إسلام ناب محمدی

قرآن از قول اسطوره‌ای به‌نام الله، بیان می‌کند که ما کسی و یا گروهی را عذاب نمی‌دهیم مگر اینکه فرستاده‌ای برای آنها مبعوث نمائیم:
مَّنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا يَهْتَدي لِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا (اسراء /15 ) کسی که هدایت گردد این هدایت برای خودش است ، و کسی كه گمراه گردد زیان گهراهی برای خودش می باشد و هيچكس گناه ديگري را به دوش نميكشد، و ما هرگز مجازات نخواهيم كرد مگر آنكه (پیشتر)فرستاده ای برانگیزیم.

این موضوع از دو جنبه قابل بررسی است:
1- بر طبق این آیه، عذاب الله هدفمند است.
2- تمام ملل جهان، دارای پیامبری از سوی الله بوده‌اند.

برای بررسی مورد نخست، باید عذابهای الله، دامنه و چگونگی آنها را مورد بررسی قرار داد:
آنچه که در تمام این عذابها مشترک است، خشم الله می‌باشد.
الله شخصی را به عنوان رسول(فرستاده) و یا نبی، برای هدایت قومی، می‌فرستد؛ هنگامیکه مردم همان قوم(قوم در زبان عربی به گروهی گفته می‌شود که با هم نسبت، نسبی داشته باشند) از فرمانبرداری پیامبر الله، خوداری می‌نمایند، الله با فرستادن عذاب، کل آن قوم را از بین می‌برد.
این مسئله نیز از دو جنبه قابل بررسی است:
نخست؛ سلب آزادی انتخاب.
دوم؛ کور بودن این نوع عذاب(همه را در بر می‌گیرد).
در مورد نخست، خود قرآن بیان می‌کند که در پذیرش دین اجباری نیست:
لاَ إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَد تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌبقره/256) ) ر دين اكراه روا نيست، زیرا راه از بيراهه به روشنى آشكار است، پس هركس كه به سرکشان كفر ورزد، و به الله ايمان آورد، به راستى كه دستاويز استوارى گرفته است كه گسستى ندارد و الله شنواى داناست.

اگر این‌گونه باشد؛ پس، چرا الله، ملتها را مجبور به پذیرش دین جدید می‌نماید؟
آیا این موضوع، سلب آزادی فردی و اجتماعی نیست؟

اما در مورد دوم؛ فرض می‌نمائیم که در منطق الله، کسانیکه از پذیرش نظر پدیدآورنده‌ی گیتی امتناع می‌ورزند، مستحق چنین عذابی باشند:

گناه بچه‌ها، نوزادن و کسانیکه در رحم مادرانشان هستند، چیست؟
آیا این شیوه از برخورد با بندگانی که اگر هدایت میشوند، از جانب الله است و اگر گمراه می‌گردند نیز همینگونه، با دادگری خالق تناسب دارد؟
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا انسان /30) ) شما ( در دلتان) چیزی نخواهید خواست مگر اینمه الله (در دلش) خواسته باشد، همانا الله دانای فرزانه هست.

کسانیکه حتی اراده‌ی هدایت خواستن را نمی‌توانند داشته باشند، چگونه خواهند توانست، از بزرگترین رحمت اللهی که همان هدایت یافتن به راه راست خدائی است، بهره‌مند گردند؟
يُدْخِلُ مَن يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ( انسان/31 ) هر کسیکه ( دلش) بخواهد به رحمتخويش در مىآورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده كرده است.
ظالم از دید اسلام کسی است که غیر الله را معبود خویش گردانیده، زیرا او در حق الله ستمگری می‌نماید؛
وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ لقمان/ 13) ) به خاطر بياور هنگامي را كه لقمان به فرزندش گفت – در حالي كه او را موعظه ميكرد – پسرم! چيزي را شريك خدا قرار مده كه شرك ظلم عظيمي است.

پس، آیا عذابهای الهی هدفمند است، یا قتل عامی است کور و از روی کینه؟