١٩٢٨ – بخش اول: مسائل داخلی شوروی در سالهای ١٩٣٩
١ – ضرورت طرح مساله
برای بورژوازی ضديت با کمونيسم از کانال ضديت با استالين می گذرد. البته اين امر تصادفی نيست، چرا که بورژوازی
بخوبی می داند که در ذهن توده های مردم، استالين مظهر کمونيسم است. کمونيسم ايده ای است مجرد، ولی استالين واقعيتی
است تاريخی و قابل لمس. برای بورژوازی مبارزه مستقيم با ايده ی کمونيسم غير ممکن است چرا که اين ايده حامی عاليترين
آرمانهای انسانی است و مشکل می توان آنرا از اذهان و قلوب مردم زحمتکش زدود. ولی واقعيت را، بخصوص وقايع تاريخی
را دگرگون جلوه دادن امری است بسيار ساده برای طبقه ايکه تمامی وسائل تبليغاتی جامعه را در انحصار خود دارد. بدين جهت
بورژوازی به درستی بهترين راه ضديت با کمونيسم را، ضديت با استالين تشخيص داده است. از اين جاست که امروزه در
جوامع بورژوازی وقتی نام استالين بميان می آيد موج عظيمی از احکام از قبل صادر شده ذهن شنونده را بخود مشغول ميسازد.
مضمون این احکام روشن است:
استالين ديکتاتور خونخواری بود نظير هيتلر. تصفيه های استالينی فرقی با ترور فاشيستی اس. اس های نازی نداشته و يا بقول
معروف „ترور سرخ و سياه“ دو روی يک سکه اند و غيره.
سرويسهای جاسوسی جهان سرمايه داری که به مدرن ترين دستگاههای تکنيکی قرن بيستم مجهزند و جعل اسناد و يا بهتر
بگوئيم توليد اسناد جعلی مورد لزوم برای تبليغات ضد کمونيست، فقط يکی از کارهايشان است، ميليارد ها دلار صرف مخدوش
کردن حقايق تاريخی کرده و می کنند. ديگر چه کسی است که کتاب „مشهور“سولشنيتسين را که هدفش فقط و فقط سمپاشی عليه
استالين است، نشناسد؟ و يا کتاب ٧٠٠ صقحه ای „روی مدودف“ را تحت عنوان „در دادگاه تاريخ“ که بفارسی نيز ترجمه شده
و ابتکارجالبش جمع آوری تمامی دروغهای تاريخ نويسان بورژوازی عليه استالين در يک جلد است. و يا کتاب „اسرار مرگ
استالين“، „اسرار مرگ گورکی“ و غيره. ليست کامل اين کتابها که هرکدام به سبک ديگری افسانه استالينيسم را نشخوار می
کنند، از توان اين نوشته خارج است. شدت اين تبليغات آنقدر قوی است و وسعت آن انقدر گسترده که حتی انسانهائيکه هوادار
کمونيسم اند ، خود را در مقابل آن جلع سلاح می بينند. در حاليکه علت اين ناتوانی فقط و فقط در بی اطلاعی افراد ار حقايق
تاريخی نهفته است. البته قصد ما از اين بحث جوابگوئی به تبليغات بورژوازی نيست چرا که جواب اينها را لنين داده است ،
وقتی می گويد:
„اگر قوانين هندسه در تضاد با منافع عده ای قرار ميگرفتند ، بدون شک صحت آنها بزیر علامت سئوال کشيده می شد“.
( لنين مارکسيسم و رويزيونيسم ).
پس در واقع وقتی منافع مطرح است، حقيقت از دستور خارج ميشود. هيچ نيروئی در دنيا قادر نيست حقانيت سوسياليسم را به
بورژوازی ثابت نمايد. ولی „افسانه استالينيسم“ فقط از طرف بورژوازی و امپرياليست ها مطرح نمی گردد. طيف وسيعی از
روشنفکران چپ حامی اين نظرات اند. يعنی کسانيکه حداقل از لحاظ عينی تضاد منافع آنچنانی با سوسياليسم ندارند. ننيجه
مستقيم اين امر اين است که در ادبيات سياسی ايران حتی يک جزوه تحقيقی در دفاع از استالين پيدا نميشود. بطور کلی جنبش
چپ ايران در اين زمينه در ناآگاهی کامل بسر می برد. بغير از تبليغات دروغين بورژوازی و نشخوار اين تبليغات توسط عده
ای فرصت طلب چپ نما هيچ اطلاع صحيحی از دوران حاکميت سوسياليسم در شوروی به رهبری استالين در دسترس جنبش
ما نيست. بدين جهت قصد ما از اين بحث کوشش در پر کردن اين خلا می باشد. لذا هدف ما در درجه اول تحقيق تاريخی جهت
روشن کردن حقايق تاريخی است و نه بحث تئوريک مسئله استالين. قصد ما اثبات تاريخی اين قضيه است که „استالينيسم“
افسانه ای بيش نيست.
