صفحه نخست > دیدگاه > کرزی نمی داند یا خود را به حماقت می زند؟!

کرزی نمی داند یا خود را به حماقت می زند؟!

فلم گوشه هایی از سخنان کرزی و تبصره‌ای بر آن
فرید رستاخیز
چهار شنبه 21 نوامبر 2007

زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )

همرسانی

حامد کرزی، رئیس جمهور پوشالی افغانستان بالاخره به گوشه کوچکی از پوسیدگی و خاین بودن دولتش اعتراف کرد و در جمعی اعلان نموده که مقامات دولتی و اعضای پارلمان به فکر کشور نه بلکه به فکر پر کردن جیب هایشان هستند و تمامی بلند منزلها و ساختمان های فیشنی یا مربوط فلان وزیر و یا هم عضوی از شورای ملی است.

به گوشه هایی از سخنرانی کرزی در کلپ ذیل توجه کنید:

سخنانی را که کرزی به زبان راند برای مردم افغانستان تازگی ندارد، آنچه تازه به نظر میرسد درین است که برای اولین بار از زبان آقای کرزی واقعیت های تلخ به این صراحت بیان میگردند. شاید وی به عبث تصور میکند که با این اعتراف میتواند گردن خود را از فجایع جاری خلاص ساخته و ادای مسئولیت نماید. اما مردم ما وی را در قدم اول شریک جرم جنایتکاران و از عوامل مهم بدامنی، بی‌ثباتی، تیره روزی و زندگی مصیبتبار شان قلمداد می‌نمایند. مردم ما فراموش نمیکنند که این آقای کرزی بود که به اشاره باداران امریکایی‌اش خون آشام ترین و ننگین ترین چهره ها را از زباله دان تاریخ بیرون کشیده به پست های کلیدی دولتش نصب کرد و کوشید تا از فاشیست ها و خون آشامان به ما قهرمان بتراشد.

اما مضحک و عق آور آن بخش سخنان کرزی است که به جای اینکه بر محاکمه و پس گرفتن بلیونها دالر دارایی مردم از حلقوم زیر دستی های نجسش تاکید ورزد، با عذر از گرگان گرسنه به خون میخواهد که دست بدست هم داده برای کشور خود کاری کنند!!

آقای کرزی نمیداند که این وطنفروشان که در حالت بی‌اتفاقی دمار از روزگار مردم تیره روز افغانستان کشیده اند بدا به روزی که متحد باشند! اگر اینان دست بدست هم دهند تنها میتوانند سالهای خونین امارت شان بعد از سقوط رژیم پوشالی نجیب را تکرار کنند و قتل عام دیگری را سازماندهی کنند.

کرزی نمیداند و یا میداند و خود را به حماقت میزند که کثافت هایی مثلی فهیم، قانونی، دوستم، سیاف، ربانی، علومی، عطا محمد، داکتر عبداله، اسماعیل، خلیلی، محقق، اکبری، پیرم قل، انوری، یوسف پشتون، فاروقی، گلابزوی، رحیم وردک، چکری، ولی مسعود، ضیاء مسعود و .... همه و همه تخم های حرام این کشور هستند و تنها نابودی اینان از صحنه سیاسی کشور راه را برای ثبات و آرامش خواهد گشود. اگر سی آی ای اینان را از غار های شان بیرون نکرده به قدرت نصب نمی‌کرد، ابدا طالبان جاهل و قرون وسطایی نیز به این آسانی نمیتوانستند دوباره سربلند کنند.

خوشا روزی که تمامی این پست صفتان اینان به سرنوشت محتوم سخنگوی شان مصطفی کاظمی گرفتار شوند اما ابدا نه به قیمت کشته شدن دهها طفل و هموطن بیگناه و مظلوم ما.

عده‌ای تصور میکنند که دیگر آقای کرزی در بین مردم آنقدر منفور و بی‌اعتبار شده که امریکا به فکر جاگزینی مهره دیگری شده تا برای مدتی باز مردم را فریب داده به انتظار تغییراتی بنشاند. انتقاد خلیلزاد از کرزی و این اشک تمساح ریختن کرزی بی‌ارتباط به هم نیستند.

دست دوستی امریکا و کرزی با جنگسالاران پلید

اما نکته قابل توجه در سخنان کرزی اینست که وی نیز به خوبی از طغیان و خیزش ناگذیر مردم هراس دارد وقتی اخطار میدهد که "اگر از جانب مردم سنگ ریزه‌ای به جانب ما پرتاپ شود تمامی کاخ های شیشه‌ای ما را متلاشی خواهد کرد و آنوقت راه فرار جستجو خواهیم نمود همانگونه که در گذشته چند بار کسی بسوی کویته، کسی بسوی حیرتان، کسی بسوی مشهد و تهران، کسی بسوی واشنگتن و لندن و دوبی و ... فرار کرده‌ایم..."

