دوستان گرامی! آقای باب، آقای پرویز بهمن و آقای چمبرعلی!
جناب آقای باب! من نمی دانم واقعاً شما از چه می گویید و به دور چه می چرخید. فقط تلاش دارید به نحوی، عقده گشایی کنید. تو با من مشکل نداری، با فرهنگی مشکل داری که من در درون آن بزرگ شده ام. یعنی شما خود با هزاره و مردم هزاره مشکل دارید. برادر! این مشکل شماست. بله که مشکل شماست. از حرف ها و اتهامات و عقده ها و استدلال های بی سرو پا و آشفته ات معلوم است. اختیار دارید هرچه فکر می کنید. فقط خنده ام به این می گیرد که از یکسو در نقش یک آدم ملی و خدا نکرده فرهنگی و روشنفکر خود را جا می زنید و از طرف دیگر، خود علیه آنچه تظاهر کرده اید، ایستاده می شوید. از یکسو می گویید بله، تعصب و بد اخلاقی در دانشگاه وجود دارد و به وجود آن اعتراف می کنید. از سوی دیگر در کمنت های اخیر تان، موضع خلاف آن می گیرید و پافشاری شما مبنی بر صحت نداشتن حرف های من و افترا دانستن آن، خود به معنای این است که در دانشگاه کابل، هیچ اثری از تعصب و تبعیض نیست و تمام اظهارات من، دروغ است. دوست عزیز! من به همان نظر قبلی ام بر می گردم که بحث با شما، به جایی نمی رسد. شما در مغالطه به سر می برید و هیچ نمی فهمید دارید چه تفت می دهید.
آقای پرویز بهمن گرامی! من نظر شما را به دقت خواندم. نقد شما بر کمنت من در ادامه حرف های استاد پنجشیری، نیاز به بحث و زمان بیشتر دارد. در اینجا من بصورت کلی و کوتاه عرض کنم. اگر می گویم همه ی پشتون ها یکسان نیستند و همه بد نیستند، من سر این حرف ام ایستاد ام و البته مشاهدات من از جامعه و افراد پشتون، همین است. مثلاً من همین لحظه در خوابگاه شماره 6 دانشگاه کازنو، با دوست هم اتاقی ام که یک پشتون ننگرهاری است، زندگی خوب و مسالمت آمیزی دارم. او به ارزش های من احترام دارد و من به ارزش های او. می دانم که این مثال کوچک، نمی تواند قناعت شما را حاصل کند و البته برای پاسخ به سوالات شما، کافی هم نیست. اما واقعیت دارد که بسیاری از پشتون ها، از رهبران و حاکمان فساد پیشه و راسیست و فاشیست خود، بیزار اند. چرا چون بیشتر آسیب ادامه سیاست های فاشیستی رهبران پشتون، جان خود قشر فقیر و طبقات زیر دست جامعه پشتون را گرفته است که همه شاهد هم هستیم. درست است، من خودم از جمله کسانی هستم که نه کلمه افغان را بالای خود قبول دارم- به عنوان یک هزاره- و نه نام افغانستان را بالای کشور. گذشته از آن، با نظرات تان مبنی بر اصرار پشتون ها بر پشتونیزم، موافق ام. واقعیت دارد. اما همه ی مردم پشتون آنگونه نیست. بخصوص طبقه کارگران. فقط رهبران پشتون، مشکل دارند نه همه ی پشتون. می دانم که این مقدار، برای پاسخ سوال های شما، کافی نیست. این بحث ها بس بزرگ و گسترده است و نیاز به وقت بیشتر و حوصله بیشتر و فضای بیشتر دارد. که امیدوارم در آینده ها بشود در باره این مسأله بحث کرد.
آقای جمبرعلی عزیز! من از شما خواهشمندم از توهین و ادای کلمات و جملات سبک، صرف نظر کنید. به گفته فرشید، که به محتوای نظر آقای بهمن دقت کنید و بعد نقد تان را بنویسید. چون دشنام و برخوردهای تند، راهی به جای نمی برد و ما را به نتیجه نمی رساند. موفق باشید عزیزان
دوستان گرامی! آقای باب، آقای پرویز بهمن و آقای چمبرعلی!
