Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 78999

مانیفست های جمعی شعر

25 دسامبر 2013, 17:00, توسط faredon

به بینید، الگو ی به اصطلاح شاعرانی که سال ها در جمهوری اسلامی ایران، تن به غربت داده بودند چه کسی یا کسانی است؟ابو طالب مظفری ، علی تابش، کاظم کاظمی و امثال آنان!
اینان، این الگو ها، نگاه تاریخی آنان به جنبش های هنری و ادبی، مذهبی و پندارگرایانه است ، اینان هنوز از عصر عاشورا و خیمه های کربلا، سخن میگویند ، اینان در همانحال که انجمن ها و کنفرانس های به نام « در دری» تاسیس وتنفیذ می کنند، دردری را به پای خوکان میریزند !کاظم کاظمی از جسد مردهء روح الله خمینی، آدمکش معروف قرن ما، استدعا میکند ، دوباره زنده شود و تا قیامت زنده بماند( یعنی تا پایان دنیا ، آدم بکشد!).
هزاران به اصطلاح شاعر نورسته که درین برکه کوچک، تور صیادی پهن کرده اند، موفق به گرفتن ماهی درشت نخواهند شد! دنیای هنر و ادبیات، جهان خلاقیت است و ابداع و آزادی ، نه زندان تعارفات تاریخ زده، تملق های تهوع آور و نان به نرخ روز خوردن.
وبسایت فارسی بی.بی.سی. یک هفته قبل یک مقاله سیاسی نشر کرد به خامه شخصی ( شاید به اسم محمد رضا محمدی) درین نوشته نویسنده جوان افغانی، به حامد کرزی یک نامه عاشاقانه«!» نگاشته بود و از ختم دوره ٔ کاری ایشان ابراز دلتنگی و نومیدی کرده بود!
فضای ادبی افغانستان هم متفاوت ازین مضحکه هانیست.شاعری که مداح جنایت و فساد است، کجا میتواند به مانفیست هی جمعی و کشف و شهود برسد!

جستجو در کابل پرس