باقی سمندر
دلو سال ۱۳۹۰ خورشیدی
جنوری سال ۲۰۱۲ میلادی
سلام به خوانندګان ګرامی کابل پرس?
سلام به اقای بهمن !
وطنداران نازنین من !
اګر درهرکجای دنیا صدای موسیقی وشادی وخوشی خاموش میشود – بی چون وچرا ماتم وسوګواری برپا میګردد ۰ قبایل ومردم افریقایی از این قاعده تاحدی مستثنی اند .
نمیدانم چرا اظهار شادمانی نماییم که اګر خانمی بنام نازیه اقبال داوطلبانه یا بزور حاضر به اجرای اهنګهای ای نباشد ؟
من بخاطر دارم که در شروع انقلاب ایران – خانم ګوګوش نیز اوازای درایران نخواند و صدایش را در رادیووتلویزیون های ایران نمی شنیدند حالانکه در کابل صدای ګوګوش با اهنګهای - من امده ام – که عشق فریاد کند – در تلویزیون پخش میګردید - یا ای ساربان اهسته ران - را میخواند ولی درایران صدایش را دیګر تا سالها نشنیدند تا اینکه بعد از بیست سال واندی از ایران فرار کرد و در امریکا واروپا کنسرتهایی اجرا نمود .
کشور وساختار اقتصادی ایران که تاجایی صنعتی و شهری است مانع شکوفایی ګوګوش نشد بلکه یک نظر وفکر مسلط بنام انقلاب اسلامی در راس سیاست باعث ګردید تاوی صدایش را بیرون نکشد .
در منطقه سوات که صد ها مرتبه نسبت به تهران ولاهور و کراچی و اسلام آباد عقب نګهداشته شده و عقب مانده تراست – تعصب میتواند مانع اجرای برنامه های موسیقی همچو خانمی ګردیده باشد .
اګر سوات را با کابل مقایسه نماییم – به ویژه پشتون بودن را محک قرار بدهیم –همه بخاطر داریم که نغمه هم در پشاورآواز خوانده است هم در دبی وهم در اروپا وامریکا وهم درکابل ـ
در کذشته ها مګر میرمن رخشانه اوازخوان نبود- پدر وی جنرال اصیل خان بود و از پکتیا ی فغان ستان .
مګر بخت زمینه را بخاطر دارید و از سرنوشت اش میدانیم ؟
مګر قمر ګل را میشناسیم وآیا اوازش همتا در میان دیګران داشته است ؟
مګر میرمن پروین را میشناسیم ؟
فراموش ننماییم که بعد از استیلای طالبان در کابل نه تنها ساز واواز را ممنوع ساختند بلکه شنیدن موسیقی ګناه شمرده میشد و نتنها رادیو را اعدام کردند بلکه تلویزیونها – فیلمها و دهل و تنبور و رباب را نیز اعدام نمودند .
دراینمورد میتوان زیاد نوشت اما در مورد اینکه اسلام دراینمورد چګونه می اندیشد ؟
اندکی شمارا بیاد یک فیلم می اندازم .
همه انسانهاییکه فیلم محمد پيامبر خدا را دیده باشند – بخاطر می آورند که خانم های پثرب با دف و یا دایره و اواز خوانی به پیشواز محمد رسول الله امده ووی را تاداخل شهر یثرب دیروزی ومدینه منوره بعدی بدرقه کردند .
همه انسانهایی که شناخت از تصوف وطریقه های تصوفی دارند – میدانند که طریقه چشتیه در فغان ستان وهند با موسیقی به ذکر وراز ونیاز می پردازند .
پس انچه امروز مانع موسیقی ونواختن موسیقی ګردیده ومیګردد – فرقه سلفیسم وخویشاوندان فکری سلفیسم است و این فرقه در مناطق سوات ودیره اسماعیل خان تا بسا جاها وتا مکه ومدینه هم نفوذ دارند – حالانکه رقص های عربی وموسیقی عربی زبانزد خاص وعام است .
درپایان برای ان انسانیکه نازیه اقبال نامیده میشودو از موسیقی کنار کشیده شده است و یا کنار رفته است – متاسفم واین موضوع هیچ ربطی به مسایل قومی ومذهبی بایست داده نشود،
باقی سمندر
دلو سال ۱۳۹۰ خورشیدی
جنوری سال ۲۰۱۲ میلادی
سلام به خوانندګان ګرامی کابل پرس?