جناب آقای باب! من نمی دانم واقعاً شما از چه می گویید و به دور چه می چرخید. فقط تلاش دارید به نحوی، عقده گشایی کنید. تو با من مشکل نداری، با فرهنگی مشکل داری که من در درون آن بزرگ شده ام. یعنی شما خود با هزاره و مردم هزاره مشکل دارید. برادر! این مشکل شماست. بله که مشکل شماست. از حرف ها و اتهامات و عقده ها و استدلال های بی سرو پا و آشفته ات معلوم است. اختیار دارید هرچه فکر می کنید. فقط خنده ام به این می گیرد که از یکسو در نقش یک آدم ملی و خدا نکرده فرهنگی و روشنفکر خود را جا می زنید و از طرف دیگر، خود علیه آنچه تظاهر کرده اید، ایستاده می شوید. از یکسو می گویید بله، تعصب و بد اخلاقی در دانشگاه وجود دارد و به وجود آن اعتراف می کنید. از سوی دیگر در کمنت های اخیر تان، موضع خلاف آن می گیرید و پافشاری شما مبنی بر صحت نداشتن حرف های من و افترا دانستن آن، خود به معنای این است که در دانشگاه کابل، هیچ اثری از تعصب و تبعیض نیست و تمام اظهارات من، دروغ است. دوست عزیز! من به همان نظر قبلی ام بر می گردم که بحث با شما، به جایی نمی رسد. شما در مغالطه به سر می برید و هیچ نمی فهمید دارید چه تفت می دهید.
آقای پرویز بهمن گرامی! من نظر شما را به دقت خواندم. نقد شما بر کمنت من در ادامه حرف های استاد پنجشیری، نیاز به بحث و زمان بیشتر دارد. در اینجا من بصورت کلی و کوتاه عرض کنم. اگر می گویم همه ی پشتون ها یکسان نیستند و همه بد نیستند، من سر این حرف ام ایستاد ام و البته مشاهدات من از جامعه و افراد پشتون، همین است. مثلاً من همین لحظه در خوابگاه شماره 6 دانشگاه کازنو، با دوست هم اتاقی ام که یک پشتون ننگرهاری است، زندگی خوب و مسالمت آمیزی دارم. او به ارزش های من احترام دارد و من به ارزش های او. می دانم که این مثال کوچک، نمی تواند قناعت شما را حاصل کند و البته برای پاسخ به سوالات شما، کافی هم نیست. اما واقعیت دارد که بسیاری از پشتون ها، از رهبران و حاکمان فساد پیشه و راسیست و فاشیست خود، بیزار اند. چرا چون بیشتر آسیب ادامه سیاست های فاشیستی رهبران پشتون، جان خود قشر فقیر و طبقات زیر دست جامعه پشتون را گرفته است که همه شاهد هم هستیم. درست است، من خودم از جمله کسانی هستم که نه کلمه افغان را بالای خود قبول دارم- به عنوان یک هزاره- و نه نام افغانستان را بالای کشور. گذشته از آن، با نظرات تان مبنی بر اصرار پشتون ها بر پشتونیزم، موافق ام. واقعیت دارد. اما همه ی مردم پشتون آنگونه نیست. بخصوص طبقه کارگران. فقط رهبران پشتون، مشکل دارند نه همه ی پشتون. می دانم که این مقدار، برای پاسخ سوال های شما، کافی نیست. این بحث ها بس بزرگ و گسترده است و نیاز به وقت بیشتر و حوصله بیشتر و فضای بیشتر دارد. که امیدوارم در آینده ها بشود در باره این مسأله بحث کرد.
آقای جمبرعلی عزیز! من از شما خواهشمندم از توهین و ادای کلمات و جملات سبک، صرف نظر کنید. به گفته فرشید، که به محتوای نظر آقای بهمن دقت کنید و بعد نقد تان را بنویسید. چون دشنام و برخوردهای تند، راهی به جای نمی برد و ما را به نتیجه نمی رساند. موفق باشید عزیزان