نعمت الله مختارزاده شهر اسن آلما ن 16 می 2008

با لـَشمَک و با پَـشمَک

از بهـر خـدا ( کرزی) ، یک ذره شجاعت کن

از ملـت ِ مـظــلــوم و ، بـیـچــاره حـمایت کن

یــا دفـع ِ جـنایت کـن ، یـا کسب ِ کـفایت کن

یــا خــوب زَعـامَت کـن ، یا تـرک ِ ریاست کن

این کرسی یی جمهوری ، برهرکه نمی زیبد

هشـیار شو و عاقل ، دوری ز غـَـرارت کن

از قامت ِ مـوزونت ، این جـامه بـه دور افگن

با غیرت ِ افغـــانی ، رَو حـفــظ ِ شـرافت کن

با پــیرهَـن و تـنـبان ، سور و چپن و چشمک

با لـشمک و با پـشمک ، مردانه سیاست کن

(کابینه ) و( شورا) را ، مَـسپار به جنگسالار

با( طالب) و(گلـبدین ) ، هرگز نه رفاقت کن

بی صِبغت ِ(صِبغت) را ، با صِبغت ِ تـذویـرش

واپس به عـــرب داده ، تجـدیـد ِ تجــارت کن

از(دوستم) و (ربانی) ، (سـیاف) و، ز(گیلانی)

زیـــن طـائــفۀ زانی ، بی پــرده شکایت کن

با (اتمر) و با (خرم) ، (قانـونی) و با (مسعود)

با (مقبل) و با (صالح) ، بـرخـورد ِ عـدالت کن

از( وردک ِ ) نامردک ، حاصل نـشود چیزی

در بـیـلـرِ بـمـدارش ، تـمـثــیـل ِ قیامت کن

از دست ِ (وزیـــران ِ ) ، بـــدکـاره و بـــد زاده

بــا تـیـشــۀ انـدیـشـــه ، نـابــود ، خــیـانت کن

از څـارن ِ بـی وال ِ ، آن (ثـابــت ِ) نــا ثـابــت

فـرمـان ِ کـُلنگک را ، در جیب ِ ســخافت کن

وز چنگِ ( وکیـلان ِ ) ، مُـفـت خـور ِ گدا پیشه

قــانــون ِ شـــرافــت را ، آزاد و حِـراسَت کنِ

شـایـــد بــــه پس ِ پــرده ، هـمکار و شریکانند

نیم کاســــۀ ایــشان را ، بشکسـته صداقت کن

ترسِي ، اگـر از ایشان ، از صحـنه بیا بیرون

در کشـور ِ (امریکا ) ، بگـریز و اقامت کن

تا شخص ِ دگــــر آیـــد ، بر مسـند ِ جمهوری

مـردِی یی اگــر داری ، بر خیز و شهامت کن

« نعمت » کـه حـقـایق را ، بی پرده رقم کرده

خواهی نـَـپـَـذِیـرا شو ، یا خواهی اجابت کن