نابغهء افغان چنین ارشاد میفرمایند: این تو هستی که کم حافظه هستی، کم حافظه که هیچ کم عقل نیز هستی چونکه فکر میکنی الفبای عربی، الفبای فارسی است، از تخنولوژی و علم نیز چیزی حالیت نیست چونکه فکر میکنی زبان فارسی این اینترنت را در اختیار ما گذشته
فکرکنم که بحث رسم الخط والفبای عربی وفارسی را این اوغان نابغه ازسر میخواهد بگیرد. من پرسش خیلی مختصر از ایشان نمودم که درکجا ایرانی رسم الخط عربی را به خود تملک داده اند.
اما ایشان صرف بدشنام اکتفا کرده اند وسخنان تکراری را بار بار می نویسند وازنوشتن آن هم جناب شان خسته نمی شوند . مقالهء اخیر من مبنی بر بی فرهنگ بودن بخشی از افاغنه درکشور سویدن که همین اکنون قرار دارد بازهم نشان میدهد که تحصیلکرده های پشتون اگر فرهنگ ولغت نامهء سویدی - فارسی نمی بود امروز مانند جت ها درسرک های سویدن باید گدایی میکردند که میکنند.
آنعده پشتونهای که در بزرگ سالی به سویدن تشریف برده اند وزبان فارسی بلد نیستند از تعلیم وتربیه نیز محروم مانده اند وبه کارهای خیلی پائین ویا هم سوسیال خوری اکتفا نموده اند ولی آنعده که درکابل بازبان وفرهنگ ادبیات فارسی آشنا بودند توانستند که تحصیلات خویش را درسنین بزرگسالی در رشته های مختلف ودرکشوری مثل سوید ازسر بگیرند. یک نمونه اش همین دکتر غیرتی است که بوی گند غیرتش حالا درمطبوعات سویدن مشام انسانهای آنجا را آزار میدهد.
باز هم همان پرسش قبلی ؛ همین امکانات تفاهم تخنیکی را درسایتهای اینترنتی ونرم افزارها بزبان فارسی را اگر ایرانی ها نکرده اند کدام اوغان ویا عرب ویا ترکی ویا کوردی انجام داده است؟حتی درعرصهء تقاضای پناهنده گی وترجمهء مطالب افاغنه اگر ایرانی ها نمی بودند شاید بسیاریها ازنعمت دریافت پناهنده گی محروم می ماندند.
یک دوست عزیز که خود شاهد عینی وقایع گذشته است میگوید که زمانیکه ما به سویدن آمدیم درکمپ پناهنده گان کاندید اکادمیسن اعظم سیستانی اکادمیسن همراه دختر ونواسه اش نیز تشریف آورده بودند. دولت سوید صدور اقامه را برای افغانستانی ها بحالت تعلیق در آورده بود. همهء ما بشمول همین کاندید اکادمیسن نمیدانستیم که مشکل خودمانرا با کدام مراجع حقوقی سویدن درمیان بگذاریم. یکی دو تا ترجمان اوغانی که ازطریق تیلفون ویا مستقیم میان ما ومقامات سویدنی ترجمه میکرد از سر و رویشان نفرت می بارید زیرا آنها ازنسل مجاهدین دهه های هشتاد میلادی بودند که به نظر ما بجشم کافر وکمونیست میدیدند وهیچ رهنمایی درست نمیکردند.
رهنمایی نمیکردند که هیچ. حتی تخریب نیز میکردند وپست صحنه به مقامات سویدن معلومات غلط را میدادند. پس غیر از همین ایرانیهای همزبان دیگرکسی بما قابل اعتماد نبود.
همین کاندید صاحب اکادمیسن حتی ازنوشتن یک عریضه بزبان فارسی ویا آنچه که خودش دری میگفت عاجز بود. بناء همه بدامان ایرانیها خودرا انداختیم وآنها راه های حل را بما نشان دادند ومانیز ازآنها بحیث ترجمان استفاده میکردیم. چشمیدید یک شاهد عینی واقعه
اما حالا این آقا برهرچه ایرانی وفارسی زبان است دشنام میزنند.
