هشت مارچ

مقام زن

الا ای زن ! تویی هم زن وَ مادر

رضـای حـق بُـوّد انــدر رضـایت

بشـــارت داد ایـــزد ، بــنده گانـرا

بهشت ِ جــاودان ، در زیــر ِ پایت

الا ای زن ! تـــو مــوجـود ِ مقدس

که قدس ِ عاشقانست ، مست از تو

تـو هـستی آفـــرین ِ جملــه هستی

مقــام ِ عـارفـانست ، هست از تو

الا ای زن ، مُجـیـر و هـمدم ِ مرد

زلطف ِ تـُست ، مردان را اصالت

بــه دامــان ِ محــبت ، پـروریدی

هــزاران احسنا ، بـر این رسالت

الا ای زن ! تــویی مـوجود ِ زیبا

طـبیعت از تـو زیـبایی گـــرفـــتـه

وفــا و عـشق و خــوبی های عالم

صبوری و شـکـیبـایی گـــرفـــتـه

الا ای زن ! تـویی موجود ِ مظلوم

چــــرا ظـــالـم تـرا در بـر بگیره

بســـوزان خــانــۀ صــیـاد ِ شـــیاد

کـــه دام و دانه یکـسر ، دَر بگیره

بیا ای زن ، بـزن حـرف ِ دلت را

شکن قفل ِ خموشی از لب ِ خویش

شب و روزی اگر داری چو گیسو

ز روی خود نما ، تابان شـب ِ خویش

بیا ای زن ، ز دست و پات بشکن

تــمام ِ بـنــد و زنـجــــیر ِ اِسـارت

بـپَـر بـا بـال ِ وحــــدت ، آسمانها

چرا ؟ در زیر ِ چـادر ، با حَـقارت

بیا ای زن ، بگیر حـــق و حقوقت

که نامردان ترا رنجــور کــردنــد

مــــقام ِ تـُست ، بـر حدّ پرستـش

دَریغا ، بَـرده و مُــزدور کــردنــد

ترا بایـد ، نــــوازش کـرد ای زن

صــدای چــنگِ گیسوی تــو بودن

شـــــراب ِ نــاب از دَور ِ لــبانـت

خــــمار و مست ِ مینوی تو بودن

تو ای زن ، قبله و هـــم کعبۀ مرد

نـــماز ِ عشق ، بر سویت مبارک

رکوع و سِـجـــده و تکبیر و قامت

بــه محـــراب ِ دو ابرویت مبارک

تو ای زن ، آیه هـای رحمت ِ حـق

حـدیث ِ وحــــدت و صلح ِ جهانی

به مردان حُرمت ِ تو فرض و واجب

ولی حیف است ، قدر ِ خود ندانی

تو ای زن ، هـــدیـۀ منظوم ِ ما را

قــبولــش کــن بــه درگاۀ رضایت

اگـــرچـه سُفتۀ « نعمت » نَـیَـرزد

بــه ذرّه گــرد ِ خـاک ِ زیر ِ پایت