Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 49445

با فزیک می توان طبیعت را شناخت نه با فلسفه

4 نوامبر 2011, 19:36, توسط کمال کابلی

طبق محاسبات دقیق ، سیاره مشتری 1300 مرتبه بزرگتر از زمین است و آفتاب 660 مرتبه بزرگتر از مجموع سیارات . و « یک میلیون و سه صد هزار » مرتبه بزرگتر از زمین است . آفتاب « پنج بیلیون » سال قبل ، بوجود آمده از ابرعظیم گازات هایدروجن و خاک ، که گرد هم متراکم شده و گرم آمد تا یک سلسله انفجارات هستوی را برقرار نمود و شروع به درخشیدن نمود ، که انفجارات تا اکنون ادامه دارد . حرارت هسته یا مرکز آفتاب « 15 میلیون » درجه سانتی گریت است . و مدت « صد سال » را دربر میگیرد تا حرارت از مرکز خورشید به سطح آفتاب برسد . در سطح آفتاب حرارت 6000 درجه سانتی گریت ، یعنی دو مرتبه بلند تر از نقطه ذوب آهن است . مادۀ سوخت آفتاب ، هیدروجن است که آفتاب در هر ثانیه « چهار میلیون تن » هایدروجن مصرف می نماید و برای « پنج بیلیون » سال دیگر ذخیرۀ هیدروژنی دارد . در سطح آفتاب لکه هایی دیده می شود که به نام sun spots یاد می شود که نسبت طوفان های عظیم بوجود می آیند و شعله های این طوفان به نام prominence یاد میشود که بعضاً بصورت کمانه ها به فضای داخل آفتاب میپرند و بعضی ازین کمانه ها با سرعت بالاتر از 200 مایل در ثانیه از سطح آفتاب جدا میشوند . بعضی ازین کمانه ها حدود 100 مایل طول دارند و 3000 مایل ضخیم اند و ظرف چند ساعت میتوانند اوج بگیرند ، بالا بپرند و دوباره در سطح مذاب آفتاب سقوط نماید و بعضی برای روز ها و هفته ها در فضای اتمسفیر آفتاب باقی میمانند . نیروی این انفجار ها معادل انفجار « ده میلیون » بمب هایدروجنی است .
بر اساس عکس های مخابره شده از پیشرفته ترین تلسکوب های فضایی ، « کهکشان راه شیری » حدود « یکصد بیلیون » ستاره را شامل است . در منطقه ی « تخم مرغی » که بستر عظیمی از ستاره ها است ، ستاره های است که « یک میلیون » مرتبه بزرگتر از آفتاب زمین است . فاصله ی کهکشان ها حدود « 400 میلیون سال نوری » و بعضا بالاتر است . این فاصله ، مملو از گاز هیدروجن و هیلیوم است . در بعضی ازین فاصله ها ابر های عظیم گاز و خاک معلق وجود دارد به نام « سوپر نووا » ها یاد میشود . که در زمان های فوق محاسبات نجومی از حالت معلق ، به یکباره در فاصله هزارم ثانیه متمرکز شده و کهکشان های جدیدی را بوجود می آورند .
« کهکشان ها » صرف نظر از موقعیت شان در کیهان ، در حالت انبساط و انقباض اند . کهکشان های دیرینه ، به طرف انقباض و سرانجام یک « بگ بانگ » و تشکیل ستاره های جدید را نموده و کهکشان جوان ، طرف انبساط میروند . همچون کهکشان« راه شیری » که سیزده بیلیون سال است تا هنوز در راه انبساط است .
سال گذشته « تلسکوب هابل » تصویری از تصادم دو کهکشان را به زمین مخابره نمود که 550 میلیون سال نوری از زمین فاصله داشت و نسبت بُعد مصافت ، به کهکشان « راه شیری » صدمه نزد . طبق محاسبه ی آخرین تلسکوب های مدرن در ریاضیات فزیک کانتوم ، تا کنون حدود « 220 بیلیون » کهکشان قابل رویت است . هر کهکشان شامل ، یکصد تا دو صدو پنجاه « بیلیون » ستاره . با فاصله « تریلیون » سال نوری « انژی تاریک » که این ، حدود « چهارفیصد » کاینات را تشکیل میدهد .
هفتاد فیصد کیهان ، فقط « انرژی تاریک » است . سپس تر ، کهکشان های دیگر ، محتوای « سیاه چاله ها » و در ورا « سوپر نوا » ها و انرژی های تاریک ، بی نهایت . تا چنین بوده ، تا هست . کیهان چنین است .
در مصاحبه با پروفیسور « جان هابگنز » پرفیسور فزیک کانتوم نشسته بر چوکی « نیوتن » در دانشگاه آکسفورد لندن ، در توضیح « سیاه چاله ها » گفت :
« زمان » در سیاه چاله ها ، « صفر » است .
در پرسش خبرنگار، مبنی بر جایگاه « آفریده گار » ؟
پروفیسور هابگنز گفت : مرا به این گونه پرسش ها غرضی نیست . برای آفرینش ، « زمان » در کار است . در سیاه چاله ها ، از« زمان » اثری نیست .
برای گریز از سیاه چال ها نیروی گریز بیشتر از سرعت نور ، یعنی یک میلیارد و هشتاد میلیون کیلومتر در ثانیه با ید باشد .

جستجو در کابل پرس