بدون شک تمام لسانهای دنیا به شمول پیشرفته ترین انها انگلیسی ، روسی و عربی ، نواقص و مشکلات خودرا دارد. ولی این زبانها همزمان با رشد جامعه تغیر میکنند و واژه های جدید را اختراع و کشف ویا درصورت موجودیت این واژه در لسان دیگری ، آنرا وام میگیرند. کمترلسانی وجود داردکه تمام واژه هایش از خودش باشد . علمای لسان حتا در قرآن هم موجودیت واژه های غیر عربی ویا آنهاییکه ریشه غیر عربی دارند را تشخیص کرده اند. ولی آنچه ارتباط میگیرد به لسان فارسی ، بدون شک بدون نواقص نمی باشد ولی نه به اندازه ما آنرا از زمره لسانهای پویا و زنده جهان حذف نماییم. بلی گرامر فارسی بدیع و بیان آن مشتق از گرامر عربی است ، بلی افعالی وجود دارند که معنای مجرد را ارایه نمیکنند مثلاً زن ، اسم عام است یا فعل امر زدن. خر، اسم عام حیوان است یا فعل امر خریدن و همچنان گو و کن و ..که امثال اینگونه ا فعال که در عین زمان هم اسم هستندوهم فعل درزبان فارسی کم نمی باشد. فاصله نوشتاری و گفتاری هم در لسان فارسی عمیق است که برای انهاییکه میخواهند فارسی بیاموزند مشکلات ایجاد میکند. کمبود حروف در واژه های شیر و شیر یا سیر و سیر ویا رود و رود که حتا با فتحه و کسره وضمه عربی نمیتوان آنهارا رفع کرد وجود دارند که مشکلات دیگری برای گویایی این لسان وارد میکند. اگرواژه ی به الف مقصوره از قبیل کلمات پشتو مانند کرزی و احمد زی و .. ختم گردد ، در لسان فارسی امکان نوشتن ان اصلاً وجود ندارد. گذشته از تمام این نواقص و کمبودات بازهم فارسی لسانی است که قدامت تاریخی هزارها سال پیش از اسلام دارد . موجودیت حروفی مانند پ و چ و گ و ژ و غیره دلالت بر این امر میکند. اگر فارسی این قدامت را نمیداشت ، ناممکن بود که صرف در قرن چهارم هجری فردوسی اینگونه شاهکار نظم فارسی را به وجود آورد. ما به محتویات شهنامه کار نداریم بگذار هرچه باشد ولی از نگاه صنعت شعری هنوز هم به پایه آن اثری ساخته نشده است وقسمی که میدانیم شعر نیز همان قله و اوج ترقی و انکشاف لسان است . تازه لزومی هم ندارد که هر شاعر همزمان باید فیلسوف و دانشمند دیگرعلوم باشد.در جامع هرکس باید کار خودش را بنماید.
چیزی را که در آخر میخواستم علاوه نمایم اینست که اگر زبان تان را دوست دارید و آنرا پاس میدارید ، بیایید آنرا وسیله لهو ولعب قرار نداده و درلجند فحش وناسزا الوده نسازید. در غیر آن شما در ادعای تان صادق نبوده وبه جای خدمت به زبان تان خیانت کرده و آنرا در انظار جامعه و غیر همزبان تان سبک وبی مایه می سازید..
بدون شک تمام لسانهای دنیا به شمول پیشرفته ترین انها انگلیسی ، روسی و عربی ، نواقص و مشکلات خودرا دارد. ولی این زبانها همزمان با رشد جامعه تغیر میکنند و واژه های جدید را اختراع و کشف ویا درصورت موجودیت این واژه در لسان دیگری ، آنرا وام میگیرند. کمترلسانی وجود داردکه تمام واژه هایش از خودش باشد . علمای لسان حتا در قرآن هم موجودیت واژه های غیر عربی ویا آنهاییکه ریشه غیر عربی دارند را تشخیص کرده اند. ولی آنچه ارتباط میگیرد به لسان فارسی ، بدون شک بدون نواقص نمی باشد ولی نه به اندازه ما آنرا از زمره لسانهای پویا و زنده جهان حذف نماییم. بلی گرامر فارسی بدیع و بیان آن مشتق از گرامر عربی است ، بلی افعالی وجود دارند که معنای مجرد را ارایه نمیکنند مثلاً زن ، اسم عام است یا فعل امر زدن. خر، اسم عام حیوان است یا فعل امر خریدن و همچنان گو و کن و ..که امثال اینگونه ا فعال که در عین زمان هم اسم هستندوهم فعل درزبان فارسی کم نمی باشد. فاصله نوشتاری و گفتاری هم در لسان فارسی عمیق است که برای انهاییکه میخواهند فارسی بیاموزند مشکلات ایجاد میکند. کمبود حروف در واژه های شیر و شیر یا سیر و سیر ویا رود و رود که حتا با فتحه و کسره وضمه عربی نمیتوان آنهارا رفع کرد وجود دارند که مشکلات دیگری برای گویایی این لسان وارد میکند. اگرواژه ی به الف مقصوره از قبیل کلمات پشتو مانند کرزی و احمد زی و .. ختم گردد ، در لسان فارسی امکان نوشتن ان اصلاً وجود ندارد. گذشته از تمام این نواقص و کمبودات بازهم فارسی لسانی است که قدامت تاریخی هزارها سال پیش از اسلام دارد . موجودیت حروفی مانند پ و چ و گ و ژ و غیره دلالت بر این امر میکند. اگر فارسی این قدامت را نمیداشت ، ناممکن بود که صرف در قرن چهارم هجری فردوسی اینگونه شاهکار نظم فارسی را به وجود آورد. ما به محتویات شهنامه کار نداریم بگذار هرچه باشد ولی از نگاه صنعت شعری هنوز هم به پایه آن اثری ساخته نشده است وقسمی که میدانیم شعر نیز همان قله و اوج ترقی و انکشاف لسان است . تازه لزومی هم ندارد که هر شاعر همزمان باید فیلسوف و دانشمند دیگرعلوم باشد.در جامع هرکس باید کار خودش را بنماید.
چیزی را که در آخر میخواستم علاوه نمایم اینست که اگر زبان تان را دوست دارید و آنرا پاس میدارید ، بیایید آنرا وسیله لهو ولعب قرار نداده و درلجند فحش وناسزا الوده نسازید. در غیر آن شما در ادعای تان صادق نبوده وبه جای خدمت به زبان تان خیانت کرده و آنرا در انظار جامعه و غیر همزبان تان سبک وبی مایه می سازید..