No Censorship!

خبری، تحليلی و انتقادی

در تاريخ 22 اسد سال 1385، در صفحه اول شماره 86 روزنامه ترقی، به صاحب امتيازی خانم شکريه بارکزی، وکيل پارلمان و نيز مدير مسوولی آقای ظهور افغان مطلبی با عنوان "کابل پرس راست نمی گويد" نشر شده است. اين مطلب در پاسخ به نوشته اينجانب در سايت کابل پرس می باشد که در آن نسبت به انتشار مجدد مطالب، کارتون و عکس های منتشر شده در سايت کابل پرس در روزنامه های کابل با توجه به حقوق مولف و هنرمند  و نيز قانون کپی رايت، اخطار داده شده است. خوانندگان محترم می توانند با نگاهی به هر دو نوشته و پيگيری ادعاهای مطرح شده در آن ها خود قضاوت لازم را انجام دهند. اما من نيز لازم می دانم تا نکاتی را برای روشن شدن مساله و نيز بالا بردن سطح آگاهی دست اندرکاران روزنامه ترقی ذکر کنم.  البته پيش از اين نکات بايد بگويم که بر اساس قانون مطبوعات و رسانه های همگانی کشور، مدير مسوول اين روزنامه آقای افغان به شکل کاملا غير قانونی در اين روزنامه مشغول بکار می باشند. غير قانونی به اين دليل که ايشان هم مدير مسوول يک روزنامه ظاهرا آزاد هستند و هم اينکه ايشان در وزارت معارف کشور به عنوان مسوول نشرات مشغول بکارند. حال آنکه قانون مطبوعات و رسانه های همگانی در فصل هفتم و در شرايط مدير مسوولی تصريح کرده است که يک شخص همزمان نمی تواند وظيفه دولتی داشته و نيز مدير مسوول يک رسانه آزاد باشد. خانم شکريه بارکزی که وکيل می باشند و طبيعتا بايد قانون را بيشتر از ديگران رعايت کنند، ابتدا بايد برای مدير مسوول غير قانونی خود فکری کنند و اگر مدعی اجرای قانون اند، نسبت به تبديل و يا اخراج وی اقدام نمايند. شايد هم ايشان منتظر آقای حنيف اتمر وزير معارف کشور می باشند که ابتدا قانون را در اداره خود ، وزارت معارف، تطبيق نمايند و آقای افغان را از وزارت معارف اخراج کنند.

نکاتی که درباره نوشته روزنامه ترقی لازم است ذکر شود، از اين قرار است:

1: روزنامه ترقی نوشته است که "کابل پرس يک منبع موثق و معتبر در عرصه اطلاع رسانی به شمار نمی آيد، نمونه ای عينی آن خبرهای اختلاس بود که منجر به تعطيلی هفته نامه وطندار شد".

 در پاسخ به اين ادعای روزنامه ترقی بايد گفت همانطور که خبر اختلاس 25 ميليون دالری در صحن پارلمان افغانستان، توسط خانم ملالی جويا وکيل مردم از ولايت فراه انعکاس يافت، توسط دولت و عوامل آن نيز مسکوت ماند و اينطور وانمود شد ، حالا که اين خبر دروغ است بياييم و هفته نامه وطندار را که به نقل از کابل پرس خبر را منتشر کرده، توقيف کنيم. مسوولان روزنامه ترقی بی هيچ دليلی و حتا بدون مراجعه به کميسيون مبارزه با فساد و ارتشای پارلمان کشور و يا اداره مبارزه با فساد اداری، ادعا می کنند که اين خبر دروغ می باشد. اين روزنامه حتا متاسفانه نسبت به تعطيلی غير قانونی هفته نامه وطندار به دستور رييس جمهور(آنطوری که آقای يونس قانونی ادعا می کنند) هيچ اعتراضی نکرده و تنها سکوت اختيار کرده اند. اگر حتا خبر اختلاس 25 ميليون دالر دروغ باشد، چرا اين روزنامه حداقل در راستای همبستگی صنفی، نسبت به اقدام غير قانونی رييس جمهور در توقيف يک هفته نامه هيچ واکنشی نشان نداد؟ در حالی که در همان روز اعلام توقيف روزنامه وطندار، علی رغم اينکه اين هفته نامه در يکی از شماره های خود مطلبی عليه نويسنده اين سطور به نشر رساند، در کابل پرس ما نسبت به اين اقدام رييس جمهور واکنش نشان داده و آن را از نگاه و زاويه صنفی محکوم کرديم. البته دليل اصلی توقيف هفته نامه وطندار، نشر خبر اختلاس نبوده و مسوولان محترم روزنامه ترقی می توانند، دليل آن را در متينگ های رسمی و غير رسمی بورژوا مآبانه خود جويا شوند.

2: روزنامه ترقی ادعا کرده است که "بيشتر مطالبی که در سايت کابل پرس به نشر می رسد قبل از آن در سايت ها و وبلاگ های ديگر بوده است."

