رازق رويين ، روزگاريست ، نکته ها ، عبارتها و مصراع های از چند تا شاعر معاصر ايران را برميگيرد ، اين وصله های ناجور را دوباره نويسی ميکند و به نام خود چاپ ميکند!
کسی که شعر فروغ فرخزاد را خوانده باشد ، يا سهراب سپهری را ، به اين نوشته های رويين ، به چشم کالای « دست دوم » نگاه ميکند :
« من پرنده ای کوچک را ديدم / او بهار را در پر داشت / نادره ، پرنده ای بود . تازه من ميگويم اينها اگر از رويين است ، آيا اين ها شعر است ؟ اگر اين نکته ها شعر است پس نثر کدام است ؟ در کتاب تذ کره ا لاوليا عطار ، خيلی فقرات و عبارت های زيبا تر ازين ها پيدا ميشود !
« آسمان ، قرص خونين خورشيد را بلعيده بود !» رويين شايد اين نوشته های کليشه ای را شعر بگويد ، اما اگر هر استعاره مجردی ، هر کنايه ای ، شعر باشد ، من ترجيع ميدهم که داستان حسنک وزير در تاريخ بيهقی و حتا نوشته های محمد حجازی و علی دشتی را شعر بدانم نه اين نثر های بی رمق را که رويين ، به اسم شعر نو و شاعر پيشقدم ، تحويل ميدهد !
از ميان شاعران انجمن نويسندگان در دوره حزب ديموکراتيک خلق ، از نظر من رويين يک شارلتان تمام عيار است ، فقط او بود که در پيرانه سر به حزب « پرچميان » پيوست ، از کميته مرکزی ، دفترسياسی حزب ( شعبه تبليغ و ترويج ) بورس تحصيلی گرفت ، عازم کشور بلغاريا ( از متحدين اتحاد شوروی سابق) شد و همانجا تا زمان نگارش اين يادداشت ، رحل اقامت افگنده است ! رويين ، اکنون که ولينعمتان سابقش ، تار ومار شده اند ، علم سبز انقلاب اسلامی و آرم و نشان وعکس مرحوم احمد شاه مسعود و شورای نظار را با خود ميگرداند ! در برخی نوشته های مضحک و روسپی گر ايانه متاخرش ، به « ديگران » خاين و وطنفروش ميگويد !
رازق رويين علم بردار ابتذال است ، او انجماد يک روشنفکر فوسيل شده را به نمايش می گذارد . با احترام . کمال فاريابی
رازق رويين ، روزگاريست ، نکته ها ، عبارتها و مصراع های از چند تا شاعر معاصر ايران را برميگيرد ، اين وصله های ناجور را دوباره نويسی ميکند و به نام خود چاپ ميکند!
کسی که شعر فروغ فرخزاد را خوانده باشد ، يا سهراب سپهری را ، به اين نوشته های رويين ، به چشم کالای « دست دوم » نگاه ميکند :
« من پرنده ای کوچک را ديدم / او بهار را در پر داشت / نادره ، پرنده ای بود . تازه من ميگويم اينها اگر از رويين است ، آيا اين ها شعر است ؟ اگر اين نکته ها شعر است پس نثر کدام است ؟ در کتاب تذ کره ا لاوليا عطار ، خيلی فقرات و عبارت های زيبا تر ازين ها پيدا ميشود !
« آسمان ، قرص خونين خورشيد را بلعيده بود !» رويين شايد اين نوشته های کليشه ای را شعر بگويد ، اما اگر هر استعاره مجردی ، هر کنايه ای ، شعر باشد ، من ترجيع ميدهم که داستان حسنک وزير در تاريخ بيهقی و حتا نوشته های محمد حجازی و علی دشتی را شعر بدانم نه اين نثر های بی رمق را که رويين ، به اسم شعر نو و شاعر پيشقدم ، تحويل ميدهد !
از ميان شاعران انجمن نويسندگان در دوره حزب ديموکراتيک خلق ، از نظر من رويين يک شارلتان تمام عيار است ، فقط او بود که در پيرانه سر به حزب « پرچميان » پيوست ، از کميته مرکزی ، دفترسياسی حزب ( شعبه تبليغ و ترويج ) بورس تحصيلی گرفت ، عازم کشور بلغاريا ( از متحدين اتحاد شوروی سابق) شد و همانجا تا زمان نگارش اين يادداشت ، رحل اقامت افگنده است ! رويين ، اکنون که ولينعمتان سابقش ، تار ومار شده اند ، علم سبز انقلاب اسلامی و آرم و نشان وعکس مرحوم احمد شاه مسعود و شورای نظار را با خود ميگرداند ! در برخی نوشته های مضحک و روسپی گر ايانه متاخرش ، به « ديگران » خاين و وطنفروش ميگويد !
رازق رويين علم بردار ابتذال است ، او انجماد يک روشنفکر فوسيل شده را به نمايش می گذارد . با احترام . کمال فاريابی