آنلاین :
آنتولوژی شعر شاعران جهان برای هزاره
آنتولوژی شعر شاعران جهان برای هزاره

مجموعه شعر بی نظیر از 125 شاعر شناخته شده ی بین المللی برای مردم هزاره

این کتاب را بخرید

پيام‌ها

  • حامد کرزی خوب همه چیز را میداند و خلاف تصور احمق هم نیست. اما چون یک دست نشانده امریکاست و سالها قبل به سی آی ای سوگند وفاداری خورده درینصورتی همان کاری را میکند که انکل سام برایش دیکته کند.

    امریکا طبعا نمیخواهد که افغانستان و مردمش به بهروزی برسند، برای امریکا فقط منافع اقتصادی، سیاسی و استراتژیک خودش اهمیت درجه اول دارد و بخاطر رسیدن به این اهداف حاضر است تمام ملت ما را قربانی سازد. امریکا خوب از جنایات و خیانت ها و ماهیت پلید گروههای جهادی میداند اما چون چندین دهه بالای اینان سرمایه گذاری کرده نمیخواهند به این آسانی آنان را از دست دهد و ثانیا به تجربه دریافته که در افغانستان همین جهادی ها هستند که از همه بیشتر حاضرند طوق بردگی کشورهای خارجی را به گردن انداخته به امریکا از صدق دل کار کنند. و بیمورد نیست که امریکا اینان را رها کردنی نیست و حتی از کلانترین جنایتکاران اینان نیز میکوشد به ما قهرمان ملی بسازد.

    امروز در افغانستان هر سنگ را بلند کنی یک جاسوس امریکا را می‌یابی و در واقع خاک ما دربست در گرو جاسوسان امریکاست. چهره هایی را که تا دیروز در مکتب سی آی ای آموزش داده میشدند سمارق وار دیدیم که وارد صحنه آورده شدند و از آنان شخصیت ساخته شد. کی تا دیروز کسانی مثل همایون حمید زاده، سلام عظیمی، زلمی عظیمی، صبغت اله سنجر، عزیزاله واصفی، مرادیان، سپنتا، امرالله صالح، زمری بشری، ظاهر عظیمی، لطف اله مشعل، آصف ننگ، دین محمد مبارز راشدی، جعفر رسولی، کریم رحیمی، اشرف غنی، جواد طیب، نادر نادری، جاوید لودین و دهها جاسوس دیگر را میشناخت که همه بعد از یازدهم سپتامبر وارد شدند و هرکدام پست های مهم را اشغال کردند؟؟؟

    • اظهارات اندرزگونۀ رئیس جمهور در انتقاد از مسؤلان حکومتش حاکی از ناتوانی و ضعف در اجراآت و عملکرد زمام دار کشور در اوضاع و شرایطی است که مردم نیاز به یک زمام دار مقتدر و باز خواست گر دارند. آنچی را رئیس جمهور کشور بروز سه شنبه بیست و دوم عقرب سال روان خورشیدی 1386 (13نوامبر2007) در کنفرانس ملی شورا های انکشاف محلی در انتقاد از فساد زمام داران و مسئولان دولتی گفت بخشی از حقایق تلخ و دردناکی است که در طول سالهای زمام داری ایشان سیر رو به گسترش داشته است. اما پرسش اصلی این است که چه کسی در قبال این فساد لجام گسیخته و غیر قابل مهار در داخل دولت و فقر فزاینده و دردناک در جامعه مسئول شمرده می شود؟ اگربه قول رئیس جمهور افغانستان مقامات عالی رتبۀ دولتی در برابر مردم بی اعتنا هستند و برای خود خانه های مجلل میسازند و حساب پول آنها را کسی نمیداند، این مقامات را چه کسی مورد باز پرس قرار بدهد؟ چه کسی عملکرد و اجراآت آنها را در مسند حاکمیت کنترول کند؟ مردم برای داد خواهی از این مقامات زراندوز، غارتگر و بی توجه به زندگی فقیرانۀ شان به کدام دروازه روی آورند و به چه مرجعی عرض حال کنند؟ اگر حکومت و حاکمان کشور ما مجری قانون هستند و مسئولیت اجرای عدالت و تأمین شرایط زندگی را برای مردم به عهده دارند، در رهبری و ریاست این دستگاه اجرایی چه کسی قرار دارد؟

