نامۀ از آخند قطری شده به دیگر طالبان کرام اوغانی مانده !
10 جنوری 2012, 18:09, توسط خ . نبیل مزاری
نو ورونو، خویدو ، میندو او نورو گوداگایانو چی په اوغانستان جان مانده گیستن او جهاد کرده روان استین اسلام و علیکوم و رحمت الله و برکاتو اما بعد . قال ملا محمد عمر آخند آغا زحمت الله علیه چی مع الخیر که به قطر رسیدین یو قطعه خط که گویای احوال مولک مسلمین و شرایط زیست مومنین باشه به مولک مجاهدین روان کونین چی ما خندا خندا کونیم و به حق مسببین و مکرمین که به ما این رحمت الهی را روا داشتند دوعا کرده روان باشیم .
فی الحال ما شکور او رحمت چختن تالا کرده در حوضچه سرخانه یی غسل کرده روان هستیم او کوچنیان با کامپوتر گیم بازی کرده روان استن . او خوردنی دیر دیر استک او تنها چیزی که نیستک دنده کی او شلومبو استک که نیستک . پرون که ما مع الخیر به قطر رسیدیم ننه کوچنیان ده بولنتون ضرورت داشت ، نو همی که ده تشناب داخل شوه چیغ وهه چی اینجا ده سر کاسا ما گو نمی کونیم گوفته روان بودک . باد ازی که ما بریش پاماندیم که ده مولک کافرا گو سر قاب و کاسا میکنن ، باز ده کار خود شروع کرده و ما بولنتونه از بوی زیاد ترک گوپتیم او خارج شدیم . دور نرپته بودیم که باز صدا کد ، ملا جانه ! کلوخ راوله که نه ، دلته خو کلوخ ملوخ هم نشته . ولا چی دیر دیر خپه شدیم که حال چی کونیم او کلوخ از کوجا پیدا بوکونیم . ما بریش نو ژغ کردیم که کون خوده یا بشویه یا قتی قاغذ بولنتون پاک کونه . نو همینجه بود که سر ما قار شده گوفت ، نه ولا چی نه ! قتی قاغذ که نام چختن تالاس هم کون خوده پاک می کونوم او هم نی هزاره استوم که با اوبه کون خوده بوشویوم .
نو ورونو ، خویندو او میندو ! اونمو بود که ای زن خانه خراب با کون چتل ده سر تخت سپید که نو از پیران ما کده پاک بود رفته دراز کشید او بستره پیچه زده گوی در گو کده ماند . ولا چی یک سات تیر نشده بود که از بوی زیاد مامورین حکومتی آمدن و زن ما ره قتی بستره پیچ مستره پیچ بوردن که بوردن . شو که آمد نو دیر دیر خندا خندا کرده روان بودستک . وقتی پورسان کدیم که نو چی گپ شوده که خندا خندا می کونی ، گوفت : هی ملا جانه جار دی شم ، پوختنه مکوه ، پدی دونیا کی داسی داسی کارا او چلا بودستک که ما خبر نداشتیم و او داسی داسی مردای قرآن خوان بودستک که ما هوسشانه کرده روان بودستیم .
نو امروز هرو مرو یگان ویرانه ره پیدا می کونیم او کمی کلوخ ملوخ ده بولنتون ذخیره می کونیم که باز زن خوده زده گوی در گو نکونه . او ها ، ورونو هر کودام چی مع الخیر به قطر می آمدین یک بوجی کلوخ همرای خود بیارین که زن تانه مامورین ده شو اول با خود نبرن . نو ما که هر طرفه می بینیم همی ریگ استک او ریگ رستک که چختن تالا میدانه کلوخ پیدا کونیم یا نی !
تر بله مکتوب خیریت باندی ، تاسو به چختن تالا سپارو شپه مو بخیر او نقش قالینه او گلیمه ده چشم زنا او بچای تان هفت رنگ استدعا کوو .
نو ورونو، خویدو ، میندو او نورو گوداگایانو چی په اوغانستان جان مانده گیستن او جهاد کرده روان استین اسلام و علیکوم و رحمت الله و برکاتو اما بعد . قال ملا محمد عمر آخند آغا زحمت الله علیه چی مع الخیر که به قطر رسیدین یو قطعه خط که گویای احوال مولک مسلمین و شرایط زیست مومنین باشه به مولک مجاهدین روان کونین چی ما خندا خندا کونیم و به حق مسببین و مکرمین که به ما این رحمت الهی را روا داشتند دوعا کرده روان باشیم .
فی الحال ما شکور او رحمت چختن تالا کرده در حوضچه سرخانه یی غسل کرده روان هستیم او کوچنیان با کامپوتر گیم بازی کرده روان استن . او خوردنی دیر دیر استک او تنها چیزی که نیستک دنده کی او شلومبو استک که نیستک . پرون که ما مع الخیر به قطر رسیدیم ننه کوچنیان ده بولنتون ضرورت داشت ، نو همی که ده تشناب داخل شوه چیغ وهه چی اینجا ده سر کاسا ما گو نمی کونیم گوفته روان بودک . باد ازی که ما بریش پاماندیم که ده مولک کافرا گو سر قاب و کاسا میکنن ، باز ده کار خود شروع کرده و ما بولنتونه از بوی زیاد ترک گوپتیم او خارج شدیم . دور نرپته بودیم که باز صدا کد ، ملا جانه ! کلوخ راوله که نه ، دلته خو کلوخ ملوخ هم نشته . ولا چی دیر دیر خپه شدیم که حال چی کونیم او کلوخ از کوجا پیدا بوکونیم . ما بریش نو ژغ کردیم که کون خوده یا بشویه یا قتی قاغذ بولنتون پاک کونه . نو همینجه بود که سر ما قار شده گوفت ، نه ولا چی نه ! قتی قاغذ که نام چختن تالاس هم کون خوده پاک می کونوم او هم نی هزاره استوم که با اوبه کون خوده بوشویوم .
نو ورونو ، خویندو او میندو ! اونمو بود که ای زن خانه خراب با کون چتل ده سر تخت سپید که نو از پیران ما کده پاک بود رفته دراز کشید او بستره پیچه زده گوی در گو کده ماند . ولا چی یک سات تیر نشده بود که از بوی زیاد مامورین حکومتی آمدن و زن ما ره قتی بستره پیچ مستره پیچ بوردن که بوردن . شو که آمد نو دیر دیر خندا خندا کرده روان بودستک . وقتی پورسان کدیم که نو چی گپ شوده که خندا خندا می کونی ، گوفت : هی ملا جانه جار دی شم ، پوختنه مکوه ، پدی دونیا کی داسی داسی کارا او چلا بودستک که ما خبر نداشتیم و او داسی داسی مردای قرآن خوان بودستک که ما هوسشانه کرده روان بودستیم .
نو امروز هرو مرو یگان ویرانه ره پیدا می کونیم او کمی کلوخ ملوخ ده بولنتون ذخیره می کونیم که باز زن خوده زده گوی در گو نکونه . او ها ، ورونو هر کودام چی مع الخیر به قطر می آمدین یک بوجی کلوخ همرای خود بیارین که زن تانه مامورین ده شو اول با خود نبرن . نو ما که هر طرفه می بینیم همی ریگ استک او ریگ رستک که چختن تالا میدانه کلوخ پیدا کونیم یا نی !
تر بله مکتوب خیریت باندی ، تاسو به چختن تالا سپارو شپه مو بخیر او نقش قالینه او گلیمه ده چشم زنا او بچای تان هفت رنگ استدعا کوو .