در سال های قبل از کودتای منفور 7 ثور، در کابل سنی مذهب ها تکیه خانه های خود را و شیعه مذهب ها تکیه خانه های خود را داشتند. هر کدام مراسم عاشورا را طبق رسم و رواج خود شان در داخل این تکیه خانه ها تجلیل میکردند. اکثر مردم سنی با دوستان شیعه به محله چنداول کابل برای عزاداری میرفتند. کوچه های چنداول همان زمان با پارچه های سیاه تزئین میشد، سینه زنی بین جوانان شیعه نیز مروج بود. اما چیزیکه آنزمان مروج نبود، رهپیمائی های بزرگ یا در ملای عام قمه زنی، زنجیر زنی و خونریزی بروی سرک ها بود.
من خودم در روز های عاشورا با دوستان شیعه مذهبم هر سال چندین بار به تکیه خانه چنداول میرفتم و ساعت ها به وعض و قرآن خوانی گوش فرا میدادم. از شنیدن صدای موزون الاهو و سینه زنی جوانان خیلی آرامش روانی احساس میکردم. بعضی ها میگفتند، جوانان شیعه مذهب ما در نیمه شب (وقتیکه زنان و اطفال صحنه را ترک میکنند) در چنداول از قمه و زنجیر زنی نیز استفاده میکنند. اما مردم کابل آنزمان با همان فراخنظری بخصوص خود شان با مثل معروف " عیسی به دین خود، موسی به دین خود" به دین و مذهب دیگران کاری نداشتند.
در سال های قبل از کودتای منفور 7 ثور، در کابل سنی مذهب ها تکیه خانه های خود را و شیعه مذهب ها تکیه خانه های خود را داشتند. هر کدام مراسم عاشورا را طبق رسم و رواج خود شان در داخل این تکیه خانه ها تجلیل میکردند. اکثر مردم سنی با دوستان شیعه به محله چنداول کابل برای عزاداری میرفتند. کوچه های چنداول همان زمان با پارچه های سیاه تزئین میشد، سینه زنی بین جوانان شیعه نیز مروج بود. اما چیزیکه آنزمان مروج نبود، رهپیمائی های بزرگ یا در ملای عام قمه زنی، زنجیر زنی و خونریزی بروی سرک ها بود.
من خودم در روز های عاشورا با دوستان شیعه مذهبم هر سال چندین بار به تکیه خانه چنداول میرفتم و ساعت ها به وعض و قرآن خوانی گوش فرا میدادم. از شنیدن صدای موزون الاهو و سینه زنی جوانان خیلی آرامش روانی احساس میکردم. بعضی ها میگفتند، جوانان شیعه مذهب ما در نیمه شب (وقتیکه زنان و اطفال صحنه را ترک میکنند) در چنداول از قمه و زنجیر زنی نیز استفاده میکنند. اما مردم کابل آنزمان با همان فراخنظری بخصوص خود شان با مثل معروف " عیسی به دین خود، موسی به دین خود" به دین و مذهب دیگران کاری نداشتند.