سلام مسعود عزیز!
من نوشته ات را خواندم و نیز دید گاه های کسانی که نظر دادند.
تو کاری که کردی، بی نظیر است در این کشور وصادقانه تا هنوز کسی نیست که به این فکر افتاده باشد تا برای نقد خود و تبار خود، حرفی بزند.
مسعود عزیز، من از نوشته ات وفکرت استقبال می کنم، به راستی خیلی خوشحال شدم، برایم امید دادی که از میان این همه نابسامانی و سیاه را سفید بینی ها، کسی هست که به دور از تعلقاتش، برای آزادی و صلاح همه گی می اندیشد.
برخی ها گفتند که تو در این نوشته ات، چی چیز را می خواهی ثابت کنی؟
آرای برای آنها، این شرم است که یک پشتون از پشتون بد بگوید، در حالی که او عبدالرحمان ملاعمر باشد. برای آنها شرم است که بگویی در مناطق پشتون نشین، با تأسف، هیچ حرکتی سازنده برای رشد کشور، سراغ نمی شود، جز احساسات در خدمت ،حاکمان مستبدشان؛ اما برای یک انسان که به انسانها و هم میهنانش، به دور از تعلقات کور قومی و مذهبی می اندیشد، این رسالتی است بس بزرگ که تو انجام دادی.
ببین، درست که تو در بیرون از این کشور هستی و به قول آقای که گفته است، ادبیاتت، ادبیات بیرون از افغانستان است.
این واقعیت است، این جا کشوری است که بزرگان معظمش، چون اختاپوت هستند، اندک حرفی قیمتش، سر است.
این جا به جرم کارت یک رسانه داشتن و یا کارت یک نهاد دولتی، سرت بریده می شود به دستان قهرمانانی که از اسلام دم می زنند و کرزی تنها به خاطر پشتون بودنشان، بزرگترین جانی قرن را، برادر خطاب می کند.
جنایت در هر قوم و مردمی است، جنایت کار برای همه، منفور است؛ مگر چرا پشتون ها، این گونهه فکر نمی کنند، چرا؟
همه تو نمی شوند تا سرباز گیری فاشیزم و استبدادر ختم شود برای چه این همه ناآگاهی؟
مسعود عزیز، کارهایت در طلوع راهی بود برای جریان های آزادی خواه و عدالت طلب، تو جوانی هستی که خیلی شجاعانه، کار می کردی و زحمت می کشیدی، این نوشته ات هم روزنه ی است برای این که اگر می خواهیم افغانستان، به سوی بهزیستی و ترقی گام بردارد، باید از تعلقات کور و سرباز شدن ملاعمر امثالهم از هر قومی که باشد، بپرهیزم و چنین جرأتی که نصیت تو شده است را، در یابیم،
سربلندی تو سلامت تو و توان مزید بر چنین کارهای را، بر تو عزیز از خداوند خواهانم
اگر دشمنانت از این نوشته ناراحت شدند، دوستانت به تو افتخار بزرگ می کنند، من بارو دارم که دگیر در گفتمان های ملی، نامت مثال زدنی خواهد بود عزیز
دوستت آثارالحق حکیمی
سلام مسعود عزیز!
من نوشته ات را خواندم و نیز دید گاه های کسانی که نظر دادند.
تو کاری که کردی، بی نظیر است در این کشور وصادقانه تا هنوز کسی نیست که به این فکر افتاده باشد تا برای نقد خود و تبار خود، حرفی بزند.
مسعود عزیز، من از نوشته ات وفکرت استقبال می کنم، به راستی خیلی خوشحال شدم، برایم امید دادی که از میان این همه نابسامانی و سیاه را سفید بینی ها، کسی هست که به دور از تعلقاتش، برای آزادی و صلاح همه گی می اندیشد.
برخی ها گفتند که تو در این نوشته ات، چی چیز را می خواهی ثابت کنی؟
آرای برای آنها، این شرم است که یک پشتون از پشتون بد بگوید، در حالی که او عبدالرحمان ملاعمر باشد. برای آنها شرم است که بگویی در مناطق پشتون نشین، با تأسف، هیچ حرکتی سازنده برای رشد کشور، سراغ نمی شود، جز احساسات در خدمت ،حاکمان مستبدشان؛ اما برای یک انسان که به انسانها و هم میهنانش، به دور از تعلقات کور قومی و مذهبی می اندیشد، این رسالتی است بس بزرگ که تو انجام دادی.
ببین، درست که تو در بیرون از این کشور هستی و به قول آقای که گفته است، ادبیاتت، ادبیات بیرون از افغانستان است.
این واقعیت است، این جا کشوری است که بزرگان معظمش، چون اختاپوت هستند، اندک حرفی قیمتش، سر است.
این جا به جرم کارت یک رسانه داشتن و یا کارت یک نهاد دولتی، سرت بریده می شود به دستان قهرمانانی که از اسلام دم می زنند و کرزی تنها به خاطر پشتون بودنشان، بزرگترین جانی قرن را، برادر خطاب می کند.
جنایت در هر قوم و مردمی است، جنایت کار برای همه، منفور است؛ مگر چرا پشتون ها، این گونهه فکر نمی کنند، چرا؟
همه تو نمی شوند تا سرباز گیری فاشیزم و استبدادر ختم شود برای چه این همه ناآگاهی؟
مسعود عزیز، کارهایت در طلوع راهی بود برای جریان های آزادی خواه و عدالت طلب، تو جوانی هستی که خیلی شجاعانه، کار می کردی و زحمت می کشیدی، این نوشته ات هم روزنه ی است برای این که اگر می خواهیم افغانستان، به سوی بهزیستی و ترقی گام بردارد، باید از تعلقات کور و سرباز شدن ملاعمر امثالهم از هر قومی که باشد، بپرهیزم و چنین جرأتی که نصیت تو شده است را، در یابیم،
سربلندی تو سلامت تو و توان مزید بر چنین کارهای را، بر تو عزیز از خداوند خواهانم
اگر دشمنانت از این نوشته ناراحت شدند، دوستانت به تو افتخار بزرگ می کنند، من بارو دارم که دگیر در گفتمان های ملی، نامت مثال زدنی خواهد بود عزیز
دوستت آثارالحق حکیمی