شهید احمد خان سمنگانی

توکجا بودی....
کیست ایزدچیست دادار جهان/
هست ان سوتر زپندار و گمان/
ادمی تا دیده خود باز کرد/
واشنا شد با زمین و با زمان/
رازها و رمز هارا یک به یک/
تجربت فرمود در حد توان/
زافرینش رازها نگشوده ماند/
واو بشد خستو به دادار جهان/
بهر ارشاد امدند از سوی او/
ادمی را پاک پیغام اوران/
پرتو اورا چو گوی صیقلی/
بازتابانده چو تابیده بران/
او کجا واندیشه شوئی و ستم/
او کجا و جبرو قهر جاودان/
او کجا و بند و طوق بندگی/
او کجا و وصف ازادی ستان/
او که خود ازاد و مختار افرید/
کی ستاند باز و ارد چیستان/
پیک و پیغامش زبهر کیست پس/
گرشود راضی به قید ودیده بان/
گرگروهی زادمی از بهر خویش/
رای را خواهد بسان نردبان/
برنویسد محضر و قانون کند/
بیش مردم انچه را سازد بیان/
خالق یکتا کجا ان جمع را/
در شمار ارد برون از استان/
هیچ پیغنبر چنین چیزی نگفت/
عقل هم نپذیرد اندر امتحان/
لیک می گویند امروز ای شگفت/
جمع گمراهی بنام طالبان/
یک نفر باشد امیر المومنین/
خلق اندر خدمتش باید دوان/
او زپاکستان بسوی قندهار/
امد و اورد زانجا پشتبان/
کابلستان زابلستان و هرات/
غور و غرجستان و بلخ وباغلان/
باید او را رام باشند و مطیع/
تا از او گیرند سرخط امان/
این گروه طالبان هرگزنگفت/
دین مگر دارد قفس یا اشیان/
تو کجا بودی در ان جنگ جهاد/
تادراویزی به کفر ای پهلوان/
تو زپاکستان چرا بیرون شدی/
ازچه ناوردی برون انجا سنان/
گر عشیرت واقربین ات حجت است/
سوی پیشاور بگردان مادیان/
زانکه پشتونند انان چون شما/
حکم بر پشتو زبانان کن روان/
حیف باشد خون پشتون جوان/
ریزد و پیکرش گردد پله کان/
هیچ این جولان ندارد حجتی/
دادمت پندی چو گنج شایگان/
از هری تا بلخ وتا کشمیر و هند/
طالبا طالب نباشندت بدان/