اګر افغانستان دانشګاه معتبر ندارد - این عیب بزرګیست برای همه ای جامعه بويژه برای قدرتمندان دولتی درافغانستان . اماعیب را نمتوان پنهان ساخت باید برای تغییردادن سراسر جامعه در پرتو علم ودانش به پیش رفت.
در سی سالی که ګذشت - جامعه افغانستان مجبور شده است تا انواع جنګهای تحمیلی را برګرده خود تحمل نماید.افغانستان میدان جنګ های نیابتی پکت وارسا و ناتو و کشورهای منطقه وهمسایه بود وامروزهم میدان جنګ های نیابتی قدرت های خورد وبزرګ در دوران بازی بزرګ جهانی بوده و متاسفانه بنا برسلطه جهالت کهن ونوین مردم ما از کاروان علم به دور نګهداشته میشوند ومیباشد ،
انسانی که امسال در دانشګاه های افغانستان راه یافته است - درسهای خود را درزمان جنګ ها وحاکمیت طالبان آغاز کرده است - انسانی که در زمان جنګ و در خانواده جنګ زده ومحیط و جامعه جنګ زده پرورش دیده باشد چه ګونه خواهد توانست در سطح علمی با کشورهای همسایه رقابت نماید ؟
من بخاطر دارم که درسال ۲۰۰۱ میلادی در لیسه ویران شده غازی درکابل برای تهیه فیلم وګزارش با یک تیم فیلمبرداری مشغول تهییه ګزارش ای بودم - صد ها انسان منتظر ګرفتن یک جوال ګندم بودند - درمیان محتاج ترین محتاج ها استادان فاکولته ها یا دانشکده های کابل بودند . من با انسانهایی آشنا شدم که با لباس های بسیار پاره - پاره و کفش های ژولیده در صف منتظرین ایستاد بودند تا یک بوجی ګندم بدست بیاورند - من بخاطر دارم که درسال ۲۰۰۱ میلادی یکتن از استادان در اکادمی علوم افغانستان از من خواهش نمود تا کارت ګرفتن نان از نانوایی را برای چند استاد دیګر پیدا نمایم . نان را در نانوایی ها به کارت وورقه مخصوص به شکل جیره بندی میدادند
من بخاطر دارم که نخستین وزیر تحصیلات عالی افغانستان آقای محمد شریف فایض و استادان دانشکاه کابل روزانه در اتاق های شان پلی و نخود میخوردند .وشاګردان خنک وسردی را نوش جان مینمودند .
من بخاطر دارم که در دانشګاه کابل اصلن پشه نمیخواست پر بزند و من فیلمهایی از دانشکاه کابل تهییه کرده ام .
من بخاطر دارم که مکتب رفتن ودرس خواندن در سال ۲۰۰۱ میلادی در مجموع افغانستان جرم پنداشته میشد
این همه نابسامانی ها محصول جنګهای سی وچند ساله میباشند و امیدوارم روزی از روز ها شاهد باشیم که نصاب تعلیمی دانشګاه های افغانستان هرچه بیشتر علمی تر ګردند وعلم برجهالت در همه ای جامعه وبوپژه جامعه دانشګاهی افغانستان پیروز ګردد.
آینده از علم است و علم برجهل پیروز شدنی است همانطوریکه روشنایی بر تاریکی پیروز میګردد. روشنګری -روشنګری و بازهم روشنګری راه را برای آیندګان بازتر میسازد.
زګهواره تا ګور پی دانش بجوی
باقی سمندر
هشتم میزان/ مهرماه سال ۱۳۹۰ خورشیدی
سیم ام سپتامبر سال ۲۰۱۱ میلادی
سلام به خوانندګان ارجمند کابل پرس?
اګر افغانستان دانشګاه معتبر ندارد - این عیب بزرګیست برای همه ای جامعه بويژه برای قدرتمندان دولتی درافغانستان . اماعیب را نمتوان پنهان ساخت باید برای تغییردادن سراسر جامعه در پرتو علم ودانش به پیش رفت.
در سی سالی که ګذشت - جامعه افغانستان مجبور شده است تا انواع جنګهای تحمیلی را برګرده خود تحمل نماید.افغانستان میدان جنګ های نیابتی پکت وارسا و ناتو و کشورهای منطقه وهمسایه بود وامروزهم میدان جنګ های نیابتی قدرت های خورد وبزرګ در دوران بازی بزرګ جهانی بوده و متاسفانه بنا برسلطه جهالت کهن ونوین مردم ما از کاروان علم به دور نګهداشته میشوند ومیباشد ،
انسانی که امسال در دانشګاه های افغانستان راه یافته است - درسهای خود را درزمان جنګ ها وحاکمیت طالبان آغاز کرده است - انسانی که در زمان جنګ و در خانواده جنګ زده ومحیط و جامعه جنګ زده پرورش دیده باشد چه ګونه خواهد توانست در سطح علمی با کشورهای همسایه رقابت نماید ؟
من بخاطر دارم که درسال ۲۰۰۱ میلادی در لیسه ویران شده غازی درکابل برای تهیه فیلم وګزارش با یک تیم فیلمبرداری مشغول تهییه ګزارش ای بودم - صد ها انسان منتظر ګرفتن یک جوال ګندم بودند - درمیان محتاج ترین محتاج ها استادان فاکولته ها یا دانشکده های کابل بودند . من با انسانهایی آشنا شدم که با لباس های بسیار پاره - پاره و کفش های ژولیده در صف منتظرین ایستاد بودند تا یک بوجی ګندم بدست بیاورند - من بخاطر دارم که درسال ۲۰۰۱ میلادی یکتن از استادان در اکادمی علوم افغانستان از من خواهش نمود تا کارت ګرفتن نان از نانوایی را برای چند استاد دیګر پیدا نمایم . نان را در نانوایی ها به کارت وورقه مخصوص به شکل جیره بندی میدادند
من بخاطر دارم که نخستین وزیر تحصیلات عالی افغانستان آقای محمد شریف فایض و استادان دانشکاه کابل روزانه در اتاق های شان پلی و نخود میخوردند .وشاګردان خنک وسردی را نوش جان مینمودند .
من بخاطر دارم که در دانشګاه کابل اصلن پشه نمیخواست پر بزند و من فیلمهایی از دانشکاه کابل تهییه کرده ام .
من بخاطر دارم که مکتب رفتن ودرس خواندن در سال ۲۰۰۱ میلادی در مجموع افغانستان جرم پنداشته میشد
این همه نابسامانی ها محصول جنګهای سی وچند ساله میباشند و امیدوارم روزی از روز ها شاهد باشیم که نصاب تعلیمی دانشګاه های افغانستان هرچه بیشتر علمی تر ګردند وعلم برجهالت در همه ای جامعه وبوپژه جامعه دانشګاهی افغانستان پیروز ګردد.
آینده از علم است و علم برجهل پیروز شدنی است همانطوریکه روشنایی بر تاریکی پیروز میګردد. روشنګری -روشنګری و بازهم روشنګری راه را برای آیندګان بازتر میسازد.
زګهواره تا ګور پی دانش بجوی