تلویزیون طلوع یکی از بزرگترین دستاوردهای آزادی بیان و در افغانستان است. این تلویزیون در تاریخ رسانه های ما یک حادثه است.
از خود می پرسم اگر حضور جامعه جهانی، نهادهای حمایت از حقوق بشر، جامعه مدنی، و آزادی رسانه ها نمی بود، تفاوت این دولت با دولت های حفیظ الله امین و تره کی چه بود؟
ذوق دیکتاتوری و زورگویی در سران دولت همیشه خودنمایی می کند. برخورد نا مناسب با رسانه ها و خبرنگاران جزء فرهنگ این مقامات زورگوی است.
آقای ثابت یک شخص هیجانی و احساساتی است. گماشتن چنین افراد در همچو یک مقام حساس و خطیر بازی با جان انسانها است. کرزی شخصاْ مسوولیت دارد. او با آگاهی کامل از شخصیت آقای ثابت، او را به این سمت گماشته است.
جای بسیار افسوس است که دولت ما پیوسته فرصت ها را از دست می دهد و از مردم دور و دورتر می شود. طالبان و تروریست ها قوت می گیرند. فساد اداری بی داد می کند. دیکتاتوری مقامات و سوء استفاده از قدرت دولتی از حد گذشته است. افغانستان فقیر و فقیر تر می شود. رسانه ها محدود می شوند و وای بر آن روز که همه چیز خراب شود.
برای جامعه جهانی که میلیارد ها دالر را برای ساختن نهادهای جامعه مدنی و پایه گذاری رسانه های آزاد خرج کرده است، ننگ است و شرم که از همچو افرادی بیش از این حمایت کند.
توصیه می کنم جامعه جهانی در سیاست های خود در رابطه حمایت مشتی از افراد بی مایه و بی پایه تجدید نظر کند.
تلویزیون طلوع یکی از بزرگترین دستاوردهای آزادی بیان و در افغانستان است. این تلویزیون در تاریخ رسانه های ما یک حادثه است.
از خود می پرسم اگر حضور جامعه جهانی، نهادهای حمایت از حقوق بشر، جامعه مدنی، و آزادی رسانه ها نمی بود، تفاوت این دولت با دولت های حفیظ الله امین و تره کی چه بود؟
ذوق دیکتاتوری و زورگویی در سران دولت همیشه خودنمایی می کند. برخورد نا مناسب با رسانه ها و خبرنگاران جزء فرهنگ این مقامات زورگوی است.
آقای ثابت یک شخص هیجانی و احساساتی است. گماشتن چنین افراد در همچو یک مقام حساس و خطیر بازی با جان انسانها است. کرزی شخصاْ مسوولیت دارد. او با آگاهی کامل از شخصیت آقای ثابت، او را به این سمت گماشته است.
جای بسیار افسوس است که دولت ما پیوسته فرصت ها را از دست می دهد و از مردم دور و دورتر می شود. طالبان و تروریست ها قوت می گیرند. فساد اداری بی داد می کند. دیکتاتوری مقامات و سوء استفاده از قدرت دولتی از حد گذشته است. افغانستان فقیر و فقیر تر می شود. رسانه ها محدود می شوند و وای بر آن روز که همه چیز خراب شود.
برای جامعه جهانی که میلیارد ها دالر را برای ساختن نهادهای جامعه مدنی و پایه گذاری رسانه های آزاد خرج کرده است، ننگ است و شرم که از همچو افرادی بیش از این حمایت کند.
توصیه می کنم جامعه جهانی در سیاست های خود در رابطه حمایت مشتی از افراد بی مایه و بی پایه تجدید نظر کند.
با احترام
عبدالله خداداد
www.naama.blogfa.com