معرفی اثر ارزشمند دیگری از دکترعبدالرحمن زمانی محقق وارستۀ میهن

سلام به خواننده گان کابل پرس^? وسلام خاص به محترم پیکار پامیر!
پیکار پامیر عزیز!
جناب عالی را خداوند استعداد خوبی برای روشن نمودن حقایق توسط قلم داده است که باید همیشه شاکر این نعمت پروردگار باشید؛ ازنظر من نقد جسورانهء تان دربارهء خاطرات حضرت صاحب مجددی خیلی ها پراهمیت است که برقلم وجرأت وحقنویسی تان احسنت گفتم. اما آنچه را که راجع به میرزمان خان کنری وتحسین وتقدیر تان ازکتاب نواسه اش بنام عبدالرحمن زمانی ازقلم جناب عالی خواندم؛ چنین می پندارم که جناب عالی با این همه استعداد خدا داد که دارید بازهم شاید زیاد استعداد نوشدن وجدید شدن را ندارید. جناب عالی با وجود یکه خود می بنید دنیا چقدر تغیر کرده است؛ چقدر افکار وعقایدی که سالها در درون مغزها محصورمانده بود حالا ازبرکت انقلاب تکنالوژی معلوماتی همه ازمغزها بیرون شده اند ولی بازهم جناب عالی حرفهای کهنه وفرسوده را نشخوار میکنید.
عزیزم! این امان الله خان قهرمان ایده آلی بعضی ها درقدم نخست متهم به کشتن پدر خویش می باشد؛ علت سقوط وی بخاطر اختلافات خانواده گی وهم چنان ساختارقبیلوی جامعهء ایلی وقبیلوی اوغانی می باشد. جدا کردن رابطه میان قبایل افغان وانگلیس ازنظر تاریخی مثل جدا کردن شیر از روغن می باشد؛
عبدالرحمن زمانی؛ وظیفه دارد تا برای پدرکلانش یک تاریخ جعلی درست کند؛ ولی عاقلان قضاوت خودرا میکنند؛ من منکر آن نیستم که انگلیس توطئه ایی بخاطر رسیدن به اهداف خویش درمنطقه انجام نداده است ولی غلو ومبالغه های بیش ازحد وانداختن تمام بارگناهان بالای انگلیس ها همیشه یک سخن تکراری ودرعین حال مفت زمامداران قبیلوی حاکم ویک تعداد نوکران زرخرید وازخودباختهء غیر افغان شان بوده که برای گریز ازمسؤولیت های تاریخی؛ بار گناهان را به دوش انگلیس ها انداخته اند؛ درشرایط حاضر نشر چنین کتاب های توخالی وجعلی که هدفی جز قهرمان سازی قبیلوی درسر ندارند به اندازهء یک دانه نخود سیاه هم نزد نسل جوان اهمیت ندارد. انگلیس ها همان بود که تمام مناطق افغانیه را که امروز خیبرپشتونخواه وبلوجستان وقبایل آزادش می نامید تا آخرین دم زیر نفوذ خویش نگهداشت ازهمان طریق بارها ازسینهء همان قبایل عبور کرده و تا کابل پیش آمد ولی این مردمان غیر افغان بودند که باقیامهای مردمی شان؛ پوز انگلیس را بخاک مالیدند ولی بار دیگر درعرصهء سیاسی یک گماشته وجاسوس انگلیس را که ازنسل همین افغانها بوده بزعامت خویش برگزیدند؛ حالا شما ودکتور عبدالرحمن زمانی چی را میخواهید بما ثابت کنید؟
میخواهید بگوئید که امان الله محصل واقعی استقلال افغانستان بود؟
عزیزم! آن بیچاره برای یک روز هم درکدام جبهه نرفته است؛ عقب نشینی قوایش درجنگ (تل) و واگذاری ( تل) به انگلیس ها درتاریخ؛ چیزیست که نه آنرا عبدالرحمن زمانی میتواند توجیه کند ونه هم شما.
امان الله درقدم نخست قاتل پدر خویش بود؛ درقدم دوم؛ پیرو افکار مالیخولیایی خصر خویش محمود طرزی؛ درقدم سوم انسان تنبل ؛ بی جرأت ودمدمی مزاج. آنچه اصلاحات روبنایی وتقلیدی را که میخواست درافغانستان بوجود آورد آنهم توسط قبایل هم تبار خودش که ریشه درآنطرف مرز انگلیسی داشتند ازمیان رفت؛ ولی زمانیکه قدرت به یکی ازفرزندان اصیل خراسان زمین رسید؛ زمین وزمان را اوغان های لر وبر به دندان گزیدند که (های سقاویان په قدرت ورسیدل) بناء آقای عبدالرحمن زمانی چیز جدیدی را برای خواننده ها کشف نکرده است؛ همان لقمه های جویده شده قرنها است که آنرا همچو نویسنده گان مثل زمانی وغیره خورده اند و حالا میخواهند آنرا به دیگران بخورانند و زیر نام حقایق پوشیده اینجا وآنجا نشر نمایند. کدام اسناد؟ کدام آرشیف؟ امید وارم که بعدازین ازین ساده اندییشی ها خودتان را برهانید؛ و ازخواب غفلت بیدار شوید؛ علت بدبختی این کشور؛ همانطوریکه بانو فرشته ضیایی درهمین کابل پرس نوشته اند؛ شؤونیزم وعظمت طلبی ایل جلیل افغان است که وجود فرهنگها وتبارهای دیگر را درطول تاریخ تحمل نکرده است؛ حالا که انگلیس نیست چرا بدبختی روان است؟ بناء امیدوارم که جناب پیکار پامیر کمی بخود بیائید وصحیت های تکراری دیگران را درکابل پرس تکرار ننمائید که خدای نخواسته به حیثیت نویسنده گی تان لطمه میزنید.
با احترام
پرویز بهمن