مدال مولانا جلال الدین بلخی شاعر بزرگ همه ی دوران ها

مولاناجلال الدین بلخی رومی نه تنها افتخار این حوزه فرهنگی است بلکه حالا برقله های افتخار جهانی بالا رفته ودرکجا نیست که شعر وعشق وسوز و گرمی نفس مولوی احساس نمیشود. او دیگر میراث جهانی است وخوشا بحال مولوی دوستان که به کوری چشم دشمنان می بینند که دنیا به او افتخار میکند. دنیا به حقیقت گرایی وخرد ورزی پیش میرود و از شوری بخت یگان خرده گیران بی خرد هنوز هم در خم یک کوچه هم نرفته اند تا قدر ومنزلت مولوی را بدانند.
مولوی سرتاج فرهنگ وزبان و خرد ورزی و انساندوستی وشفقت ومروت ما است. هرگاهی که مروت ومردانگی ومحبت از بین رفت پیش از مردن جنازه انسانیت باید خوانده شود.
دنیای مادی وپول, نیاز اساسی وروانی انسان نیست, انسان به پالایش وپرورش وصیقل روح و روان و مروت وتقوا وپرهیزگاری ومردانگی وانسان دوستی نیاز درونی وبیرونی دارد تا مقاتمش را پاسداری نماید ورنه حیوانی بیش نخواهد بود که تنها خورد ونوش وخواب غفلت وعشق کاذب باشد وبس.
دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم وانسانیم آرزوست
چه خوش گفته مولوی شوریده عشق آسمانی ما. انسان نماهای که دیو دد اند نه به درد خود می خورند ونه به درد دیگران. عدمش به ز وجود.