سلام دوستان، گرچه گفتم دیگر بر نمی گردم ، ولی نا گزیر شدم، بیایم و یک کمی خودمانی گپ بزنیم. و می خواهم از همه این پیام ها و کامنت ها که دوستان گذاشتند در باره من، در باره تو،( می خواستم بگویم شما) ولی نی ضرور نیست با هم دیگر حرف می زنیم و کسی هم بیگانه نیست. همه و همه ایجا آمدند و هر روز می آیند در این آشفته بازار کابل پرس? (ولی هم که شده غنیمت است ) و قهار عاصی هم بهانه شد و خوب هم بهانه شد که کار کرد های یک شاعر، که دستمزد اش را در این خراب آباد با راکت بگیرد و به گفته بزرگ مردان به هزار ساله ها بپیوندد. در این پیام ها هم ، همه به راکت بسته شدند ویا به راکت بسته کردند.( شورای نظاری، مایویست اندیشه، خلقی و پرچمی، گلبدینی، وحدتی، اتحاد شمال وغیره وغیره) همه ما دراین نابسامانی، خشتی گذاشته ایم و در این بربادی مسوول هستیم و یک دیگر را متجاوز، ناقض و با اندیشه های دیکتاتوری خطاب می کنیم. ایا تا به حال کسی آمده که بگوید ما ویا ما وشما مسوول هستیم و یا بیاید از سر شروع می کنیم و گذشته ها را با Permanent Marker پاک می کنیم و در راستای حقایق نا گفته دست و آستین بر می زنیم و نا گفته هارا گفته می سازیم ، آیا کسی بوده و یا هست که در باره هموطنان هندو باورم در دوران مجاهدین و یا به اصطلاح در دوران این حاکمیت ( هدفم حاکمیت مجاهدین است) در این سایت حرفی زده باشند در دیگر سایت ها جسته و گریخته حرف های هست ولی تو کابل پرس، بلی شما، سکوت هستید.
می خواهم چشم دیدم را از یک جنایت هولناک با شما شریک شوم. گرچه این گونه جنایت ها در هر گوشه این سرزمین اتفاق افتاده است ولی این گونه به اصطلاح منحصر به فرد است و آنهم در زمان حاکمیت ناجی یان------
بلی قصه از این قرار است که در زمان حاکمیت مجاهدین، سرک تایمنی از شروع قلعه فتح الله الی چارراهی تایمنی، به این ترتیب سلطنت بندی شده بود.
1- سرک اول: منزل استا برشنا، غند والگا مربوط فرقه هشتاد به قوماندانی دگروال هاشم
2- - سرک پنج: کواپراتیف ریاست ارزاق ، شورای نظار
3- سرک هفت استقامت شرقی در کمیساری وزارت دفاع به قوماندانی علی جان از حرکت اسلامی محسنی
4- سرک هفت استقامت غربی، مکتب متوسطه قلعه فتح الله به قوماندانی ظاهر از حزب وحدت اسلامی مزاری
5- پوسته مسجد غروال و تپه تایمنی به قوماندانی شیر آغا از شورای نظار و همچنان از همین پوسته کنار مسجد یک عبوری به سرک هشت موجود بوده و همین حالا هم موجود است
6- سرک نهم الی چاراهی تایمنی به قوماندانی جنرال پاینده مزاری از فرقه هشتاد.
پس سرک هشت حایل بوده و جنایت هم در همین جا اتفاق افتاده است، یعنی منزل موهن لال بجاج که با همه اعضای فامیل در کنار دستر خوان نان شب با کیبل خفه و یا به اصطلاح غرغره میشود. کی ها مسوول است؟ من ، تو و یا همه! به گفته آن تیوریسن نامدار ( نامش باشد که سر زبان نشویم) رسیدن قشر محروم به قدرت، شمشیر تیز اش گلو محرومان جامعه را می درد. موهن لال بجاج هم از همین قشر محروم است که به گفته هندو باوران، سخاوت مند بوده و مردی بوده در بین هندو باوران شهر ام ، سرتاج و ممتاز.
