پایان قذافی؛ چه زمانی زنگ پایان حکومت های ظالم افغان به صدا در خواهد آمد؟

به عقیده بنده تجزیه افغانستان تحت هر نام و نشانِ که باشد، راه حل منطقی نیست. زیرا درین گیر و دار حقوق اقلیت ها بازهم پامال میشود. با دلایل ذیل:

اول، بطور مثال اقوام هزاره، بلوچ، ایماق، نورستانی، ترکمن وغیره که در اقلیت قرار دارند و از قرن ها از حقوق انسانی و شهروندی محروم نگهداشته شده اند، در یک افغانستان تجزیه شده، مهم نیست که این اقلیت ها به شمال و یا به جنوب متوسل شوند، باز هم از همه حقوق انسانی شان محروم خواهند ماند.
جنگ های تنظیمی در کابل نشان داد، که اقوام افغانستان دوستان وهمپیمانان طبعی همدیگرنیستند، و ده ها مثال دیگر در همین ده سال گذشته از قدرت طلبی رهبرانِ که به این اقلیت ها تعلق ندارند، این ادعای مرا ثابت میکند.

دوم، اگر از نگاه قومی بر موضوع برخورد کنیم ( چیزیکه من از آن نفرت دارم) باید صادق باشیم و نصف حقیقت را کتمان نکنیم. نصف حقیقت اینست، که دولتمردان پشتون نتنها به حق اقلیت ها بلکه به حق تمام این ملت خیانت کرده اند، حتی به قوم خود نیز رحم نکرده اند. اما نصف دیگر این حقیقت انکارناپذیر اینست، که در تمام دستگاه های دولتی، قوم تاجک در رده دوم قدرت دخیل بوده وهستند. فلهذا ایشان نیز شریک این جرم اند وباید اینقدر داد ازعدالت سر ندهند.

سوم، تجزیه افغانستان باعث کوچ های اجباری تمام اقوام افغانستان و ازهمپاشیدن فامیل هایکه اعضای آن از اقوام مختلف تشکیل شده است ،خواهد گردید. فاجعه ای که ازین لحاظ نصیب مردم بیچاره ما خواهد شد، شاید در تاریخ افغانستان نظیر آن بوقوع نپیوسته باشد.
و بلاخره ، بعد از تجزیه همین آش و همین کاسه خواهد بود. بدین معنی که جنگسالاران، زورگویان و مافیای موادمخدر در رأس دولت های تجزیه شده قرار خواهند گرفت و همین بی عدالتی ها ادامه خواهند داشت.

چهارم، یکپارچگی و اتحاد تمام اقوام این سرزمین بیشتر جلوء مداخلات ویرانگرانه همسایگان ما را میگیرد، تا چندپارچگی ملت ما. این امر تاریخ است که ملت های کوچک و چندپارچه بیشتر آسیب پذیر اند. چند پارچگی از قدرت شان مقابل حملات بیگانه میکاهد. اینکه افغانستان از جانب همسایگانش مورد خطر است، کسی در آن شک ندارد.
برای من بی تفاوت است که نام افغانستان چه باشد. هرنام را که مردم در یک نظرخواهی عمومی انتخاب کرد، من هم از آن پیروی خواهم کرد.