بانوی مکتب ساز همچنان یکی از نامزدهای اصلی دریافت جایزه صلح نوبل است!

برادر عزیزم آقای مراد هزاره،
اولتر از همه باور کنید، که به مردم ستمدیده وطنم به هر قوم یا قبیله که تعلق دارند، بدون تبعض از صمیم قلب عشق میورزم ، بخصوص به آنهای که مظلوم واقع شده اند. من به کسی کنایه نمیزنم، بلکه به آنچه اعتقاد دارم، واضح مینوسم.

• باید اعتراف کنم، که درست نمیدام، که بعد ازانشعاب حزب وحدت خانم سمر به کدام جناح این انشعاب تعلق گرفت. اما
  اگر در زمان جنگ های کابل هنوز هم عضؤ رهبری این حزب بود، پس ایشان نیز مسؤل اعمال این حزب در جنگ های کابل میباشند.
• موضوع دوسیه های جنایتکاران جنگی را خود خانم سمر در یکی از مجالس خارج از کشور تائید کرد، که به ملل متحد تسلیم نکرده است. همین چند هفته قبل به تاریخ 09.07.1391 در مصاحبه ای با رادیو آزادی درین رابطه چنین گفت:
  "... زمانی که امنیت در این کشور تامین گردد گذارش ثبت واقعات تاریخی این کمیسیون به نشر خواهد رسید". فلهذا دوسیه ها به ملل متحد تسلیم داده نشده، اما خانم سمر مردم را به اصطلاح، پُشت نخود سیاه روان کرد. منتظر باشیم که چه وقت امنیت در کشور تأمین میشود.
• بلی درین نکته نظر تانرا تائید میکنم، که شاید محکمه لاحه یا ملل متحد از نگاه سیاسی لزوم نمی دید، که جنایتکاران جنگی را به این زودی به محکمه بکشند، اما اگر خانم سمر اعلام میکرد که دوسیه ها را به محکمه لاحه یا به ملل متحد سپرده است، برای مردم افغانستان و قربانیان جنگ، که اعتقاد خود را به عدالت در جامعه افغانستان بکلی از دست داده اند، این حرکت کمیسیون حقوق بشر جرقه ای از امید به آینده را در دل هایشان روشن میساخت، بخصوص آن صدهزار از بازماندگان قربانیان که در جمع آوری اسناد ازطرف کمیسیون حقوق بشر با آنها مصاحبه شد، به این نتیجه نمیرسیدند، که یک بار دیگر تحت نام حقوق بشر بازیچه سیاستمداران شده اند. تصادفاّ چند نفر را میشناسم، که درین مصاحبه های چندین ساعته روز ها خون دل ریختند و خاطرات بس وحشتناک که بالای شان گذشته بود، یکبار دیگر زنده ساختند. هر مرتبه که از مصاحبه برمیگشتند، حالت روانی شان بی اندازه خراب میبود. اینها همه نا امید تر شده اند و خود را بازیچه دست کمیسیون حقوق بشر میدانند.
• در رابطه به عضویت خانم سمر در حزب حق و عدالت به رهبری حنیف اتمر کوچکترین دلیل یا اجبار را نمی بینم. حنیف اتمر یک آجنت کار کشته انگلیس است و هرگز به برابری اقوام افغانستان باور نداشته و ندارد. خودم شخصاّ او را می شناسم. برای او اصلاّ خدمت به مردم ستمدیده افغانستان حتی برای قوم خودش مطرح نیست و نبوده، بلکه صدفیصد در خدمت منافع انگلیس قرار دارد. خانم سمر میتوانست خودش حزبِ مستقلِ برای خود بسازد، یا با احزاب دیگری یکجا شود. اما نه با این حزب بدنام و تفاله های پرچمی وطنفروش که حالا فقط بادار تبدیل کرده اند.
• در رابطه به کارهای مثبت و انتقاد ازکار های سیاسی خانم سمر باید بگویم، که انتقاد میتواند سازنده باشد. در جامعه پدر سالار ما همینکه بالای کسی انتقاد کردی، همان لحظه بحیث دشمن قلمداد میشوی. ازهمین لحاظ ما از اشتباهات خود یا از اشتباهات دیگران نمی آموزیم، وهی داریم تاریخ اشتباهات گذشته خود را تکرار میکنیم.زیرا هیچ وقت از گذشته ها نیاموخته ایم، بلکه همیشه گذشته ها را صلوات گفته ایم.
  به نظر من، ما باید از هیچ کس بُت نسازیم، که فقط باید پرستش شود، زیرا پرستش بی قید و شرط به مفاد هیچ کس نیست.
  اگر امیدی به آینده نمیداشتیم، چرا اینقدر خون دل میخوردیم. من میخواهم که فرزندان ما لاعقل اشتباهات ما را تکرار نکنند. ازین لحاظ باید صادقانه از خود و از دوستان خود انتقاد کنیم.
  امید که حوصله تان از پیام دور و دراز من سر نرفته باشد.