سلام به اقای بهمن !
وطنداران نازنین من !
اګر درهرکجای دنیا صدای موسیقی وشادی وخوشی خاموش میشود – بی چون وچرا ماتم وسوګواری برپا میګردد ۰ قبایل ومردم افریقایی از این قاعده تاحدی مستثنی اند .
نمیدانم چرا اظهار شادمانی نماییم که اګر خانمی بنام نازیه اقبال داوطلبانه یا بزور حاضر به اجرای اهنګهای ای نباشد ؟
من بخاطر دارم که در شروع انقلاب ایران – خانم ګوګوش نیز اوازای درایران نخواند و صدایش را در رادیووتلویزیون های ایران نمی شنیدند حالانکه در کابل صدای ګوګوش با اهنګهای - من امده ام – که عشق فریاد کند – در تلویزیون پخش میګردید - یا ای ساربان اهسته ران - را میخواند ولی درایران صدایش را دیګر تا سالها نشنیدند تا اینکه بعد از بیست سال واندی از ایران فرار کرد و در امریکا واروپا کنسرتهایی اجرا نمود .
کشور وساختار اقتصادی ایران که تاجایی صنعتی و شهری است مانع شکوفایی ګوګوش نشد بلکه یک نظر وفکر مسلط بنام انقلاب اسلامی در راس سیاست باعث ګردید تاوی صدایش را بیرون نکشد .
در منطقه سوات که صد ها مرتبه نسبت به تهران ولاهور و کراچی و اسلام آباد عقب نګهداشته شده و عقب مانده تراست – تعصب میتواند مانع اجرای برنامه های موسیقی همچو خانمی ګردیده باشد .
اګر سوات را با کابل مقایسه نماییم – به ویژه پشتون بودن را محک قرار بدهیم –همه بخاطر داریم که نغمه هم در پشاورآواز خوانده است هم در دبی وهم در اروپا وامریکا وهم درکابل ـ
در کذشته ها مګر میرمن رخشانه اوازخوان نبود- پدر وی جنرال اصیل خان بود و از پکتیا ی فغان ستان .
مګر بخت زمینه را بخاطر دارید و از سرنوشت اش میدانیم ؟
مګر قمر ګل را میشناسیم وآیا اوازش همتا در میان دیګران داشته است ؟
مګر میرمن پروین را میشناسیم ؟
فراموش ننماییم که بعد از استیلای طالبان در کابل نه تنها ساز واواز را ممنوع ساختند بلکه شنیدن موسیقی ګناه شمرده میشد و نتنها رادیو را اعدام کردند بلکه تلویزیونها – فیلمها و دهل و تنبور و رباب را نیز اعدام نمودند .
دراینمورد میتوان زیاد نوشت اما در مورد اینکه اسلام دراینمورد چګونه می اندیشد ؟
اندکی شمارا بیاد یک فیلم می اندازم .
همه انسانهاییکه فیلم محمد پيامبر خدا را دیده باشند – بخاطر می آورند که خانم های پثرب با دف و یا دایره و اواز خوانی به پیشواز محمد رسول الله امده ووی را تاداخل شهر یثرب دیروزی ومدینه منوره بعدی بدرقه کردند .
همه انسانهایی که شناخت از تصوف وطریقه های تصوفی دارند – میدانند که طریقه چشتیه در فغان ستان وهند با موسیقی به ذکر وراز ونیاز می پردازند .
پس انچه امروز مانع موسیقی ونواختن موسیقی ګردیده ومیګردد – فرقه سلفیسم وخویشاوندان فکری سلفیسم است و این فرقه در مناطق سوات ودیره اسماعیل خان تا بسا جاها وتا مکه ومدینه هم نفوذ دارند – حالانکه رقص های عربی وموسیقی عربی زبانزد خاص وعام است .
درپایان برای ان انسانیکه نازیه اقبال نامیده میشودو از موسیقی کنار کشیده شده است و یا کنار رفته است – متاسفم واین موضوع هیچ ربطی به مسایل قومی ومذهبی بایست داده نشود،
آنلاین : خانم نازیه اقبال از آوازخوانی وطرب توبه کرد