جناب یاسین
نوشته غنی و پر محتوای تان را خواندم. باید اعتراف نمود که بار معنایی نوشته تان بالاست (هر چند که شاید با هدف اصلی نبشته تان موافق نباشم). جدا از محتوای متفاوت نوشته شما باید اذعان کرد که نگرش تان به داستان یوسف از "زاویه ای دیگر" صورت گرفته بود که نظر من را به خود جلب کرد.
تنها ایرادی که به استدلال نوشته تان وارد است همان در پاراگرافی ست که فاصله میان رهایی رئیس ساقیان و احوال گرفتن از یوسف در بند ذکر شده که بنا به گفته تورات چند سال و در قرآن 2 سال است. دو سال هم چند سال است فلذا در اینجا 2 سال می تواند در زمره چند سال به حساب آید و اشکال یا تناقضی در آن نیست.
شاید تقصیر از خود ما بوده که در محتوای آنچه که یاد داده شدیم خوب تفحص و تعمق ننموده ایم. از عنفوان کودکی تا جوانی، داستان حضرت یوسف با شیرینی و جذابیت مذهبی ویژه ای برای ما روایت شده بود و ما هم همانگونه که دیده و شنیده بودیم (!) آنرا پذیرا شدیم.
به مذاق برخی اهالی دین و سخن شاید خوش نیاید اما تجسس در دگراندیشی و سیر در عمق آموزه ها و گفته های دینی برای جستجوگران حقیقت همواره مهیج و قابل قبول بوده. باشد که حقیقت را دریابیم!
جناب یاسین
نوشته غنی و پر محتوای تان را خواندم. باید اعتراف نمود که بار معنایی نوشته تان بالاست (هر چند که شاید با هدف اصلی نبشته تان موافق نباشم). جدا از محتوای متفاوت نوشته شما باید اذعان کرد که نگرش تان به داستان یوسف از "زاویه ای دیگر" صورت گرفته بود که نظر من را به خود جلب کرد.
تنها ایرادی که به استدلال نوشته تان وارد است همان در پاراگرافی ست که فاصله میان رهایی رئیس ساقیان و احوال گرفتن از یوسف در بند ذکر شده که بنا به گفته تورات چند سال و در قرآن 2 سال است. دو سال هم چند سال است فلذا در اینجا 2 سال می تواند در زمره چند سال به حساب آید و اشکال یا تناقضی در آن نیست.
شاید تقصیر از خود ما بوده که در محتوای آنچه که یاد داده شدیم خوب تفحص و تعمق ننموده ایم. از عنفوان کودکی تا جوانی، داستان حضرت یوسف با شیرینی و جذابیت مذهبی ویژه ای برای ما روایت شده بود و ما هم همانگونه که دیده و شنیده بودیم (!) آنرا پذیرا شدیم.
به مذاق برخی اهالی دین و سخن شاید خوش نیاید اما تجسس در دگراندیشی و سیر در عمق آموزه ها و گفته های دینی برای جستجوگران حقیقت همواره مهیج و قابل قبول بوده. باشد که حقیقت را دریابیم!