چنگ و دندان نشان دادن صالح، واکنشی به انزوای کنونی
29 جنوری 2013, 13:33, توسط شمس الحق ایلخانی
مزاری هر چه بود و نبود اما یک کار مردانه کرد و ان کار هم این است که یکی از فاشیست ترین و قومی ترین حکومت های افغانستان را در دهمزنگ زمینگیر کرد و نگذاشت که حاکمیت یک دره را بر سراسر افغانستان گسترش بدهند. اگر مزاری را طالبان کشت مسعود هم طالبان بمب در ک و ن ش ماندند.
در بامیان هم هیچ هزاره ای سنی کشته نشد. در بامیان فقط انهایی کشته شدند که با جنایت کاران مسعود همدست شده بودند. کسانی بر خانه های مردم در بامیان حمله کردند و بامیان را اشغال کردند باید درس داده می شدند. گر چند من با حزب وحدت و دیگر احزاب جهادی موافق نیستم اما حزب وحدت حق داشت که در مقابل تجاوز مقاومت کند. حزب وحدت بر منطقه ای کسی حمله نکرده بودند. اگر دیگران به خود حق حمله کردن را می دادند حزب وحدت حق داشت که از منطقه اش دفاع کند.
حزب وحدت دماغ یک قومگرای دره پرست فاشیست را به زمین مالید و نوش جانش.
مسعود هم طالبان را تا میدان شهر حمایت کرد و ان ها را فرشته های صلح می خواند. اخر دیدید که مسعود و ربانی را همان فرشته های صلح شان نابود کردند.
در مقابل متجاوز و مغرور خود پرست و قومپرست و دره پرست باید استاد شد. جنرالان افغانستان را خانه نشین می کردند و چوپانان پنجشیری را جنرال جور می کردند. باید ان نظام را در کابل محدود می کرد. باید در مقابلش استاد می شد که جزب وحدت با سرسختی و شجاعت ان کار را کرد.
هزاره شیعه و سنی ندارد. هزاره های سنی زیاد از قندوز و بامیان و شیخ علی با حزب وحدت همراه بودند و من خودم به عنوان یک هزاره ای سنی مقاومت حزب وحدت در مقابل مسعود و شورای نظار را یک از روی مجبوری می دانم. در مقابل حکومت شورای نظار نه تنها حزب وحدت بلکه جنبش و احزاب مختلف پشتون هم جنگیدند چونکه این حکومت یک حکومت فاشیستی و تنگ نظر و خود بین بود. یک روز ربانی اقای دوستم را کافر می خواند و روز دیگر او را فرزند خوانده می گفت.
مزاری هر چه بود و نبود اما یک کار مردانه کرد و ان کار هم این است که یکی از فاشیست ترین و قومی ترین حکومت های افغانستان را در دهمزنگ زمینگیر کرد و نگذاشت که حاکمیت یک دره را بر سراسر افغانستان گسترش بدهند. اگر مزاری را طالبان کشت مسعود هم طالبان بمب در ک و ن ش ماندند.
در بامیان هم هیچ هزاره ای سنی کشته نشد. در بامیان فقط انهایی کشته شدند که با جنایت کاران مسعود همدست شده بودند. کسانی بر خانه های مردم در بامیان حمله کردند و بامیان را اشغال کردند باید درس داده می شدند. گر چند من با حزب وحدت و دیگر احزاب جهادی موافق نیستم اما حزب وحدت حق داشت که در مقابل تجاوز مقاومت کند. حزب وحدت بر منطقه ای کسی حمله نکرده بودند. اگر دیگران به خود حق حمله کردن را می دادند حزب وحدت حق داشت که از منطقه اش دفاع کند.
حزب وحدت دماغ یک قومگرای دره پرست فاشیست را به زمین مالید و نوش جانش.
مسعود هم طالبان را تا میدان شهر حمایت کرد و ان ها را فرشته های صلح می خواند. اخر دیدید که مسعود و ربانی را همان فرشته های صلح شان نابود کردند.
در مقابل متجاوز و مغرور خود پرست و قومپرست و دره پرست باید استاد شد. جنرالان افغانستان را خانه نشین می کردند و چوپانان پنجشیری را جنرال جور می کردند. باید ان نظام را در کابل محدود می کرد. باید در مقابلش استاد می شد که جزب وحدت با سرسختی و شجاعت ان کار را کرد.
هزاره شیعه و سنی ندارد. هزاره های سنی زیاد از قندوز و بامیان و شیخ علی با حزب وحدت همراه بودند و من خودم به عنوان یک هزاره ای سنی مقاومت حزب وحدت در مقابل مسعود و شورای نظار را یک از روی مجبوری می دانم. در مقابل حکومت شورای نظار نه تنها حزب وحدت بلکه جنبش و احزاب مختلف پشتون هم جنگیدند چونکه این حکومت یک حکومت فاشیستی و تنگ نظر و خود بین بود. یک روز ربانی اقای دوستم را کافر می خواند و روز دیگر او را فرزند خوانده می گفت.