در ادامه روزنامه ترقی به مطلب همکارمان آقای مير حسين مهدوی با عنوان تشبيهات شرعی اشاره کردند و ادعا نمودند که پيشتر اين مطلب در سايت آسمايی به نشر رسيده است. در پاسخ به اين ادعای روزنامه ترقی بايد بگويم که اين روزنامه نياز به يک آموزگار دارد تا تفاوت پيوند (لينک) از يک سايت به سايت ديگر و از يک سايت به صفحات همان سايت را بفهمند. در سايت آسمايی اين مطلب آقای مهدوی نشر نشده ، بلکه در حقيقت يک پيوند برقرار شده از سايت آسمايی به وبلاگ شخصی آقای مهدوی. اين مطلب را حتا يک فرد ساده که چند روزی را با کمپيوتر و اينترنت سپری کرده باشد، به آسانی درک می کند. در نمونه ی ديگر نيز درباره نوشته آقای مهدوی، همين اشتباه، ناشی از بی سوادی مديران ترقی تکرار شده است. اگر چشمان محقق برجسته روزنامه ترقی بدرستی بدنبال رد و نشان مطالب روی شبکه ی وب می گردد، بايد ببيند که از همان سايت آسمايی به نوشته ی "سيا در افغانستان به کی چقدر پول داد" پيوند به سايت کابل پرس برقرار شده است. همچنين بايد گفت که آقای حسين زاهدی همکار ما در سايت کابل پرس می باشد و نوشته های ايشان در سايت کابل پرس نشر می شود. آقای زاهدی در گفتگو با نويسنده اين سطور اظهار داشتند که "ادعای روزنامه ترقی يک دروغ محض می باشد و اگر به تاريخ نشر مطلب من در وبلاگم نگاه کنند، خواهند ديد که مطلب پيش از وبلاگ من در سايت کابل پرس نشر شده است." البته کابل پرس به حقوق نويسنده احترام می گذارد و حق طبيعی وی می داند که نوشته را در صورت تمايل در وبلاگ شخصی خود نيز نشر نمايد.

درباره آقای اجمل بها، همکار ديگرمان در کابل پرس بايد با تاسف بگويم که اظهار نظر شما تنها يک توهين محض به اين هنرمند می باشد. من در اينجا جواب مختصر خود ايشان را که در اختيارم قرار دادند می آورم:

"سلام به دست اندر کاران روز نامه ترقی !

بجواب اظهارات اخیر تان در شماره هشتاد و ششم ترقی، مبنی بر اینکه بنده سید اجمل بها از ترسیم هر کاریکاتور مبلغ 200 افغانی از نشریات دریافت می کنم، باید نوشت اگر بنده بر مبنای حصول مادیات با شما همکاری می کردم تا به حال بوریا نشین می بودید .

از این رو بنده را تصور برآنست که نیش از سخن باید جدا کرد و حق و اکرام دوست را با حرف نیکو بجا آورد ."

3: "روزنامه ترقی ادعا می کند که خبرهای کابل پرس همگی از راديو کليد می باشد و....."

بايد به روزنامه ترقی گفت که چقدر خوب که شما هم از شنوندگان راديو کليد می باشيد و هر روز اين راديوی موفق در کابل را می شنويد. اگر خبرهای نشر شده در کابل پرس دروغ می باشد و يا منبع ذکر نشده، پس چرا شما روزانه دقيقا همان خبرها را گاهی با نثر دست چندم خود به نشر می سپاريد؟ برای اطلاع شما نيز بايد ذکر کنم که نويسنده اين سطور، مسوول بخش اخبار راديو کليد می باشد و ما هر روز خبرهای افغانستان را به گزارش خبرنگاران کليد در ولايات کشور، گاهی سريعتر از رسانه های ديگربه نشر می رسانيم. کابل پرس افتخار می کند که از حمايت معنوی همکاران خود در راديو کليد برخوردار است.

4: در آخر نوشته روزنامه ترقی چيزی ذکر شده که دقيقا مصداق آن خود آن روزنامه است و نه سايت اينترنتی www.kabulpress.org  . لازم است به عرض شما برسانم – گرچه خود هم می توانيد در سايت با دقت مشاهده کنيد- که حداقل بيست تا سی نويسنده و هنرمند افغان و غير افغان با سايت کابل پرس بصورت افتخاری کار می کنند که يازده نفر آنان جزو نويسندگان و هنرمندان رسمی کابل پرس می باشند. شما در روزنامه ترقی ما را به ادامه کارمان اميدوار کرده ايد. کابل پرس خوشحال است که در فضای تصنعی آزادی مطبوعات، صدای تازه ای باشد که سانسور نمی کند.

اگر شما حتا تمام صفحه اول خود را بزرگِ بزرگ بنويسيد" کابل پرس راست نمی گويد"، خواننده آگاه می داند که اين گپ پوچ است.

درباره تحول در عرصه ژورناليزم افغانستان، ما بر اين عقيده ايم که بله؛ کابل پرس صدای تازه ای در ميان رسانه های افغانستان می باشد و در ابتدای راه، همين که توانسته فضای مجازی اينترنت را بشکند و مانند رسانه های چاپی و غير چاپی، حضور ملموس در جامعه داشته باشد، يک گام به پيش است. اگر چنانچه دولت تصميم به سانسور رسانه ها در کشور بگيرد و حتا شما در روزنامه ترقی، بدليل نشر آرايتان سانسور شويد، به قدر و ارزش رسانه ی الکترونيکی بيشتر پی خواهيد برد.

در پايان اين نکته هم لازم به ذکر است که کابل پرس به انتقاد افراد احترام گذاشته و آن را در مسير رشد خود تاثير گذار می داند. بنابراين از انتقاد درست و يا نادرست شما سپاسگذارم.

کامران ميرهزار

کابل

برای نوشتن نظرات اينجا را کليک کنيد