صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 16120
9 جون 2008, 11:31, توسط نعمت الله مختارزاده
نعمت الله مختارزاده شهر اسن آلما ن 16 می 2008
با لـَشمَک و با پَـشمَک
از بهـر خـدا ( کرزی) ، یک ذره شجاعت کن
از ملـت ِ مـظــلــوم و ، بـیـچــاره حـمایت کن
یــا دفـع ِ جـنایت کـن ، یـا کسب ِ کـفایت کن
یــا خــوب زَعـامَت کـن ، یا تـرک ِ ریاست کن
این کرسی یی جمهوری ، برهرکه نمی زیبد
هشـیار شو و عاقل ، دوری ز غـَـرارت کن
از قامت ِ مـوزونت ، این جـامه بـه دور افگن
با غیرت ِ افغـــانی ، رَو حـفــظ ِ شـرافت کن
با پــیرهَـن و تـنـبان ، سور و چپن و چشمک
با لـشمک و با پـشمک ، مردانه سیاست کن
(کابینه ) و( شورا) را ، مَـسپار به جنگسالار
با( طالب) و(گلـبدین ) ، هرگز نه رفاقت کن
بی صِبغت ِ(صِبغت) را ، با صِبغت ِ تـذویـرش
واپس به عـــرب داده ، تجـدیـد ِ تجــارت کن
از(دوستم) و (ربانی) ، (سـیاف) و، ز(گیلانی)
زیـــن طـائــفۀ زانی ، بی پــرده شکایت کن
با (اتمر) و با (خرم) ، (قانـونی) و با (مسعود)
با (مقبل) و با (صالح) ، بـرخـورد ِ عـدالت کن
از( وردک ِ ) نامردک ، حاصل نـشود چیزی
در بـیـلـرِ بـمـدارش ، تـمـثــیـل ِ قیامت کن
از دست ِ (وزیـــران ِ ) ، بـــدکـاره و بـــد زاده
بــا تـیـشــۀ انـدیـشـــه ، نـابــود ، خــیـانت کن
از څـارن ِ بـی وال ِ ، آن (ثـابــت ِ) نــا ثـابــت
فـرمـان ِ کـُلنگک را ، در جیب ِ ســخافت کن
وز چنگِ ( وکیـلان ِ ) ، مُـفـت خـور ِ گدا پیشه
قــانــون ِ شـــرافــت را ، آزاد و حِـراسَت کنِ
شـایـــد بــــه پس ِ پــرده ، هـمکار و شریکانند
نیم کاســــۀ ایــشان را ، بشکسـته صداقت کن
ترسِي ، اگـر از ایشان ، از صحـنه بیا بیرون
در کشـور ِ (امریکا ) ، بگـریز و اقامت کن
تا شخص ِ دگــــر آیـــد ، بر مسـند ِ جمهوری
مـردِی یی اگــر داری ، بر خیز و شهامت کن
« نعمت » کـه حـقـایق را ، بی پرده رقم کرده
خواهی نـَـپـَـذِیـرا شو ، یا خواهی اجابت کن
نعمت الله مختارزاده شهر اسن آلما ن 16 می 2008
با لـَشمَک و با پَـشمَک
از بهـر خـدا ( کرزی) ، یک ذره شجاعت کن
از ملـت ِ مـظــلــوم و ، بـیـچــاره حـمایت کن
یــا دفـع ِ جـنایت کـن ، یـا کسب ِ کـفایت کن
یــا خــوب زَعـامَت کـن ، یا تـرک ِ ریاست کن
این کرسی یی جمهوری ، برهرکه نمی زیبد
هشـیار شو و عاقل ، دوری ز غـَـرارت کن
از قامت ِ مـوزونت ، این جـامه بـه دور افگن
با غیرت ِ افغـــانی ، رَو حـفــظ ِ شـرافت کن
با پــیرهَـن و تـنـبان ، سور و چپن و چشمک
با لـشمک و با پـشمک ، مردانه سیاست کن
(کابینه ) و( شورا) را ، مَـسپار به جنگسالار
با( طالب) و(گلـبدین ) ، هرگز نه رفاقت کن
بی صِبغت ِ(صِبغت) را ، با صِبغت ِ تـذویـرش
واپس به عـــرب داده ، تجـدیـد ِ تجــارت کن
از(دوستم) و (ربانی) ، (سـیاف) و، ز(گیلانی)
زیـــن طـائــفۀ زانی ، بی پــرده شکایت کن
با (اتمر) و با (خرم) ، (قانـونی) و با (مسعود)
با (مقبل) و با (صالح) ، بـرخـورد ِ عـدالت کن
از( وردک ِ ) نامردک ، حاصل نـشود چیزی
در بـیـلـرِ بـمـدارش ، تـمـثــیـل ِ قیامت کن
از دست ِ (وزیـــران ِ ) ، بـــدکـاره و بـــد زاده
بــا تـیـشــۀ انـدیـشـــه ، نـابــود ، خــیـانت کن
از څـارن ِ بـی وال ِ ، آن (ثـابــت ِ) نــا ثـابــت
فـرمـان ِ کـُلنگک را ، در جیب ِ ســخافت کن
وز چنگِ ( وکیـلان ِ ) ، مُـفـت خـور ِ گدا پیشه
قــانــون ِ شـــرافــت را ، آزاد و حِـراسَت کنِ
شـایـــد بــــه پس ِ پــرده ، هـمکار و شریکانند
نیم کاســــۀ ایــشان را ، بشکسـته صداقت کن
ترسِي ، اگـر از ایشان ، از صحـنه بیا بیرون
در کشـور ِ (امریکا ) ، بگـریز و اقامت کن
تا شخص ِ دگــــر آیـــد ، بر مسـند ِ جمهوری
مـردِی یی اگــر داری ، بر خیز و شهامت کن
« نعمت » کـه حـقـایق را ، بی پرده رقم کرده
خواهی نـَـپـَـذِیـرا شو ، یا خواهی اجابت کن