پس همین است که عاصی دوباره بر می گردد ودر این جا پیام می گذارد که:
• بیا که گریه کنیم
به تلخکامی دو شیزه گان آوراه
به بی زبانی دروازه های
بسته
شکسته
به خاطر غم بسیار و شادمانی کم
به خاطر شب وروز سیاه بی هنری
بی شعری
بیا که گریه کنیم
سلام دوستان، گرچه گفتم دیگر بر نمی گردم ، ولی نا گزیر شدم، بیایم و یک کمی خودمانی گپ بزنیم. و می خواهم از همه این پیام ها و کامنت ها که دوستان گذاشتند در باره من، در باره تو،( می خواستم بگویم شما) ولی نی ضرور نیست با هم دیگر حرف می زنیم و کسی هم بیگانه نیست. همه و همه ایجا آمدند و هر روز می آیند در این آشفته بازار کابل پرس? (ولی هم که شده غنیمت است ) و قهار عاصی هم بهانه شد و خوب هم بهانه شد که کار کرد های یک شاعر، که دستمزد اش را در این خراب آباد با راکت بگیرد و به گفته بزرگ مردان به هزار ساله ها بپیوندد. در این پیام ها هم ، همه به راکت بسته شدند ویا به راکت بسته کردند.( شورای نظاری، مایویست اندیشه، خلقی و پرچمی، گلبدینی، وحدتی، اتحاد شمال وغیره وغیره) همه ما دراین نابسامانی، خشتی گذاشته ایم و در این بربادی مسوول هستیم و یک دیگر را متجاوز، ناقض و با اندیشه های دیکتاتوری خطاب می کنیم. ایا تا به حال کسی آمده که بگوید ما ویا ما وشما مسوول هستیم و یا بیاید از سر شروع می کنیم و گذشته ها را با Permanent Marker پاک می کنیم و در راستای حقایق نا گفته دست و آستین بر می زنیم و نا گفته هارا گفته می سازیم ، آیا کسی بوده و یا هست که در باره هموطنان هندو باورم در دوران مجاهدین و یا به اصطلاح در دوران این حاکمیت ( هدفم حاکمیت مجاهدین است) در این سایت حرفی زده باشند در دیگر سایت ها جسته و گریخته حرف های هست ولی تو کابل پرس، بلی شما، سکوت هستید.
می خواهم چشم دیدم را از یک جنایت هولناک با شما شریک شوم. گرچه این گونه جنایت ها در هر گوشه این سرزمین اتفاق افتاده است ولی این گونه به اصطلاح منحصر به فرد است و آنهم در زمان حاکمیت ناجی یان------
بلی قصه از این قرار است که در زمان حاکمیت مجاهدین، سرک تایمنی از شروع قلعه فتح الله الی چارراهی تایمنی، به این ترتیب سلطنت بندی شده بود.
1- سرک اول: منزل استا برشنا، غند والگا مربوط فرقه هشتاد به قوماندانی دگروال هاشم
2- - سرک پنج: کواپراتیف ریاست ارزاق ، شورای نظار
3- سرک هفت استقامت شرقی در کمیساری وزارت دفاع به قوماندانی علی جان از حرکت اسلامی محسنی
4- سرک هفت استقامت غربی، مکتب متوسطه قلعه فتح الله به قوماندانی ظاهر از حزب وحدت اسلامی مزاری
5- پوسته مسجد غروال و تپه تایمنی به قوماندانی شیر آغا از شورای نظار و همچنان از همین پوسته کنار مسجد یک عبوری به سرک هشت موجود بوده و همین حالا هم موجود است
6- سرک نهم الی چاراهی تایمنی به قوماندانی جنرال پاینده مزاری از فرقه هشتاد.
پس سرک هشت حایل بوده و جنایت هم در همین جا اتفاق افتاده است، یعنی منزل موهن لال بجاج که با همه اعضای فامیل در کنار دستر خوان نان شب با کیبل خفه و یا به اصطلاح غرغره میشود. کی ها مسوول است؟ من ، تو و یا همه! به گفته آن تیوریسن نامدار ( نامش باشد که سر زبان نشویم) رسیدن قشر محروم به قدرت، شمشیر تیز اش گلو محرومان جامعه را می درد. موهن لال بجاج هم از همین قشر محروم است که به گفته هندو باوران، سخاوت مند بوده و مردی بوده در بین هندو باوران شهر ام ، سرتاج و ممتاز.
پس همین است که عاصی دوباره بر می گردد ودر این جا پیام می گذارد که:
• بیا که گریه کنیم
به تلخکامی دو شیزه گان آوراه
به بی زبانی دروازه های
بسته
شکسته
به خاطر غم بسیار و شادمانی کم
به خاطر شب وروز سیاه بی هنری
بی شعری
بیا که گریه کنیم
ببینم که این پیام به مزاج کی خوش نمی آید...