نابغهء افغان چنین ارشاد میفرمایند:
این تو هستی که کم حافظه هستی، کم حافظه که هیچ کم عقل نیز هستی چونکه فکر میکنی الفبای عربی، الفبای فارسی است، از تخنولوژی و علم نیز چیزی حالیت نیست چونکه فکر میکنی زبان فارسی این اینترنت را در اختیار ما گذشته
فکرکنم که بحث رسم الخط والفبای عربی وفارسی را این اوغان نابغه ازسر میخواهد بگیرد. من پرسش خیلی مختصر از ایشان نمودم که درکجا ایرانی رسم الخط عربی را به خود تملک داده اند.
اما ایشان صرف بدشنام اکتفا کرده اند وسخنان تکراری را بار بار می نویسند وازنوشتن آن هم جناب شان خسته نمی شوند . مقالهء اخیر من مبنی بر بی فرهنگ بودن بخشی از افاغنه درکشور سویدن که همین اکنون قرار دارد بازهم نشان میدهد که تحصیلکرده های پشتون اگر فرهنگ ولغت نامهء سویدی - فارسی نمی بود امروز مانند جت ها درسرک های سویدن باید گدایی میکردند که میکنند.
آنعده پشتونهای که در بزرگ سالی به سویدن تشریف برده اند وزبان فارسی بلد نیستند از تعلیم وتربیه نیز محروم مانده اند وبه کارهای خیلی پائین ویا هم سوسیال خوری اکتفا نموده اند ولی آنعده که درکابل بازبان وفرهنگ ادبیات فارسی آشنا بودند توانستند که تحصیلات خویش را درسنین بزرگسالی در رشته های مختلف ودرکشوری مثل سوید ازسر بگیرند. یک نمونه اش همین دکتر غیرتی است که بوی گند غیرتش حالا درمطبوعات سویدن مشام انسانهای آنجا را آزار میدهد.
باز هم همان پرسش قبلی ؛ همین امکانات تفاهم تخنیکی را درسایتهای اینترنتی ونرم افزارها بزبان فارسی را اگر ایرانی ها نکرده اند کدام اوغان ویا عرب ویا ترکی ویا کوردی انجام داده است؟حتی درعرصهء تقاضای پناهنده گی وترجمهء مطالب افاغنه اگر ایرانی ها نمی بودند شاید بسیاریها ازنعمت دریافت پناهنده گی محروم می ماندند.
یک دوست عزیز که خود شاهد عینی وقایع گذشته است میگوید که زمانیکه ما به سویدن آمدیم درکمپ پناهنده گان کاندید اکادمیسن اعظم سیستانی اکادمیسن همراه دختر ونواسه اش نیز تشریف آورده بودند. دولت سوید صدور اقامه را برای افغانستانی ها بحالت تعلیق در آورده بود. همهء ما بشمول همین کاندید اکادمیسن نمیدانستیم که مشکل خودمانرا با کدام مراجع حقوقی سویدن درمیان بگذاریم. یکی دو تا ترجمان اوغانی که ازطریق تیلفون ویا مستقیم میان ما ومقامات سویدنی ترجمه میکرد از سر و رویشان نفرت می بارید زیرا آنها ازنسل مجاهدین دهه های هشتاد میلادی بودند که به نظر ما بجشم کافر وکمونیست میدیدند وهیچ رهنمایی درست نمیکردند.
رهنمایی نمیکردند که هیچ. حتی تخریب نیز میکردند وپست صحنه به مقامات سویدن معلومات غلط را میدادند. پس غیر از همین ایرانیهای همزبان دیگرکسی بما قابل اعتماد نبود.
همین کاندید صاحب اکادمیسن حتی ازنوشتن یک عریضه بزبان فارسی ویا آنچه که خودش دری میگفت عاجز بود. بناء همه بدامان ایرانیها خودرا انداختیم وآنها راه های حل را بما نشان دادند ومانیز ازآنها بحیث ترجمان استفاده میکردیم. چشمیدید یک شاهد عینی واقعه
اما حالا این آقا برهرچه ایرانی وفارسی زبان است دشنام میزنند.