سوداگران سیاه سخن یا افزار نحس تفرقه و نفاق در میان اقوام و ملیتهای محروم کشور

بخمن جان پنجشیری سنگری زاده!
من یکبار در پیامهای قبلی ام نوشتم که جناب عالی مانند همان ایزک های دروازهء لاهوری تشریف دارید که هم زیرپای تاس بازان میخوابید وهم لاف کاکه گی میزنید.
شما درین پیام تان نوشته اید که من بخاطر تو خودرا پنجشیری گفتم. ولی من هرگز از خودت نخواسته بودم که خودت را پنجشیری معرفی کنی. این موضوع بمن هیچ ربط ندارد که شما بخاطر چی خودتان را پنجشیری وبعدا شنگری وشنگری زاده معرفی کرده اید. بالاخره من به انتخاب شما احترام قایل شده ام. همینکه خودتان را بنا برهرعلتی پنجشیری معرفی کرده اید وبعد هم شنگری زاده من با همان شخص میخواهم مناظره را ادامه دهم.
من خیلی بحالت تاسف میخورم که درسگ جنگی های کابل قشر اناثیهء خانوادهء تان چنین مورد هتک حرمت قرار گرفته است بخوانید که چه نوشته اید:
(ناموس فروش بی وجدان اگر تو جای ان مادر کابلی یا هزاره یا اوعان ... بودی و طفل گرسنه ات در سگی جنگی های کابل با راکت مسعود مزاری و گلبدین سیاف دوستم ... کشته میشد یا یکی از گروه ها خانه و زن و دختر و خواهر ات را مورد تجاوز قرار میداد باز هم همین قسم قصاوت میداشتی )
پاسخ: هیچ حاجت به دشنام دادن شما نیست. اول اینکه اگر من زن می بودم ومادر می بودم واطفالم درسگ جنگیهای کابل ازگرسنه گی میمرد طبعا درصورت زن بودن میتوانستم جواب تانرا بدهم اما حالا که مانند خودتان از جنس مرد هستم جواب بنده دربارهء بخش دیگر سوال تان این است که درسگ جنگیهای کابل اگرکسی بالای ناموس من تعرض میکرد طبعا که تا سرحد مرگ با او میجنگیدم واز ناموس وقشر اناثیهء خانواده ام دفاع میکردم وهرگز مانند شما که بعداز تعرض بالای مادر وخواهرتان هنوز هم زنده گی میکنید وزیر نام بخمن به عقده گشایی می پردازید هرگز چنین زنده گی ذلت بار را نمیخواستم ودرمقابل؛ مرگ آبرومندانه وشرافتمندانه را ترجیح میدادم.
بقیهء سوالهای تانرا در ستون دیگر سخنگاه جواب داده ام امید که آنرا مطالعه نمائید.