ربانی با ساختن شورای حل وعقد؛ قدرت را با حیله و نیرنگ از مجددی گرفت، این درحالی بود که درین شورا بسیاری از احزاب مطرح افغانستان شامل نبودند، و بعد از آن احمدشاه مسعود را به حیث وزیر دفاع تعین کرد.
درهمین حال ربانی با هرگونه حضوری اقوام دیگر در کابینه به صورت مشخص از اقوام هزاره واقلیت های دیگر و پشتون‌های که با آنها مخالفت داشت، شدیدا مخالفت کرد، و از ورود آنها به کابینه با تمام قوا جلوگیری کرد.
نمی‌گویم سران پشتون دخیل در جنگ های میان حزبی انسان های خوبی بوده اند، بل آنها هم به نوبه خود در فجایع انسانی که به وقوع پیوست مسئول اند، ولی مسئولیت بیشتر درین زمینه متوجه اقای ربانی است، به این دلیل که وی مشروع یاغیر مشروع بر ارگ ریاست جمهوری کشور تکیه کرده بود، و زعیم کل کشور بود، درچنین زمانی بزرگترین جنایت‌های ضدبشری، فجایع انسانی وخونین ترین جنگ‌های داخلی به وقوع پیوست.
چنانچه باکار کردآقای ربانی از درمسامحه برخورد نمایم، وفرض را بر این بگیریم که آقای ربانی به صورت مستقیم ویا یکی از طرف های درگیر درین جنگ ها نبوده، امابه عنوان بلند پایه ترین مقام دولتی کشورکه قدرت را در دست داشته، به علت ناتوانی از جلوگیری فجایعی را که برشمردم، بازهم در ردیف جنایت کاران جنگی درمیانه دوم قرن بیست به حساب می آید.
و درهرحال چنانچه ما این مسئله را فراموش کنیم، تاریخ آن را نمی‌تواند فراموش کند، به این ترتیب نسل‌های بعدی درمورد آقای ربانی قضاوت خواهند کرد.
ربانی با ساختن شورای حل وعقد؛ قدرت را با حیله و نیرنگ از مجددی گرفت، این درحالی بود که درین شورا بسیاری از احزاب مطرح افغانستان شامل نبودند، و بعد از آن احمدشاه مسعود را به حیث وزیر دفاع تعین کرد.
درهمین حال ربانی با هرگونه حضوری اقوام دیگر در کابینه به صورت مشخص از اقوام هزاره واقلیت های دیگر و پشتون‌های که با آنها مخالفت داشت، شدیدا مخالفت کرد، و از ورود آنها به کابینه با تمام قوا جلوگیری کرد.
نمی‌گویم سران پشتون دخیل در جنگ های میان حزبی انسان های خوبی بوده اند، بل آنها هم به نوبه خود در فجایع انسانی که به وقوع پیوست مسئول اند، ولی مسئولیت بیشتر درین زمینه متوجه اقای ربانی است، به این دلیل که وی مشروع یاغیر مشروع بر ارگ ریاست جمهوری کشور تکیه کرده بود، و زعیم کل کشور بود، درچنین زمانی بزرگترین جنایت‌های ضدبشری، فجایع انسانی وخونین ترین جنگ‌های داخلی به وقوع پیوست.
چنانچه باکار کردآقای ربانی از درمسامحه برخورد نمایم، وفرض را بر این بگیریم که آقای ربانی به صورت مستقیم ویا یکی از طرف های درگیر درین جنگ ها نبوده، امابه عنوان بلند پایه ترین مقام دولتی کشورکه قدرت را در دست داشته، به علت ناتوانی از جلوگیری فجایعی را که برشمردم، بازهم در ردیف جنایت کاران جنگی درمیانه دوم قرن بیست به حساب می آید.
و درهرحال چنانچه ما این مسئله را فراموش کنیم، تاریخ آن را نمی‌تواند فراموش کند، به این ترتیب نسل‌های بعدی درمورد آقای ربانی قضاوت خواهند کرد.