آغای شهرام .
شما نه تعریف ملت را میفهمی و نه دولت را . تاریخ وطنت را نیز نخوانده ای . اقلن « روابط سیاسی ایران و انگلیس در قرن نزده هم » نوشته محمود محمود ، و « گذشته چراغ راه آینده » نوشتۀ « جامی » را دوباره بخوان و ببین که سرزمین تو در طول تاریخ زیر چکمه های انگریز و روس و آمریکایی له و لورده بوده و به استثنای امیر کبیر و مصدق ، همه شاهان ایران نوکران اجنبی بوده اند . مردم کشور من سه بار ارتش انگلیس را در جنگ رویاروی شکست دادند و استقلال شان را با خون خود گرفتند ، قوای روس با شکست مفتضحانه و سرافگنده کشور ما را ترک گفتند و کنون امریکایی ها نیز راه فرار شان را گم کرده اند . تو در طول تاریخ از یک قیام مردمانت با قوای بیگانه نام ببر که بگویم : نوکرتم . از معاهدۀ گلستان و قرار داد ترکمان چای خبر دارم . از اشغال شمال ایران بدست روس و تجزیه قفقاز و بخش بزرگ خاک ایران بدست روس و اشغال ایران بدست متفقین نیز خبر داریم و ....
وانگی در کشور تو چند برابر کشور من اقوام مختلف سکونت دارند ؟ که حق ملت شدن را ندارند و از زبان های مختلف بایست همه فارسی حرف بزنند و از مذاهب مختلف بایست از فاشیزم شیعی پیروی کنند ؟ در ایران تو از هر سه نفر یکنفر ترکی حرف میزند لیکن زبان مردم آذری و کردی و دیگران بایست بمیرند چون آن مردمان حق تحصیل به زبان مادری شان را ندارند . نه تنها بهاییان نیست که بخاطر اعتقادات مذهبی شان قتل عام میشوند بلکه سنی های ایران نیز حتی یک مسجد برای عبادت شان ندارند . تو از ملت صغیر ایران نگو که گله وار مانند گوسفند توسط یک ملای عرب بنام ولی فقیه اداره میشوند که میگویی پدرش هندوستانی بوده است . از نیم جامعۀ ایران ، از زنان ایران و روسری و تو سری نگو ، همه را میدانم . تو در کشورت شلوار جین و آستین کوتاه نمی توانی بپوشی چون کتک ات میزنند . تو اختیار ریش ات را نداری که بتراشی . تو ، لا اله الا الله ....
من که زخم خوردۀ سی سال جنگم ، هنوز به زانو نیافتاده ام . بالای زخمم نمک نپاش آغا جان ، برو جلو منزل خودت بازی کن .
آغای شهرام .
شما نه تعریف ملت را میفهمی و نه دولت را . تاریخ وطنت را نیز نخوانده ای . اقلن « روابط سیاسی ایران و انگلیس در قرن نزده هم » نوشته محمود محمود ، و « گذشته چراغ راه آینده » نوشتۀ « جامی » را دوباره بخوان و ببین که سرزمین تو در طول تاریخ زیر چکمه های انگریز و روس و آمریکایی له و لورده بوده و به استثنای امیر کبیر و مصدق ، همه شاهان ایران نوکران اجنبی بوده اند . مردم کشور من سه بار ارتش انگلیس را در جنگ رویاروی شکست دادند و استقلال شان را با خون خود گرفتند ، قوای روس با شکست مفتضحانه و سرافگنده کشور ما را ترک گفتند و کنون امریکایی ها نیز راه فرار شان را گم کرده اند . تو در طول تاریخ از یک قیام مردمانت با قوای بیگانه نام ببر که بگویم : نوکرتم . از معاهدۀ گلستان و قرار داد ترکمان چای خبر دارم . از اشغال شمال ایران بدست روس و تجزیه قفقاز و بخش بزرگ خاک ایران بدست روس و اشغال ایران بدست متفقین نیز خبر داریم و ....
وانگی در کشور تو چند برابر کشور من اقوام مختلف سکونت دارند ؟ که حق ملت شدن را ندارند و از زبان های مختلف بایست همه فارسی حرف بزنند و از مذاهب مختلف بایست از فاشیزم شیعی پیروی کنند ؟ در ایران تو از هر سه نفر یکنفر ترکی حرف میزند لیکن زبان مردم آذری و کردی و دیگران بایست بمیرند چون آن مردمان حق تحصیل به زبان مادری شان را ندارند . نه تنها بهاییان نیست که بخاطر اعتقادات مذهبی شان قتل عام میشوند بلکه سنی های ایران نیز حتی یک مسجد برای عبادت شان ندارند . تو از ملت صغیر ایران نگو که گله وار مانند گوسفند توسط یک ملای عرب بنام ولی فقیه اداره میشوند که میگویی پدرش هندوستانی بوده است . از نیم جامعۀ ایران ، از زنان ایران و روسری و تو سری نگو ، همه را میدانم . تو در کشورت شلوار جین و آستین کوتاه نمی توانی بپوشی چون کتک ات میزنند . تو اختیار ریش ات را نداری که بتراشی . تو ، لا اله الا الله ....
من که زخم خوردۀ سی سال جنگم ، هنوز به زانو نیافتاده ام . بالای زخمم نمک نپاش آغا جان ، برو جلو منزل خودت بازی کن .