Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 49456

تاملی گذرا بر مقوله ی "وحدت ملی"

5 نوامبر 2011, 08:33, توسط عبیدالله

یک دولت را زمان نژادپرست یا حتی فاشیست خطاب کرده میتوانیم، که در قانون اساسی آن مرام های فاشیستی یا نژادپرستی درج باشد. چنانچه در زمان هتلر در آلمان، موسیلنی در ایتالیه، فرانکو در هسپانیه وغیره دولت های نژادپرست چنان بود.
در قانون اساسی افغانستان تمام اقوام از هر نگاه باهم برابر اند.

اما اینکه دریک دولت دیموکرات عناصر نژادپرست جا میگیرند، یا اینکه افراد فاشیست با اظهار نظر های ضد انسانی شان در جامعه نمایان میشوند و بعضی اوقات تاثیرگذار هم میباشند، این خود نشانه دیموکراسی ست، که باید یک نظام دیموکرات توان تحمل انظار و عقاید مختلف شهروندان خود را دارا باشد. این اختلاف نظر در هر جامعه در گذشته وجود داشت و در آینده نیز وجود خواهد داشت. یک جامعه ای که در آن همه یکسان فکر کنند، به دیکتاتوری مبدل میشود.
بطور مثال، در دولت های مانند آلمان، فرانسه، دنمارک، اطریش و غیره که هریک نمونه ای از دیموکراسی اند، بعضاّ اتفاق افتاده، که احزاب فاشیست در انتخابات پارلمانی حتی در دولت ها سهیم شوند. اما احزاب دیموکرات درین پارلمان ها توان مبارزه سیاسی با عقائد و خط مش فاشیستی آنها را داشته اند.
این جریانات فکری اما زمانی خطرناک میشوند، که تمام جریانهای دیموکرات را حذف کنند و قدرت را به تنهائی تصاحب شوند. مانند حکومت های عبدالرحمن خان و طالبان، که هنوز چنین نیست. زیرا قانون اساسی افغانستان جلو این خطر را گرفته است.

اشخاص مانند روستار تره کی یا سیستانی و غیره که از مغز های مریض شان چه ترشع میدهند، همیشه وجود خواهند داشت. اینها در قدم اول دشمن قوم خود اند، زیرا در واقعت امر، با اظهارات ضدبشری شان اقوام دیگر را علیه قوم پشتون تحریک میکنند و خصومت های قومی را دامن میزنند. اینها در حقیقت جاسوس های پاکستان اند.

فلهذا این وظیفه انسان های دیموکرات است، که برای تطبیق قانون اساسی در عمل، مبارزه دیموکراتیک نمایند و نگذارند که عناصر نژادپرست تعین کننده باشند.

جستجو در کابل پرس