محمد اعظم سیستانی دریکی ازمحافل رسمی خلقی های اوغان درشهرمالموی سوئد ضدیت آشکارخویش را دربارهء تبعیض جنسیتی اوغانها پنهان نداشته است. این انتقاد هرچند بالحن آرام و دیپلوماتیک بیان شده است ولی دربطن خویش هزاران معانی را احتوا میکند.
اولا باید درک کرد که جناح خلق برهبری نورمحمد تره کی ازبدوتاسیس خویش با رویکرد مارکسیستی لیننستی یک حزب قبیلوی مردسالار بود که درآن از رهبری زنان فعال هیچ خبری نبود.
برعکس درجناح پرچم برهبری زنده یاد ببرک کارمل زنهای بادانشی چون خانم اناهیتا راتب زاد توانستند این خلاء را پر کنند ولی دید قبیله ایی پشتونها نسبت به پرچمی ها که بیشترینه غیر اوغان بودند خیلی تنگنظرانه بوده است. آنها با برچسپ های غیر اخلاقی به خانمهای پرچمی نشان دادند که هنوز درقرون وسطی زنده گی میکنند.
باهمه حال؛ محمد اعظم سیستانی درشرایط حاضر باعلم کردن بیرق پشتونوالی میخواهد آهسته آهسته به این پدیده های منفی فرهنکی اوغانها انگشت انتقاد بگذارد وآنانرا به شاهراه تمدن سوق دهد. درغیر آن انتقاد از پدیده های منفی فرهنگی در اجتماع اوغانی برای غیر پشتونها حکم مرگ را دارد.
زنده یاد ببرک کارمل بادرک همین موضوع درحیات خویش با وجود اینکه نمیخواست خودرا محدود به نژاد وقوم معین سازد ولی زمانی که دید نزد پشتونها پشتون بودن قبل از انسان بودن اولویت دارد ناگزیر شد که خودش را پشتون معرفی کند. اکنون محترم محمد اعظم سیستانی نیز میخواهد ازهمان شیوه وتاکتیک کار بگیرد که خالی ازخطر برایش نیست. یعنی خطر خلع پشتو

این انتقاد آقای محمد اعظم سیستانی یک مطلب دیگر را نیز متجلی میسازد وآن اینکه چرا طالبان درمیان دیگر اقوام وتیره های افغانستان توانستند بحیث لشکریان زن ستیز وتمدن ستیز درراستای منافع پاکستانی ها عمل کنند. وباقرائت شدید قبیلوی اوغانی از دین اسلام زمینهء تنفر مردم را از ین دین نیز مساعدسازند. درصورتیکه بقایای یک حزب چپی یعنی حزب خلق درکشوری چون سوئد حاضر نیست که خانمش را باخودش درمحفل رسمی بیاورد ازملا وطالب اورزگان وزمین داورهلمند چه گله؟
بهر حال شنیدن این ویدیو کلیپ به تمام این پرسشها میتواندجواب بگوید