      بدون تردید رئیس جمهور کشور ما پاسخ این پرسش ها را بهتر و پیشتر از هرکسی دیگر میداند. اگر رئیس جمهور انتقاد از فساد مقامات دولتی را با این تصور مطرح کرده باشد که به اصلاح عملکرد آن مقامات بیانجامد و یا منجربه همراهی و همدلی حکومت شوندگان فقیر و محروم کشوربا رئیس جمهور شود، یک تصور غیر واقعی به نظر میرسد. از یکطرف، نصیحت و اندرز برای عناصر استفاده جو و بی اعتنا از مردم در کرسی مسئولیت و حاکمیت جامعه قبل از آنکه کار آیی داشته باشد، ناتوانی و ضعف را در مدیریت و زعامت بر میتابد. و بازتاب این ضعف تنها افزایش فساد و تشجیع عاملان فساد خواهد بود. از جانب دیگر، پاسخ ان پرسش ها را مردم نیز به خوبی میدانند؛ همان مردمی که رئیس جمهور از فقر شان سخن می گوید و به بی اعتنایی حاکمانشان در برابر این فقر و بی عدالتی اشاره می کند. مردم به درستی میدانند و شاهد هستند که در رأس این حاکمان زر اندوز، بیگانه و بریده از مردم و در رهبری این دستگاه مجری قانون و عدالت، رئیس جمهور کشور حامد کرزی قرار دارد. این حاکمان را در ادارات دولتی از مرکز تا ولایات و محلات دور دست افغانستان نه مردم که رئیس جمهور به عنوان زعیم و رهبر حاکمیت توظیف کرده است. ولی رئیس جمهور، خود منتخب و برگزیدۀ مردم میباشد. از این رو رئیس جمهور در برابر مردم بیشتر و پیشتر از حاکمان و مدیران حکومتی در ادارات دولتی مسئول و پاسخگو محسوب می شود. و این رئیس جمهور است که از زیر دستان خود در سراسر کشور بپرسد که چرا آنها درکاخ های مجلل به سر میبرند و مردم در کوخ های محقر و تاریک با گرسنگی و تنگدستی سپری می کنند؟ آیا مردم افغانستان رئیس جمهور خود را برای این انتخاب کردند که وزیر، والی، رئیس و حاکم بی پروا و پول پرست برای شان توظیف کند و یکبار هم از آنها نپرسد که چرا مردم فقیر و تهی دست در وطن ما فقیر و فقیر تر شده می روند اما شما حاکمان و وکیلان پولدارتر و ثروتمند تر شده می روید؟ آیا این اعتراف و اظهارات رئیس جمهور که دولتمردان افغانستان با پول های بی حساب در خانه های مجلل زندگی می کنند و پروای مردم فقیر کشور را ندارند، مسئولیت موصوف را در بیدادگری این صاحبان کاخ های مجلل و چپاولگر برطرف میسازد؟ آیا این اعتراف به فساد در داخل دولت و اندرز و اخطار به حاکمان بیگانه از مردم، حالت تهی دستی و درماندگی مردم فقیر کشور را تغیر میدهد؟

      در این تردیدی نیست که عاملان فساد مالی در داخل دستگاه های دولت و صاحبان کاخ های مجلل و شیشه ای از آدرس منصب و کرسی حکومتی چه امروز و چه در گذشته از راه های نامشروع و غیرقانونی به این کاخ ها و پول های بی حساب رسیده اند. اما تنها خیانت و غارتگری آن جنایتکاران مالی زمینه ساز گسترش فقر و عامل عمیق تر شدن شگاف های طبقاتی در جامعۀ افغانستان نیست. ریشه های اصلی فقرِ رو به گسترش در جامعه و همچنان تداوم فساد و جنایت مالی در داخل دولت در مدیریت ناتوان و نابکار و در نظام وسیستم غلط سیاسی و اقتصادی قابل جستجو و شناسایی است. این سیاست اقتصاد بازار آزاد در افغانستان از سوی دولتی که به جای کنترول و مهار فساد، خود آلوده در فساد است، چیزی جز سیاست غارت اقتصادی نیست. محصول این سیاست اقتصادی نه فقر زدایی و تأمین رفاه عامه، بلکه فقر زایی برای مردم فقیر و زراندوزی برای صاحبان زر و زور میباشد. حتی در یک مدیریت ضعیف و در یک نظام غلط سیاسی و اقتصادی کمک های هنگفت جامعۀ بین المللی به گسترش فقر و افزایش فساد بیشتر مالی در داخل دستگاه های دولت می انجامد که در افغانستان انجامیده است. آنگونه که "جین مزوریله" مدیر اجرائیوی بانک جهانی در افغانستان در آستانۀ کنفرانس لندن در مورد کمک های جامعۀ جهانی به افغانستان در بهار 2006 گفت:«من در طول ماموریت سی ساله ام تا این مقیاس فساد مالی که ملیون ها دالر کمک خارجی را بلعیده است، ندیده ام.» یک نهاد بین المللی در مارچ 2007 پس از تحقیقات خود گفت که مردم افغانستان سالانه بین 250 تا 400 ملیون دالر را به خاطر اجرای کارهای غیر قانونی خود به ماموران حکومت رشوت میدهند. این نهاد به قول رادیو بی بی سی ادعا می کند که حکومت فعلی فاسد تر از حکومت های طالبان و مجاهدین است. این در حالیست که رئیس جمهور کشور دست خود را بسوی مقامات دولتی در حکومت و پارلمان می گیرد و میگوید که ازکمک و حضور جامعۀ جهانی که برای تغیر در زندگی مردم افغانستان بود تنها آنها سود بردند و صاحب ثروت و قدرت شدند، اما این نکته را فراموش می کند که انگشت خود را بسوی خود نیز بگیرد و بگوید که من در رهبری و ریاست این دولت و این دولتمردان استفاده جو و بی اعتنا به زندگی مردم قرار دارم.

