فانی و وداع با جهانِ فانی

فانی شاعر نازک نگاه و شیرین غزل بود.
وا حسرتا که از کنار ما رفت.
من فانی را صرف یک بار دیدم و آنهم برای آخرین بار. آنگاه که در انجمن قلم افغانستان در حضور جمعی از شاعران و منتقدین سروده های زیبایش را با بسیاری دل انگیزی می خواند. مرد متواضع و مهربان بود. شاعری بزرگی که برای میهنش می سرود. درد دوری از میهن را با استخوانهایش درک می کرد و درد می کشید.
جای افسوس است که رسانه ها و به ویژه رسانه های دولتی درگذشت فانی را دست کم گرفتند.
فانی زبان درد های مردم افغانستان بود.
او براستی شاعر مردمی ما بود.
بیت مشهور "همه جا دکان رنگ است همه رنگ می فروشند" را همه از یاد دارند.
وا حسرتا که فانی رفت.