٢–شمه ای کوتاه از زندگی دفيق استالين
„طی تاریخ هيچ طبقه ای بدون برگزیدن پيشوایان سياسی و نمایندگان پيشروی خود که لياقت سازمان دادن نهضت و رهبری
آن را داشته باشد ، نتوانسته است بحکومت برسد“. ( لنين ).
قبل از انکه به موضوع اصلی بحثمان بپردازيم ، اجازه بدهيد ، نظری کوتاه به زندگی تاريخی اين مرد بيافکنيم. بگذاريد ببينيم
اين چه کسی بود که ٣٤ سال بعداز درگذش اش هنوز بر زبان آوردن نام او لرزه بر اندام بورژوازی می اندازد؟ اين چه کسی
بود که بورژوازی تازه بدوران رسيده شوروی نام او را از تاريخ کشورش حذف کرد ؟ چرا بورژوازی در مورد استالين
کوچکترين گذشت از خود نشان نداده و حد و مرز ليبراليسم خود را درست در مسئله استالين مشخص می کند و يا بقول „توفان“
که می نويسد:
„براستی شايد بتوان از گناه کسانی نظير مارکس و انگلس که سوسياليسم را در کتابها پی ريختند چشم پوشيد و حتی شايد بتوان
از گناه کسانی نظير لنين که نتيجه عملی زندگی اشان بيشتر در سرنگونی قدرت حاکمه بررژوازی متبلور است، درگذشت. اما
فحه ٣
مسخ تاریخ در باره استالین
١٩٢٨ – بخش اول: مسائل داخلی شوروی در سالهای ١٩٣٩
١ – ضرورت طرح مساله
برای بورژوازی ضديت با کمونيسم از کانال ضديت با استالين می گذرد. البته اين امر تصادفی نيست، چرا که بورژوازی
بخوبی می داند که در ذهن توده های مردم، استالين مظهر کمونيسم است. کمونيسم ايده ای است مجرد، ولی استالين واقعيتی
است تاريخی و قابل لمس. برای بورژوازی مبارزه مستقيم با ايده ی کمونيسم غير ممکن است چرا که اين ايده حامی عاليترين
آرمانهای انسانی است و مشکل می توان آنرا از اذهان و قلوب مردم زحمتکش زدود. ولی واقعيت را، بخصوص وقايع تاريخی
را دگرگون جلوه دادن امری است بسيار ساده برای طبقه ايکه تمامی وسائل تبليغاتی جامعه را در انحصار خود دارد. بدين جهت
بورژوازی به درستی بهترين راه ضديت با کمونيسم را، ضديت با استالين تشخيص داده است. از اين جاست که امروزه در
جوامع بورژوازی وقتی نام استالين بميان می آيد موج عظيمی از احکام از قبل صادر شده ذهن شنونده را بخود مشغول ميسازد.
مضمون این احکام روشن است:
استالين ديکتاتور خونخواری بود نظير هيتلر. تصفيه های استالينی فرقی با ترور فاشيستی اس. اس های نازی نداشته و يا بقول
معروف „ترور سرخ و سياه“ دو روی يک سکه اند و غيره.
