هرچند تحلیل های آقای مأمون سرگرم کننده است ولی اگر به نوشته های گذشته آقای مأ مون توجه شود ، اکثریت نوشته های این نویسنده محترم روی حدثیات و فاکت های ذهنی استوار است . خواننده اگر مقالات وی را ملاک هر تغییری در جامعه بداند و روی نوشته ها و تحلیل های وی حساب عملی باز کنند، باید بساط اش را جمع کرده و به سوی یک آئنده موهوم به حرکت بِاُفتد که هیچگاه و هرگز به مقصد نخواهد رسید . من نه میدانم که منابع آقای رزاق مأ مون کی ها اند ؟ تا جائیکه به مواضع سیاسی آقای رزاق مأ مون ارتباط دارد وی نتوانیسته با تمامی توانمندی های فکری اش از قید اسارت نژاد ، زبان ، قوم و غیره رهائی یابد . شاید همین رویه و چنین روحیه باعث شده که از نظر وی طرح مسائل فکری و تیوریکی میان جوامع انسانی نیز تابع حرکت های عملی طراحان و تیوری پردازان سیاسی باید باشد ، چنانچه مواضع کارایی چند سال گذشته این نویسنده ارجمند کشور بخوبی نشان می دهد که به هر دلیلی حاضر نیست در یک جمع تشکیلاتی به تلاش های سیاسی خود ادامه دهد . کار در هفته نامه کابل ، رادیو بی ، بی ، سی ، رادیو آزادی ، تلویزیون طلوع ، روزنامه پیمان ، و غیره که هریکی از این تشکیلات را پس از چند صباحی با سرسختی ترک کرده است مؤید این حقیقت اند ، بحث من بر سر این نیست که شاید تمامی نهاد های که آقای مأ مون این نویسنده ارجمند در آن مشغول خدمت بوده است از خطا ها مبرأ باشندو یا هم واقعأ کارکنان در آن دست باز داشته باشند ، طبیعی است اهداف و استراتیژیی تمامی این نهاد ها از چشم هیچ خواننده ، شنوینده و بیننده ای پنهان نیست ، اماجان مطلب اینجاست که تلؤن مزاجی آقای مأمون که بیشتر از چنین قضاوت های غیر واقعی و ذهنی گرایهای فکری مایه می گیرند نشئت کرده است ! چنانچه وقتی میبیند با کسی و شخصیتی میانه خوبی ندارد ، بلا درنگ قلم را می گیرند برای متهم داستان های آنچنانی درست میکنند ،وآن بیچاره و درمانده را قبل از موعدبه صورت غیر معمول به برکناری محکوم میکند ، داستان تغییر آقای رنگین داد فر سپنتا وزیر خارجه افغانستان و مانند آن بسیاری از قضاوت های جناب آقای مأ مون این نویسنده و تحلیل گر کشور روی همین فاکت ها استوار میباشند .
باحرمت فراوان
کامران از هالند
با سلام !
هرچند تحلیل های آقای مأمون سرگرم کننده است ولی اگر به نوشته های گذشته آقای مأ مون توجه شود ، اکثریت نوشته های این نویسنده محترم روی حدثیات و فاکت های ذهنی استوار است . خواننده اگر مقالات وی را ملاک هر تغییری در جامعه بداند و روی نوشته ها و تحلیل های وی حساب عملی باز کنند، باید بساط اش را جمع کرده و به سوی یک آئنده موهوم به حرکت بِاُفتد که هیچگاه و هرگز به مقصد نخواهد رسید . من نه میدانم که منابع آقای رزاق مأ مون کی ها اند ؟ تا جائیکه به مواضع سیاسی آقای رزاق مأ مون ارتباط دارد وی نتوانیسته با تمامی توانمندی های فکری اش از قید اسارت نژاد ، زبان ، قوم و غیره رهائی یابد . شاید همین رویه و چنین روحیه باعث شده که از نظر وی طرح مسائل فکری و تیوریکی میان جوامع انسانی نیز تابع حرکت های عملی طراحان و تیوری پردازان سیاسی باید باشد ، چنانچه مواضع کارایی چند سال گذشته این نویسنده ارجمند کشور بخوبی نشان می دهد که به هر دلیلی حاضر نیست در یک جمع تشکیلاتی به تلاش های سیاسی خود ادامه دهد . کار در هفته نامه کابل ، رادیو بی ، بی ، سی ، رادیو آزادی ، تلویزیون طلوع ، روزنامه پیمان ، و غیره که هریکی از این تشکیلات را پس از چند صباحی با سرسختی ترک کرده است مؤید این حقیقت اند ، بحث من بر سر این نیست که شاید تمامی نهاد های که آقای مأ مون این نویسنده ارجمند در آن مشغول خدمت بوده است از خطا ها مبرأ باشندو یا هم واقعأ کارکنان در آن دست باز داشته باشند ، طبیعی است اهداف و استراتیژیی تمامی این نهاد ها از چشم هیچ خواننده ، شنوینده و بیننده ای پنهان نیست ، اماجان مطلب اینجاست که تلؤن مزاجی آقای مأمون که بیشتر از چنین قضاوت های غیر واقعی و ذهنی گرایهای فکری مایه می گیرند نشئت کرده است ! چنانچه وقتی میبیند با کسی و شخصیتی میانه خوبی ندارد ، بلا درنگ قلم را می گیرند برای متهم داستان های آنچنانی درست میکنند ،وآن بیچاره و درمانده را قبل از موعدبه صورت غیر معمول به برکناری محکوم میکند ، داستان تغییر آقای رنگین داد فر سپنتا وزیر خارجه افغانستان و مانند آن بسیاری از قضاوت های جناب آقای مأ مون این نویسنده و تحلیل گر کشور روی همین فاکت ها استوار میباشند .
باحرمت فراوان
کامران از هالند