صبور سیاهسنگ هم به همین نکته ، انگشت نقد و انتقاد گذاشته است . شعرگونه آقای باری جهانی تشویق کننده جوانان پختون بسوی انتحار ، خودکشی و بسوی عملی نمودن آیات قرآنیست . اینکه فردا چی میشود و با این انتحار اسلامی این پختون مسلمان ، جان چقدر مسلمان دیگر اوغانستانی گرفته میشود برای آقای جهانی بی ارزش است . آنکه میداند هدف چیست نقد میکند و آنکه نمی داند فکر میکند شعر خوب میهنی خوانده است . درین برگه با شمائیم آقای سیاهسنگ پیروز باشید . احمد خلیل نبیل مزاری