اجمل فیض زاده جودوکار افغانستان در 17 ثانیه با المپیک خداحافظی کرد

البته بیچاره زیر پایش تر بوده لغزیده گناه او نیست لغزیده است .
من که قهر مان جیدو جهان بودم در حلیکه یک روز هم در کلپ ورزشتی تمرین نکردم و استاد هم نداشتم و همیشه مدال طلاه میگرقتم که نام من در تاریخ افغانستان ثبت است هر فغان که مرا خبر ندارد و نمیشناسد اصلا او افغان نیست
دلیل پیروزی من فقط و فقط پیش از اینکه داخیل رینگ مسابقه شوم دو رکعت نماز حاجت میخواندم و از خدای خود میخواستم تا پیروز ی را نصیبم کند و از دو ملک که یک ان به شانه راست من و دیگری به شانه چپ من است خواهش میکردم مرا یاری کند مرا یاری میکرد به قدرت خدای بزرگ من قرار بالای چو کی نشسته بودم ملک دست راست از پای راست حریف من و ملک دست چپ از پای چپ ان میگرفت چنان قیل میکرد و الله اکبر گفته به زمین میزد
که محل مسابقه لرزه میکرد باز در وقت ها ی ما مردم خوب عقیده داشت کسکه در حج میرفت قبر حضرت غمر پاروق را سجده میکرد و یا مقبره شاه ولایت حضر علی زیارت کرده و یک بوتل اب زم زم همرای خاک پای پادشاه عربستان سعودی شریف با خود میاورد شفا دهنده تمام امراض بود و خود حاجی صاحب اگر دست خود را به سنگ میزد به قدرت خدا سنگ طلاه میشد باز تو اگر به قدرت خداوند شک داری و یا شک کنی کافر هستی ملعون با ز خنده مکنی و به نظر تو حرف های من تمسخر میاید تیر کو خوده از پهلویم .