چنانچه آقای حلاج هم اشاره کرده است شما این مطلب را با گرایشات چپی نوشته اید و به نظر می رسد تا حدی زیادی از مارکس و نظریه او در رابطه با دین متاثر هستید. مطلب تان را از موضع منفعلی نوشته اید نه از موضع فعالی. اینکه مارکس می گوید دین تریاک توده هاست برداشت مارکس را از دین نشان می دهد و هرگز به این معنی نیست که الزاما نقش دین معتاد کردن مردم باشد. ما نمونه های زیادی در تاریخ داریم که دین به عنوان عامل انگیزه دهی برای آزادی نقش بازی کرده است. به عنوان مثال انقلاب موفق الجزایر بر ضد استعمار فرانسه صد در صد انگیزه دینی داشت که منجر به آزادی این کشور شد. همین حالا هم مردم فلسطین با انگیزه دینی در برابر کشور قدرتمند اسرائیل برای آزادی و گرفتن حقوق انسانی شان مبازره می کنند. همین خود قوم یهود بعد از هولوکاست به چه وضع رقت باری دچار شده بود! چه عامل باعث باز تجهیز و اتحاد و قدرتمندی شان شد؟ دین حتی همین امروز که من و شما این بحث ها را طرح می کنیم یهودیان یکی از افراطی ترین اقوام عالم است. پس می بینیم حکم جمعی گرفتن از یک پدیده روش درست نیست.
موضوع کشتار اسیران را که در آخر مطلب تان اشاره کرده اید: اولا از شما می خواهم منبع را معرفی کنید من هم مشتاق هستم آن را بخوانم. ثانیا؛ اشاره به اسیران جنگ بدر کرده اید. در بدر مگر چند نفر اسیر شدند؟ آیا همین دو که شما ذکر کرده اید یا افراد زیادی. گیریم که دو نفر کشته شدند در باره دیگران چرا حرف نمی زنید؟
دوست عزیزم من همواره از موضع نقد حرف هایم را مطرح می کنم نه از موضع انتقاد یا ستایش محض. به لحاظ جامعه شناختی وقتی روند کلی پیروزی های اسلام را بررسی می کنیم به نتیجه ای می رسیم که من رسیده ام. من هیچ غرض شخصی و احساسی در مورد مطالبم ندارم.
مهم تر از آن تصور من اینست که نخبگان و روشنفکران جامعه می بایست کاری انجام دهند که به اصلاح جامعه بانجامد نه اینکه مردم احساس توهین کنند که نتیجه عکس می دهد. مگر ما در افغانستان دو بار طعم این تجربه تلخ را نچشیده ایم. بار اول با غربی کردن مردم توسط امان الله که نتیج آن حکومت حبیب الله کلکانی و استبداد آل یحیی بود. بار دوم در زمان رژیم های خلق و پرچم که شاید شما بهتر درک می کنید. منظورم اینست که حرکات و تغییرات انقلابی در افغانستان جواب نداده است و نمی دهد. اول باید بستر را آماده کنیم. با کاری که تعدادی از دوستان مثل اسد بودا شروع کرده بستر آماده نمی شود. ما وظیفه داریم مردم را آگاه کنیم آن هم به روش مناسب و بگذاریم مردم خود راه شان را انتخاب کنند
چنانچه آقای حلاج هم اشاره کرده است شما این مطلب را با گرایشات چپی نوشته اید و به نظر می رسد تا حدی زیادی از مارکس و نظریه او در رابطه با دین متاثر هستید. مطلب تان را از موضع منفعلی نوشته اید نه از موضع فعالی. اینکه مارکس می گوید دین تریاک توده هاست برداشت مارکس را از دین نشان می دهد و هرگز به این معنی نیست که الزاما نقش دین معتاد کردن مردم باشد. ما نمونه های زیادی در تاریخ داریم که دین به عنوان عامل انگیزه دهی برای آزادی نقش بازی کرده است. به عنوان مثال انقلاب موفق الجزایر بر ضد استعمار فرانسه صد در صد انگیزه دینی داشت که منجر به آزادی این کشور شد. همین حالا هم مردم فلسطین با انگیزه دینی در برابر کشور قدرتمند اسرائیل برای آزادی و گرفتن حقوق انسانی شان مبازره می کنند. همین خود قوم یهود بعد از هولوکاست به چه وضع رقت باری دچار شده بود! چه عامل باعث باز تجهیز و اتحاد و قدرتمندی شان شد؟ دین حتی همین امروز که من و شما این بحث ها را طرح می کنیم یهودیان یکی از افراطی ترین اقوام عالم است. پس می بینیم حکم جمعی گرفتن از یک پدیده روش درست نیست.
موضوع کشتار اسیران را که در آخر مطلب تان اشاره کرده اید: اولا از شما می خواهم منبع را معرفی کنید من هم مشتاق هستم آن را بخوانم. ثانیا؛ اشاره به اسیران جنگ بدر کرده اید. در بدر مگر چند نفر اسیر شدند؟ آیا همین دو که شما ذکر کرده اید یا افراد زیادی. گیریم که دو نفر کشته شدند در باره دیگران چرا حرف نمی زنید؟
دوست عزیزم من همواره از موضع نقد حرف هایم را مطرح می کنم نه از موضع انتقاد یا ستایش محض. به لحاظ جامعه شناختی وقتی روند کلی پیروزی های اسلام را بررسی می کنیم به نتیجه ای می رسیم که من رسیده ام. من هیچ غرض شخصی و احساسی در مورد مطالبم ندارم.
مهم تر از آن تصور من اینست که نخبگان و روشنفکران جامعه می بایست کاری انجام دهند که به اصلاح جامعه بانجامد نه اینکه مردم احساس توهین کنند که نتیجه عکس می دهد. مگر ما در افغانستان دو بار طعم این تجربه تلخ را نچشیده ایم. بار اول با غربی کردن مردم توسط امان الله که نتیج آن حکومت حبیب الله کلکانی و استبداد آل یحیی بود. بار دوم در زمان رژیم های خلق و پرچم که شاید شما بهتر درک می کنید. منظورم اینست که حرکات و تغییرات انقلابی در افغانستان جواب نداده است و نمی دهد. اول باید بستر را آماده کنیم. با کاری که تعدادی از دوستان مثل اسد بودا شروع کرده بستر آماده نمی شود. ما وظیفه داریم مردم را آگاه کنیم آن هم به روش مناسب و بگذاریم مردم خود راه شان را انتخاب کنند
آنلاین : http://http://www.kabulpress.o...