قطعنامۀ شورای امنیت بجای پیمان امنیتی کابل- واشنگتن

من موافقت و امتناع از امضای قرارداد امنیتی میان افغانستان و امریکا و نقش دولت روسیه و امریکا را با دید متفاوت تر از جناب اندیشمند می بینم:
1. پالیسی امریکا هنوز بر بنای تقویت رادیکالیزم ، رشد بنیادگرایی مذهبی، انتقال جنگ از جنوب به شمال افغانستان، انداختن نفاق زبانی، مذهبی و قومی استوار است. کار امریکا هنوز در اشتراک با آی اس آی پاکستان و دولت انگلستان در افغانستان تنظیم می شود. هنوز گروه های دینی مذهبی در افغانستان تقویت میگردد و افراد و گروه های سیکولار سرکوب میگردد. امریکا هنوز در افغانستان سیاست و شیوه های کار شفاف ندارد.
هرگاه علایم و نشانه های تغییر پالیسی مستقل امریکا را مبنی بر مباره واقعی آن با تروریزم و بنیادگرایی مشاهده کردیم، در آنصورت نطرات محترم اندشمند را عملی و قابل پذیرش می دانم.
2. رقابت میان قدرت ها بر سر افغانستان به نفع افغانستان است. در صورت همکاری یک کشور افغانستان در حلقوم یک قدرت بزرگ بلعیده می شود. رقابت دو یا چند قدرت ، فایده و ضرر های کشور ها بر افغانستان را برملا می کند و شفافیت بوجود می آید. آخرین راه حل افغانستان به این جا باید برسد که کشور های بزرگ مطابق توافقات بین المللی افغانستان را زون صلح اعلان کنند. به امور داخلی آن مداخله نکنند، و تنها با تروریزم و مواد مخدر مباره مشترک داشته باشند، به ضرر افغانستان نیست. مداخله امریکا با حمایت بلوک غرب دولت و حاکمیت ملی در افغانستان را متزلزل کرد.
3. هرگاه یک قدرت یا قدرت های مشترک المنافع سرنوشت افغانستان را بدست داشته باشند، آنها بخاطر بقای دایمی شان شاخض های ایجاد دول ، حاکمیت ملی، رشد اقتصادی را نابود می کنند. چنانچه تا امروز کرده اند. افغانستان را با فساد، نفاق و نفرت نگهمیدارند. کسانی که موجودیت امریکا در افغانستان را موجب رشد این کشور میدانند، چه تضمینی دارند؟ آیا از وحشت و دهشت و حکومت دسیسه و نیرنگ در جریان بیش از یک دهه انکار می کنند؟
محاسبه دستاورد های امریکا در رشد افغانستان از صفر محاسبه میگردد که نادرست است. همین امریکا بود که با ایجاد طالب و با به قدرت آوردن آن افغانستان را از 50 به صفر آورد و حالا از صفر تا 10 رسانیده و آنرا دستاورد میداند. این دستاورد نیست. امریکا باید رشد افغانستان را تا 50 برساند و بعد از آن آنرا دستاورد بخواند.
4. به باور من در عقب مخالفت های کرزی خود امریکا قرار دارد. امریکا تا حال با امضای قراداد نظامی تا حال با مخالفت روسیه، هند، چین و سایر کشور های منطقه روبرو است. آنها در این راه با سخت ترین کار دپلومتیک زیر پرده کار می کنند و مخالفت کرزی برای آنها مهلت را فراهم می کند.
5. قضایای سوریه و اوکراین ثابت می سازد که جهان یک قطبی که موجب بدبختی بشریت گردید، ملیون انسان نابودشدند، نفرت و خصومت سراسر جهان را فراگرفت، اصول قبول شده همزیستی مسالمت آمیز میان کشور های جهان پامال گردید و قانون جنگل در جهان مسلط شد که زور کمزور را تهدید و نابود کرد، دیگر به تدریج از بین می رود و امریکا متوجه می شود دکه دیگر در حالی نیست که سرنوشت همه ملل جهان را تعیین کند.
http://urozgan.org/fa-af/article/444/