سرويسهای جاسوسی جهان سرمايه داری که به مدرن ترين دستگاههای تکنيکی قرن بيستم مجهزند و جعل اسناد و يا بهتر
بگوئيم توليد اسناد جعلی مورد لزوم برای تبليغات ضد کمونيست، فقط يکی از کارهايشان است، ميليارد ها دلار صرف مخدوش
کردن حقايق تاريخی کرده و می کنند. ديگر چه کسی است که کتاب „مشهور“سولشنيتسين را که هدفش فقط و فقط سمپاشی عليه
استالين است، نشناسد؟ و يا کتاب ٧٠٠ صقحه ای „روی مدودف“ را تحت عنوان „در دادگاه تاريخ“ که بفارسی نيز ترجمه شده
و ابتکارجالبش جمع آوری تمامی دروغهای تاريخ نويسان بورژوازی عليه استالين در يک جلد است. و يا کتاب „اسرار مرگ
استالين“، „اسرار مرگ گورکی“ و غيره. ليست کامل اين کتابها که هرکدام به سبک ديگری افسانه استالينيسم را نشخوار می
کنند، از توان اين نوشته خارج است. شدت اين تبليغات آنقدر قوی است و وسعت آن انقدر گسترده که حتی انسانهائيکه هوادار
کمونيسم اند ، خود را در مقابل آن جلع سلاح می بينند. در حاليکه علت اين ناتوانی فقط و فقط در بی اطلاعی افراد ار حقايق
تاريخی نهفته است. البته قصد ما از اين بحث جوابگوئی به تبليغات بورژوازی نيست چرا که جواب اينها را لنين داده است ،
وقتی می گويد:
„اگر قوانين هندسه در تضاد با منافع عده ای قرار ميگرفتند ، بدون شک صحت آنها بزیر علامت سئوال کشيده می شد“.
( لنين مارکسيسم و رويزيونيسم ).
پس در واقع وقتی منافع مطرح است، حقيقت از دستور خارج ميشود. هيچ نيروئی در دنيا قادر نيست حقانيت سوسياليسم را به
بورژوازی ثابت نمايد. ولی „افسانه استالينيسم“ فقط از طرف بورژوازی و امپرياليست ها مطرح نمی گردد. طيف وسيعی از
روشنفکران چپ حامی اين نظرات اند. يعنی کسانيکه حداقل از لحاظ عينی تضاد منافع آنچنانی با سوسياليسم ندارند. ننيجه
مستقيم اين امر اين است که در ادبيات سياسی ايران حتی يک جزوه تحقيقی در دفاع از استالين پيدا نميشود. بطور کلی جنبش
چپ ايران در اين زمينه در ناآگاهی کامل بسر می برد. بغير از تبليغات دروغين بورژوازی و نشخوار اين تبليغات توسط عده
ای فرصت طلب چپ نما هيچ اطلاع صحيحی از دوران حاکميت سوسياليسم در شوروی به رهبری استالين در دسترس جنبش
ما نيست. بدين جهت قصد ما از اين بحث کوشش در پر کردن اين خلا می باشد. لذا هدف ما در درجه اول تحقيق تاريخی جهت
روشن کردن حقايق تاريخی است و نه بحث تئوريک مسئله استالين. قصد ما اثبات تاريخی اين قضيه است که „استالينيسم“
افسانه ای بيش نيست.
٢–شمه ای کوتاه از زندگی دفيق استالين
„طی تاریخ هيچ طبقه ای بدون برگزیدن پيشوایان سياسی و نمایندگان پيشروی خود که لياقت سازمان دادن نهضت و رهبری
آن را داشته باشد ، نتوانسته است بحکومت برسد“. ( لنين ).
قبل از انکه به موضوع اصلی بحثمان بپردازيم ، اجازه بدهيد ، نظری کوتاه به زندگی تاريخی اين مرد بيافکنيم. بگذاريد ببينيم
اين چه کسی بود که ٣٤ سال بعداز درگذش اش هنوز بر زبان آوردن نام او لرزه بر اندام بورژوازی می اندازد؟ اين چه کسی
بود که بورژوازی تازه بدوران رسيده شوروی نام او را از تاريخ کشورش حذف کرد ؟ چرا بورژوازی در مورد استالين
کوچکترين گذشت از خود نشان نداده و حد و مرز ليبراليسم خود را درست در مسئله استالين مشخص می کند و يا بقول „توفان“
که می نويسد:
„براستی شايد بتوان از گناه کسانی نظير مارکس و انگلس که سوسياليسم را در کتابها پی ريختند چشم پوشيد و حتی شايد بتوان
از گناه کسانی نظير لنين که نتيجه عملی زندگی اشان بيشتر در سرنگونی قدرت حاکمه بررژوازی متبلور است، درگذشت. اما
فحه ٣
آنلاین : http://www.azadiandeshe.blogfa.com