  • در قسمت پاسخ به مقالات آورده اید که نقطه نظرات خودرابدون توهین به کرامت انسانی وشایعه پراکنی ابرازدارید. محترمانه عرض کنم این توقع شما بیجاست ،شمابه نوشته رستاخیزاین مائویست کثیف ومزدور بیگانه اگر کمی دقت میکردید ،با آنهمه توهین و شیطنتی که به دیگران رواداشته است ،حاضر نمی شدید آن را منتشر کنید . کسیکه غیر از خودش همه راکثافت و حرام زاده خطاب میکند،حتما"حرام زاده و خبیث است ،باید زبانش را از قفا درآورد تامایه عبرت دیگران شود.

    • این تنها رستاخیز نیست که افراد متذکره را "تخم های حرام این کشور" مینامد، مردم ما در سراسر افغانستان دل خوشی از اینان ندارند و در بین مردم اینان با صفات بسیار شدید تری مورد نکوهش قرار میگیرند. پس اگر تخم حرام نامیدن اینان نشانه "مائوئیزم" باشد، اکثریت مردم افغانستان مائوئیست اند!!

    • mardome watanam, salam,
      har koja , har kas adrase bad ha wa kharab ha wa folan ha wa folan ha ra medehad, yaki ham yak bar na nawesht ke dar een kharab abad watanam ki khob ast, ki? wa chera een khob ya khob ha agar wojod darad , dar bayne mardom ebraze wojod namekonad namekonandya khob haye ma ham montazer hastand ta america aan ha ra ba mardom marefi konad? yak ya chand nafare tan dar mawrede khob ha ham benwesed wa adrase khob ha ra ham ba mardom bedehed, agar neshane az aan ha dareed ya hoooooooooooooooooooooo
      tareq

    • مردم افغانستان از مایوویسم آنجنان نفرت دارند که هندو ازگوشت گاو زرد ویا مسلمان از گوشت خوک

    • مردم چرا از مائوئیزم نفرت نداشته باشند درحالیکه این مائوئیست ها بودند که:

      کابل را ویران کردند،

      بر زنان تجاوز کردند،

      قتل عام کردند،

      در کانتینر ها کباب کردند،

      رقص مرده به نمایش گذاشتند،

      بر فرق اسیران میخ کوبیدن،

      به دهن اسیران ادرار کردند،

      به حلقوم طفل شیرخوار برچه تفنگ را داخل کردند،

      چشم های مردم را از حدقه بیرون کردند،

      انسانها را زنده در قفسه شیر در باغ وحش انداختند،

      شپش های خود را بالای مسافران فی دانه یک لک فروختند،

      بودا های بامیان را ویران کردند

      آثار تاریخی موزیم کابل را تاراج کردند

      انسانها را از هیلی کوپتر ها زنده پرتاپ کردند

      در پولیگونها جوخه جوخه مبارزان را اعدام کردند

      در جریان جهاد مقدس بلیونها دالر جمعاوری کردند و حال بلند منزل ساخته میروند

      زمرد و سایر سنگهای قیمتی افغانستان را تاراج کردند

      به ایران و روسیه و چین و امریکا و پاکستان و فرانسه و.... نوکری و جاسوسی کردند

      افغانستان را مرکز مواد مخدر جهان ساختند

      به القاعده و اسامه و سایر ویروس های بنیادگرا در افغانستان پناه دادند

      در افشار کابل قتل عام مردم بی‌پناه هزاره را سازمان دادند

      در یکاولنک دسته دسته مردان را قتل عام کردند

      در کنر قتل عام ها کردند

      صدها تن را در دشت لیلی زنده مدفون ساختند

      انسانهای بی‌گناه را قتل عام و در دشت چمتله مدفون ساختند

      و .....

Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

تازه ترین ها

اعتراض

ملیت ها | هزاره | تاجیک | اوزبیک | تورکمن | هندو و سیک | قرقیز | نورستانی | بلوچ | پشتون/افغان | عرب/سادات

جستجو در کابل پرس